• Terug

Het juiste gebed - Een kinderlijke verhouding

Wie er ook tot Mij roept, Ik hoor hem. Mijn oor luistert naar elk geluid, naar elke ademtocht van Mijn kinderen en Ik buig me naar hen over nog voor ze een woord hebben uitgesproken, omdat Ik Mijn kinderen liefheb. Mijn liefde overbrugt elke afstand en er is geen scheiding tussen een innig smekend kind en Mij, want zijn roep bereikt Me en laat Me bij hem komen, omdat Ik steeds bereid ben te helpen en omdat Ik elke verbinding zegen, die het mensenkind tot stand brengt met zijn Vader van eeuwigheid. Ik let op elke roep, die uit het hart naar Mij omhoog stijgt. Maar op de woorden die alleen de mond uitspreekt let Ik niet. Maar wat worden er veel gebeden uitgesproken, die Mijn oor niet kunnen bereiken omdat het slechts gebeden met de lippen zijn.

Een enkele gedachte maar kan en zal bij Mij meer bereiken dan lange gebeden waaraan de innigheid ontbreekt, omdat het kind niet met de Vader spreekt maar de mens alleen maar denkt aan een God die ver van hem af staat en Hem probeert over te halen lege woorden aan te nemen en verlangens te vervullen, omdat de mens zelf zich niet machtig genoeg voelt om het leven alleen aan te kunnen en hulp nodig heeft.

Maar hij gaat niet de goede weg. Hij eist, terwijl hij zou moeten vragen. Maar een verzoek stelt gelovig vertrouwen van een kind tot de Vader voorop. De mens moet zich zelf voelen als een kind van Hem, die het geschapen heeft en hij moet zich daarom ook deemoedig en gelovig aan de Vader toevertrouwen. En dit vraagt innige woorden tot de Vader, die niet hoeven te worden uitgesproken, maar de gedachten van het kind geheel in beslag moeten nemen.

Maar meestal zijn de gebeden tot vorm geworden. De mond spreekt ze uit, terwijl de gedachten ergens anders vertoeven. En als ze ook bij de woorden zelf zijn, ontbreekt ze de drang van het hart, die op de Vader toesnelt. De innige overgave aan Mij ontbreekt hem die Mij roept, ja Mij dwingt om Me naar Mijn kind over te buigen en zijn vraag te verhoren.

Een innig gebed maakt Me blij, want de mens heb Ik dan toch al voor Me gewonnen, omdat zijn wil naar Mij uitgaat, omdat hij Mij erkent als zijn Vader van eeuwigheid en omdat het aanspraak maakt op Mijn genade en kracht, die hem helpen opwaarts te gaan, volmaakt te worden. Een innig gebed overbrugt elke kloof. Een mens die juist bidt, stuurt bewust op Mij aan en hij bereikt ook zeker zijn doel. Ik ben bij hem aanwezig en hij zal Mijn aanwezigheid bemerken en niet meer alleen door het aardse leven gaan.

Amen

Rechtes Gebet.... Kindliches Verhältnis....

Wer immer zu Mir rufet, den höre Ich. Mein Ohr lauschet auf jeden Ton, auf jeden Atemzug Meiner Kinder, und Ich neige Mich ihnen zu, noch ehe sie das Wort ausgesprochen haben, weil Ich Meine Kinder liebe. Meine Liebe überbrückt jede Entfernung, und es gibt keine Trennung zwischen einem innig bittenden Kind und Mir, denn sein Ruf erreicht Mich und holt Mich zu ihm, weil Ich immer bereit bin zur Hilfe und weil Ich jede Verbindung segne, die das Erdenkind herstellt zu seinem Vater von Ewigkeit. Jedes Rufes achte Ich, der aus dem Herzen zu Mir emporsteigt, doch der Worte, die nur der Mund ausspricht, achte Ich nicht.... Wie viele Gebete aber werden gesprochen, die Mein Ohr nicht erreichen können, weil es nur Lippengebete sind. Ein einziger Gedanke nur kann und wird mehr ausrichten bei Mir als lange Gebete, denen die Innigkeit fehlt, weil nicht das Kind mit dem Vater spricht, sondern der Mensch nur eines ihm fernstehenden Gottes gedenkt und Ihn zu bewegen sucht, leere Worte anzunehmen und Forderungen zu erfüllen, weil der Mensch selbst sich nicht mächtig genug fühlt, allein mit dem Leben fertig zu werden, und eine Hilfe benötigt. Aber er geht nicht den rechten Weg, er fordert, wo er bitten sollte. Eine Bitte aber setzt gläubiges Vertrauen eines Kindes zum Vater voraus, es muß sich der Mensch selbst fühlen als ein Kind Dessen, Der es erschaffen hat, und darum auch dem Vater sich demütig und gläubig anvertrauen.... Und das erfordert innige Worte zum Vater, die nicht ausgesprochen zu werden brauchen, aber die Gedanken des Kindes erfüllen sollen. Zumeist aber sind die Gebete zur Form geworden, der Mund spricht sie aus, während die Gedanken anderswo weilen, und so sie auch bei den Worten selbst sind, fehlt ihnen der Trieb des Herzens, der dem Vater entgegendrängt.... Es fehlt die innige Hingabe an Mich, die Mich rufet, ja Mich zwingt, Mich Meinem Kind zuzuneigen und seine Bitte zu erhören. Ein inniges Gebet erfreut Mich, habe Ich doch dann schon den Menschen für Mich gewonnen, weil sein Wille Mir gilt, weil es Mich anerkennt als seinen Vater von Ewigkeit und weil es Meine Gnade und Kraft in Anspruch nimmt, die ihm helfen zur Höhe, zur Vollendung. Ein inniges Gebet überbrücket jede Kluft; ein Mensch, der recht betet, strebt Mir bewußt zu, und er erreicht auch sicher sein Ziel.... Ich bin ihm gegenwärtig, und er wird Meine Gegenwart spüren und nie mehr allein durch das Erdenleben gehen....

Amen