• Terug

Het van God verwijderd zijn en de verkeerde instelling tegenover Hem

De afstand tussen de mensen en God wordt steeds groter en de tijd loopt steeds meer naar het einde. Slechts zeer weinigen verkleinen deze afstand en dit zijn de mensen, die behoren tot de kerk van Christus, die een levend geloof hebben, dat door werken van liefde tot leven werd gewekt. Het zijn de weinigen, die niet opgaan in de wereld, maar bewust leven, dat wil zeggen: de wil van God proberen te vervullen. Dezen komen dichter bij Hem en ze hoeven niet met angst aan het komende einde te denken, want ze weten ook, dat en waarom het einde moet komen en dat het voor hen alleen het begin betekent van een nieuw leven, in het rijk hierna of in het paradijs van de nieuwe aarde.

En de verwijdering van God moet tevoren worden verkleind, wanneer het einde niet tot ondergang van de ziel moet worden. Want het verwijderd zijn van God betekent onvermijdelijk verharding van de geestelijke substantie, dus omvorming tot de hardste materie. Verwijdering van God betekent krachteloosheid, dus het onvermogen werkzaam te zijn, een toestand die duidelijk de harde materie toont. Want de goddelijke kracht van Liefde kan het geestelijke, dat zich tegen Hem verzet, niet doorstromen en daarom is het totaal zonder kracht en het blijft eeuwige tijden in zijn krachteloze toestand, tot het begint de weerstand op te geven.

Als mens voelt u zich vol kracht en daarom houdt u het niet voor mogelijk, dat dit lot u wacht en u houdt het dáárom niet voor mogelijk, omdat u door uw verwijderd zijn van God geheel onwetend bent, welk doel u op aarde zult moeten bereiken en dat u zich helemaal tegen uw bestemming in gedraagt, zodat er dus voor u geen ander lot kan zijn, dan een hernieuwde kluistering, juist omdat u zich ver weg van God plaatst, omdat u Hem niet erkent, zolang u niet overeenkomstig Zijn Wil leeft, zelfs wanneer u God met de mond bekent. En deze instelling tegenover God zal zich voor u uitermate smartelijk doen gevoelen.

Hoe zelden denkt een mens aan zijn Schepper en Vader van eeuwigheid. Hij is voortdurend van wereldse gedachten vervuld, al zijn doen en denken is gericht op aardse zaken. De dag wordt begonnen en beëindigd met aardse zorgen en aardse bezigheid. Voor Hem, Die hen het leven gaf, blijft geen tijd over en als ze aan Hem denken, dan zonder enig verantwoordelijkheidsgevoel tegenover Hem. Ze schuiven Hem terzijde en nemen in enkele gevallen genoegen met een voor ieder toegankelijk uur godsdienst, omdat dit voor hen traditie is geworden. Er is geen leven meer in de kerken, die van God moeten getuigen. Er is geen Geest in hen en de Geest kan dáárom niet in de mensen zijn, omdat er geen liefde meer in hen is, omdat alleen de liefde de verwijdering van God verkleint en zonder liefde de kloof bijna niet is te overbruggen. En het geloof in God zal steeds alleen dáár levend zijn, waar de harten vervuld zijn met liefde. En zo zult u het ook zelf kunnen beoordelen aan de graad van liefde van de mensen op aarde, dat de afstand tot God steeds groter wordt en daarom ook een einde onafwendbaar is, omdat de mensen het zelf naar zich toetrekken door hun instelling tegenover God.

De genadegaven, die de mensen ter beschikking staan - verstand, vrije wil en capaciteiten - gebruiken ze niet om dichter bij God te komen, veeleer om zich steeds meer van Hem weg te spoeden en zo zullen ze deze genadegaven kwijt raken. Ze zullen weer eindeloze tijden onvrij en krachteloos zijn, ze zullen wegzinken in een diepte, waaruit ze zich al met moeite omhoog hadden gewerkt. Doch ze hebben in vrije wil weer op de diepte aangestuurd en hebben zich dus vrijwillig van God verwijderd en deze wil bepaalt hun lot, zodra het einde van deze aarde gekomen is.

Amen

Distância de Deus e atitude errada em relação a Ele....

A distância entre as pessoas e Deus está a aumentar e o tempo está a chegar ao fim..... São muito poucos os que estreitam esta distância, e estes são as pessoas que pertencem à Igreja de Cristo, que permanecem na fé viva, que foi trazida à vida através da bondade amorosa. São as poucas pessoas que não se perdem para o mundo mas vivem conscientemente, ou seja, procuram cumprir a vontade de Deus..... Estes aproximam-se d'Ele e não precisam de pensar no fim que se aproxima com horror, pois também sabem isso e porque é que o fim tem de vir e que isso significa apenas o início de uma nova vida para eles.... no reino do além ou no paraíso da nova terra.... E a distância de Deus deve ser reduzida de antemão para que o fim não se torne uma ruína para a alma.... Pois a distância de Deus significa inevitavelmente o endurecimento da substância espiritual, transformando-se assim em matéria mais dura.... Distância de Deus significa impotência, portanto incapacidade de estar activo.... um estado que, obviamente, exibe matéria dura. Pois a força divina do amor não pode fluir através da substância espiritual que O resiste, e por isso está completamente sem força, e permanece no seu estado impotente para os tempos eternos até começar a desistir da resistência.... Como ser humano sente-se cheio de força e por isso não considera possível que este destino o espere.... e não o considera possível porque, devido ao seu afastamento de Deus, ignora completamente o objectivo que deve alcançar na Terra e se opõe completamente ao seu destino.... que, por isso, não pode haver outro destino para si a não ser um novo banimento da matéria, precisamente porque se distancia completamente de God.... porque não O reconhece enquanto não viver de acordo com a Sua vontade.... mesmo que confesse Deus com a sua boca.... E esta atitude para com Deus terá consequências extremamente dolorosas para si.... Como raramente um homem se lembra do seu Criador e Pai desde a eternidade.... Ele está constantemente cheio de pensamentos mundanos, todo o fazer e pensar está voltado para coisas terrenas, o dia começa e termina com preocupações terrenas e com a actividade terrena.... Não há mais tempo para Aquele que lhes deu a vida, e se pensam n'Ele, então sem qualquer sentido de responsabilidade para com Ele. Desligam-no e, em alguns casos, contentam-se com uma hora pública de "adoração" porque isto se tornou uma tradição para eles.... Já não há vida nas igrejas que deveriam dar testemunho de Deus; não há espírito nelas, e o espírito não pode estar nas pessoas porque já não há amor nelas, porque só o amor reduz a distância de Deus e sem amor o abismo é quase intransponível.... E a fé em Deus só estará sempre viva onde os corações estão cheios de amor.... E assim poderão também julgar por vós próprios a partir do grau de amor das pessoas na terra que a distância de Deus aumentará sempre e, portanto, um fim é também inevitável.... porque as pessoas trazem isso sobre si próprias através da sua atitude para com Deus.... Os dons da graça à disposição dos seres humanos.... Eles não usam o seu intelecto, livre arbítrio e capacidades para se aproximarem de Deus, mas para se afastarem cada vez mais d'Ele, e assim perderão estes dons de graça..... Voltarão a ser livres e impotentes por tempos intermináveis.... afundar-se-ão numa profundidade a partir da qual já tinham trabalhado laboriosamente para subir.... Mas, de livre vontade, voltaram a esforçar-se para a profundidade e, assim, afastaram-se voluntariamente de Deus, o que determinará o seu destino assim que o fim desta terra chegar...._>Ámen