• Terug

Het afdalen in de hel

Toen het uur van de verlossing voor de mensheid sloeg, bevond zich het tevoren gestorven geestelijke - de zielen van de mensen voor de geboorte van Christus - in een tussenrijk, niet op de aarde en niet in het rijk van het licht en van gelukzaligheid. En het wachtte daar het uur van de verlossing af.

Het is voor u mensen alleen dan begrijpelijk, wanneer u weet van de oer-schuld en van de beweegreden van het verlossingswerk. Wanneer u op de hoogte bent van die eindeloos brede kloof tussen het eens afgevallen geestelijke en God.

Het aardse bestaan als mens kon deze kloof niet overbruggen, ofschoon het in goddelijke wil werd afgelegd. Want de oer-schuld, die de mens alleen nooit gedurende een leven op aarde zou hebben kunnen aflossen, was nog niet teniet gedaan. Maar de verlossing door Jezus Christus gold voor al het geestelijke. Het verlossingswerk werd volbracht voor alle mensen van de tegenwoordige tijd, het verleden en de toekomst.

Want de poort naar het lichtrijk werd door de kruisdood van Jezus geopend, zodat nu ook die zielen van het tussenrijk toegang konden krijgen, zodra ze zich uitspraken voor de goddelijke Verlosser Jezus Christus.

Vanaf het begin van het terugbrengen van het geestelijke naar God, was dit heilsplan van Jezus Christus vastgelegd. En vanaf de tijd van de stamvaders werd gewezen op de geboorte van een Verlosser. En door zieners en profeten werd steeds weer Zijn komst aangekondigd.

En de mensen die zich uitspraken voor God, die hun best deden naar Zijn wil te leven, hoorden allen van de Messias die de mensen het heil moest brengen.

Maar niet allen maakten Hem mee, want vele generaties vóór Hem werden weggeroepen van de aarde en hun zielen moesten nu op hun Redder wachten. Daarom daalde Jezus na Zijn dood aan het kruis ook af in de hel.

Hij wilde ook bevrijding uit de keten van de satan brengen aan hen die deze nog gebonden kon houden omdat de zondeschuld nog niet volkomen was uitgewist. Want nooit zou de tegenstander van God deze zielen hebben vrijgelaten, op wie hij recht had omdat ze hem vrijwillig volgden in de diepte. Maar ook in de hel waren vele verstokte zielen die de goddelijke Verlosser nu, zoals allen, ook alleen maar als mens zagen, net als zichzelf, en niet geloofden aan de verlossing door Hem van zonde en dood.

Ook bij hen moest de vrije wil om te beslissen gehandhaafd blijven. En daarom kwam Jezus niet stralend in dat rijk van de geesten, maar als mens Jezus die aan het kruis was gestorven.

Maar velen wisten dat Hij de Messias was die steeds weer was aangekondigd.

En dit geloof in Hem zouden alle zielen hebben kunnen vinden, omdat ze door Gods lichtboden voortdurend kennis verkregen van dat wat zich op aarde afspeelde en omdat ook de God getrouwe vaderen in dat rijk niet nalieten hun het komen van de goddelijke Verlosser in het vooruitzicht te stellen.

Want ze deden dit in opdracht van de Heer, opdat Zijn afdalen in de hel werd verwacht en Hij nu ook talloze zielen redding kon brengen en voor hen ook de poort kon openen naar de gelukzaligheid.

Het afdalen in de hel bracht God de eerste eens gevallen geesten terug, voor welke de mens Jezus ook het losgeld had betaald door de kruisdood. En vanaf toen begon dus pas het eigenlijke terugvoeren. Het eerste door Lucifer geboeide kreeg zijn definitieve vrijheid, ofschoon voor dit geestelijke de weg tevoren al was bereid tot dicht voor de nog gesloten poort. Maar Jezus opende deze nu. En de weg naar het vaderhuis werd vrij voor iedere ziel die hem met Jezus Christus wil gaan.

Amen

«Descendido al infierno...»

Cuando a la humanidad tocó la hora de la Redención, lo espiritual antes renegado –las almas de los seres humanos antes del Descenso de Cristo– se hallaba en un reino intermediario, no en la Tierra ni en el Reino de la Luz y de la Bienaventuranza, esperando allí la hora de la Redención...

Esto, vosotros los seres humanos, sólo lo podéis comprender si sabéis de la culpa del pecado original y la causa de la Obra de Redención... si sabéis del abismo infinitamente grande entre lo espiritual apostatado en tiempos remotos, y Dios... La vida terrenal como hombre no podía franquear esta franja aunque haya sido llevada conforme a la Voluntad de Dios, porque la culpa del pecado original aún no estaba redimida - la que el hombre solo nunca habría podido redimir durante su vida terrenal.

Pero la Redención por Jesucristo era válida para todo lo espiritual... la Obra de Redención fue realizada para todos los seres humanos de la actualidad, del pasado y del futuro... La Puerta para el Reino de Luz fue abierta por la muerte de Jesús en la cruz, de modo que ahora también aquellas almas del reino intermediario podían encontrar entrada - en el supuesto de que también ellas profesaran el Redentor divino Jesucristo.

Desde el principio de la “repatriación” de lo espiritual a Dios este Plan de Salvación estaba determinado, y ya desde la época de los patriarcas se llamó la atención sobre el Descenso del Redentor, y cada vez de nuevo también videntes y profetas anunciaron su Venida. Y todos los hombres que profesaban a Dios y que procuraban vivir según su Voluntad ya oían del Mesías - El que iba a traer la Salvación a los seres humanos.

Pero no todos llegaron a verle porque muchas generaciones antes ya tenían que dejar la Tierra atrás, y sus almas tenían que aguardar su Salvador con paciencia. Por eso, después de su muerte en la cruz, Jesús descendió al infierno17 porque quería conseguir la liberación de las trabas de Satanás también para aquellos que este todavía podía guardar atados porque la culpa del pecado aún no estaba redimida del todo.

El adversario nunca habría soltado estas almas porque tenía derecho a ellas... pues le habían seguido voluntariamente a las profundidades. También en el “infierno” había muchas almas testarudas que valoraron al Redentor divino como hombre –hombre como ellos mismos– y no creían en la Redención de pecado y muerte, llevada a cabo por Él... También a estos había que dejarles su libre voluntad para tomar su decisión, y por eso Jesús no vino relucientemente a aquel reino de los espíritus sino como Hombre Jesús que había muerto en la cruz.

Pero había muchos que sabían que Él era el Mesías, El que cada vez de nuevo fue anunciado... Y todas las almas habrían podido lograr esta fe en Él porque cada vez de nuevo los mensajeros de Luz de Dios los pusieron al corriente de lo que pasaba en la Tierra... y porque en aquel reino también los patriarcas fieles a Dios les dejaban entrever la Venida del Redentor divino... pues esto lo hicieron por encargo del Señor, para que el Descenso de Él al infierno fuera esperado, de modo que Él ahora también pudiera traer la Salvación a almas incontables, y también les pudiera abrir la Puerta para la Bienaventuranza.

El descenso al infierno devolvió a Dios los primeros espíritus caídos en aquellos tiempos remotos, para los que el Hombre Jesús también había pagado el rescate tras la muerte en la cruz... y es entonces que empezó la propia Repatriación: Lo primero de lo que Lucifer había cautivado encontró su libertad definitiva aunque el camino para lo espiritual ya había sido preparado antes hasta la Puerta todavía cerrada, la que Jesús ahora había abierto... de modo que el camino a la Casa paternal quedó libre para cada alma dispuesta a irlo junto con Jesús.

Amén.