• Terug

Gericht aan godloochenaars

U beschouwt u als onafhankelijke wezens, zolang u niet aan een GOD gelooft - aan WIE u uw bestaan te danken hebt. Want dat u geleid wordt door Zijn Wil, waarvan uw zijn afhankelijk is, daar wilt u niets van weten. En toch weet u dat u niet in staat bent zelf het leven naar wens vorm te geven - dat u ook niet in staat bent zelf het leven een dag te verlengen.

U weet dus dat u afhankelijk bent van een Macht, of als u deze loochent, van een wet, waaraan u natuurlijkerwijze onderworpen bent. Deze natuurwet moet u accepteren - het staat u echter tegen een WEZEN als Wetgever te erkennen, het staat u tegen een doel of een bestemming van uw bestaan te erkennen, omdat in u nog te veel van de gezindheid is van hem (Lucifer) die eertijds met zijn Schepper brak en pretendeerde zelf alleen beslissend en alleen werkend te zijn tegenover alle wezens die hij in deze verkeerde gezindheid d.m.v. GOD's Kracht voortbracht.

U, mensen bent dit door hem (Lucifer) voortgebrachte wezenlijke, u hebt dezelfde mentaliteit als hij, u erkent ook GOD's bestaan niet, u hebt dezelfde innerlijke gevoelens in u die hem vervulden en hem tot zijn afval van GOD dreven. En zolang u GOD niet herkent en erkent, bent u nog vol van duivelse geest, arrogant, vertrouwend op uw eigen kracht en bovendien vol eigenliefde, om welke reden ook uw denken verkeerd gericht is - en u in een verduisterde geestestoestand op aarde vertoeft. En wat u denkt aan wijsheid te bezitten maakt u steeds aanmatigender en zelfbewuster - en toch is het een volledig waardeloze kennis, omdat ze alleen dingen betreft die op het moment van de dood voor u zijn uitgedoofd.

Ieder die GOD loochent - die meent dat er geen verband is tussen Zijn Macht en hemzelf - is van GOD geïsoleerd, hij blijft ook geïsoleerd na zijn dood, doch hij blijft bestaan. De dood wist hem niet uit, zoals hij foutief aanneemt in het aardse leven. Hij blijft zichzelf bewust als wezen - alleen ziet hij in dat hij krachteloos is, als hij hetzelfde zou willen doen wat hij in het aardse leven gedaan heeft. Dan neemt hij vaak bezit van de kracht van mensen die van gelijke gezindheid zijn (bezetenheid) en sterkt dezen enkel nog in hun verkeerde denken. Want al het aan GOD weerspannige staat nog in verbinding, zowel met elkaar als ook met het wezen (Lucifer) dat als eerste de scheiding met GOD voltrok.

GOD plaatste wel al het geestelijke als zelfstandig buiten Zich, opdat het zich zou zien als zelfstandig wezen, maar HIJZELF verbrak de band niet met deze afzonderlijke wezens - maar doorstraalde hen voortdurend met de Kracht van Zijn Liefde. En zolang zij de Kracht van Zijn Liefde in ontvangst namen, waren zij zalig. Toen echter het eerst geschapen wezen die Liefdeaanstraling van GOD afwees, toen het deze vanuit 'n arrogant denken niet meer nodig meende te hebben, wees het tegelijkertijd GOD af en isoleerde zich geheel van HEM - en het werd daardoor onzalig en verduisterd van geest.

En zodoende is het "loochenen van een Godheid" altijd een onfeilbaar bewijs aanhanger te zijn van hem die eens in opstand kwam tegen GOD.

In het aardse leven kan de mens gemakkelijk tot het inzicht komen, afhankelijk te zijn van de Wil van een Macht die over hem te zeggen heeft, want daarvoor worden hem teveel bewijzen gegeven, aan hemzelf en zijn omgeving. Doch GOD bepaalt nooit de wil van de mensen zò te denken, als juist is volgens de goddelijke ordening - maar HIJ geeft iedere mens opheldering die licht verlangt. Er is geen verontschuldiging voor een mens die GOD loochent, want ieder mens kan HEM onderkennen als hij zijn geestelijke hoogmoed, de aardse kwaal, opgeeft, als hij klein en deemoedig in gedachten vragen stelt, die hem zeker beantwoord worden en hem het geloof aan een GOD kunnen schenken.

Iedere godloochenaar is geestelijk arrogant en deze arrogantie verhindert hem vragen te stellen, omdat hij zich een weten aanmatigt terwijl hij absoluut onwetend is. En iedere godloochenaar heeft omgang met mensen die geloven aan een GOD en Schepper van eeuwigheid, DIE hun bestaan bepaalt. En door dezen wordt hij er steeds weer toe gebracht daarover na te denken. Weigert hij echter innerlijk, dan heeft hij nog niets van zijn vroegere weerstand opgegeven - en hij zal ook moeilijk in het rijk hierna opheldering aannemen - als er niet aan gedacht wordt ten gunste van hem te bidden. Wie dus GOD loochent, diens weg is nog eindeloos ver naar het eeuwige Vaderland.

Amen

Recognising and acknowledging God.... Atheists....

You look upon yourselves as independent beings as long as you don't believe in a God to Whom you owe your existence and your life.... for you don't want to know yourselves guided by His will, on which your existence depends.... And yet you know that you yourselves are incapable of shaping your life as you please, that you are also incapable of extending your life even for one day. Thus you know that you are dependent on a Power.... or, if you deny this Power.... on a law to which you are therefore subject by nature.... You have to accept this natural law, but you refuse to acknowledge a Being as a lawmaker.... you refuse to acknowledge a purpose or a directive for your existence, because you still share too much of the attitude of the one who once renounced his Creator and presented himself as determining and acting independently to all beings whom he created in this wrong attitude.... You are these spiritual beings he created, and you share the same opinions as him, you don't acknowledge his existence either, you shelter the same sentiments in you which filled him and impelled him to desert God. As long as you do not recognise and acknowledge God you are full of the satanic spirit.... arrogantly relying on your own strength and in addition full of selfish love, which explains why your thinking is wrongly inclined and you live in an unenlightened spiritual state on earth. The wisdom you deem yourselves to possess makes you increasingly more arrogant and self-confident, and yet it is completely worthless knowledge, since it only concerns things which disappear for you at the moment of death. Everyone who denies God, who does not believe himself to be connected with a Power, is isolated from God, and he will remain isolated after his death, nevertheless, he exists.... Death does not extinguish him, as he erroneously assumes during life on earth, he remains self-aware as a being, it merely recognises itself to be weak when it wants to carry out the same things as it had done in earthly life....And then it will often take possession of the strength of people who share the same opinion and even encourage their wrong thinking. For all God-opposing beings remain associated.... both among each other as well as with the being which accomplished the separation from God first.

God certainly externalised all spiritual beings as independent so that they could recognise themselves as individual beings, however, He Himself did not sever the bond with these individual beings but constantly permeated them with His strength of love.... And as long as they accepted His strength of love they were blissfully happy.... but when the first-created being rejected God's emanation of love.... when it believed in its own arrogant thinking, that it no longer needed this, it rejected God at the same time and totally isolated itself from Him and thereby became wretched and spiritually unenlightened. And so the 'denial of a Deity' is always the unmistakable evidence of a follower of the one who once revolted against God.... In earthly life the human being can easily come to realise that he depends on the will of a Power which is in control of him, because he receives too much evidence of that in regards to himself as well as his environment.... Yet God never determines the human being's will to think in accordance with divine order, but He will grant light to everyone who desires light.... There is no excuse for a person who denies God, for everyone can recognise Him if he abandons his spiritual pride, the hereditary evil.... if he lowly and humbly asks questions in his mind which will surely be answered to him and which can grant him belief in a God. Every atheist is spiritually arrogant, and this arrogance also prevents him from questioning because he proudly claims 'to know' where he is entirely ignorant. And every atheist is in contact with people who believe in a God and Creator of eternity, Who determines their existence.... And through these he will time and again be motivated to think about it.... if, however, he inwardly refuses to do so then he has not yet relinquished his past opposition, and he will hardly accept an explanation in the beyond either if he is not remembered in loving intersession.... Anyone who denies God is still infinitely far away from the eternal home....

Amen