• Terug

Het van God verwijderd zijn en de verkeerde instelling tegenover Hem

De afstand tussen de mensen en God wordt steeds groter en de tijd loopt steeds meer naar het einde. Slechts zeer weinigen verkleinen deze afstand en dit zijn de mensen, die behoren tot de kerk van Christus, die een levend geloof hebben, dat door werken van liefde tot leven werd gewekt. Het zijn de weinigen, die niet opgaan in de wereld, maar bewust leven, dat wil zeggen: de wil van God proberen te vervullen. Dezen komen dichter bij Hem en ze hoeven niet met angst aan het komende einde te denken, want ze weten ook, dat en waarom het einde moet komen en dat het voor hen alleen het begin betekent van een nieuw leven, in het rijk hierna of in het paradijs van de nieuwe aarde.

En de verwijdering van God moet tevoren worden verkleind, wanneer het einde niet tot ondergang van de ziel moet worden. Want het verwijderd zijn van God betekent onvermijdelijk verharding van de geestelijke substantie, dus omvorming tot de hardste materie. Verwijdering van God betekent krachteloosheid, dus het onvermogen werkzaam te zijn, een toestand die duidelijk de harde materie toont. Want de goddelijke kracht van Liefde kan het geestelijke, dat zich tegen Hem verzet, niet doorstromen en daarom is het totaal zonder kracht en het blijft eeuwige tijden in zijn krachteloze toestand, tot het begint de weerstand op te geven.

Als mens voelt u zich vol kracht en daarom houdt u het niet voor mogelijk, dat dit lot u wacht en u houdt het dáárom niet voor mogelijk, omdat u door uw verwijderd zijn van God geheel onwetend bent, welk doel u op aarde zult moeten bereiken en dat u zich helemaal tegen uw bestemming in gedraagt, zodat er dus voor u geen ander lot kan zijn, dan een hernieuwde kluistering, juist omdat u zich ver weg van God plaatst, omdat u Hem niet erkent, zolang u niet overeenkomstig Zijn Wil leeft, zelfs wanneer u God met de mond bekent. En deze instelling tegenover God zal zich voor u uitermate smartelijk doen gevoelen.

Hoe zelden denkt een mens aan zijn Schepper en Vader van eeuwigheid. Hij is voortdurend van wereldse gedachten vervuld, al zijn doen en denken is gericht op aardse zaken. De dag wordt begonnen en beëindigd met aardse zorgen en aardse bezigheid. Voor Hem, Die hen het leven gaf, blijft geen tijd over en als ze aan Hem denken, dan zonder enig verantwoordelijkheidsgevoel tegenover Hem. Ze schuiven Hem terzijde en nemen in enkele gevallen genoegen met een voor ieder toegankelijk uur godsdienst, omdat dit voor hen traditie is geworden. Er is geen leven meer in de kerken, die van God moeten getuigen. Er is geen Geest in hen en de Geest kan dáárom niet in de mensen zijn, omdat er geen liefde meer in hen is, omdat alleen de liefde de verwijdering van God verkleint en zonder liefde de kloof bijna niet is te overbruggen. En het geloof in God zal steeds alleen dáár levend zijn, waar de harten vervuld zijn met liefde. En zo zult u het ook zelf kunnen beoordelen aan de graad van liefde van de mensen op aarde, dat de afstand tot God steeds groter wordt en daarom ook een einde onafwendbaar is, omdat de mensen het zelf naar zich toetrekken door hun instelling tegenover God.

De genadegaven, die de mensen ter beschikking staan - verstand, vrije wil en capaciteiten - gebruiken ze niet om dichter bij God te komen, veeleer om zich steeds meer van Hem weg te spoeden en zo zullen ze deze genadegaven kwijt raken. Ze zullen weer eindeloze tijden onvrij en krachteloos zijn, ze zullen wegzinken in een diepte, waaruit ze zich al met moeite omhoog hadden gewerkt. Doch ze hebben in vrije wil weer op de diepte aangestuurd en hebben zich dus vrijwillig van God verwijderd en deze wil bepaalt hun lot, zodra het einde van deze aarde gekomen is.

Amen

El alejamiento de Dios y una opinión equivocada sobre Él....

La distancia entre los hombres y Dios se engrandece cada vez más, y el tiempo se acerca más y más al final.... Solo muy pocos reducen esta distancia, y estos son los hombres que pertenecen a la iglesia de Cristo, que viven una fe viva y que fueron despertados a la vida por actos de amor. Es la poca gente que no se pierde al mundo, sino que viven conscientemente, es decir, intentan cumplir a la voluntad de Dios.... Aquellos se acercan a Él, y no tienen que pensar con temor al fin aproximado, porque saben también, que y porque tiene que venir el final, y que solo significa el comienzo de una nueva vida para ellos.... en el reino del más allá o en el paraíso del nuevo mundo.... Y primero hay que reducir la distancia a Dios para que el final no lleve el alma a la perdición.... Porque la distancia a Dios significa automáticamente el endurecimiento de la sustancia espiritual, entonces la transformación en la materia más dura.... El alejamiento a Dios significa la falta de fuerza, más la incapacidad para trabajar.... un estado al que la materia dura representa obviamente. Porque la fuerza de amor divino no puede atravesar lo espiritual en contra suyo, y por esto se queda sin fuerza ninguna, y está atrapado en su estado sin fuerza tiempos eternos, hasta que empieza a reducir su rechazo.... Como hombres os encontráis llenos de fuerza, y por esto no lo veis factible, que os espera este destino.... y no lo veis posible, porque sois muy alejados del conocimiento por culpa de vuestro alejamiento a Dios, no sabéis de vuestro reto en la tierra y que os comportais completamente al contrario.... entonces no existe otro destino que un nuevo cautiverio en la materia, justamente porque estáis muy apartados de Dios.... porque no Le reconocéis mientras no estáis cumpliendo a Su voluntad.... aunque estáis reconociendo a Dios solo de boca.... Y “esta” motivación frente a Dios os saldrá con mucha pena.... Tan pocas veces un hombre piensa en su creador y padre de la eternidad.... Siempre está lleno de pensamientos terrenales, todas sus acciones y pensamientos valen a cosas terrestres, el día se comienza y se termina con preocupaciones terrenales y con trabajos terrestres.... Por Aquel, que dejó su vida para ellos, no queda tiempo, y cuando piensan en Él, sin ningúnos sentimientos de responsabilidad frente a Él. Le apagan y se conforman en pocos casos con una hora oficial de “misa”, porque lo viven como tradición.... Y no queda vida en las iglesias que hablan de Dios; no hay ningún espíritu en ellas, y por esto el espíritu no puede entrar en la gente, porque no queda ningún “amor” entre ellos, porque solamente el amor reduce la distancia con Dios y sin amor la grieta no se puede sobrepasar casi.... Y solo la creencia en Dios se mantiene viva, donde los corazones están llenos de amor.... y así podéis valorarlo vosotros mismos en el grado de amor entre la gente en la tierra, que la distancia con Dios se hace cada vez más grande y por esto un final es inevitable.... porque los hombres se lo atraen ellos mismos por su actitud ante Dios.... La gracia divina a disposición de los hombres.... El entendimiento, la voluntad libre y capacidades no lo aprovechan para “acercarse a Dios”, sino para distanciarse cada vez más de Él, y así pierden la donación de gracia.... van a ser no libres y sin fuerza a través de tiempos eternos.... van a caer hacia abajo en una profundidad, de la cual ya se había subido con muchas dificultades.... A pesar han vuelto a bajar otra vez a la profundidad “bajo voluntad libre” y se han alejado libremente de Dios, y esta voluntad determina a su destino en cuanto venga del final de esta tierra....

amén