• Terug

Deemoed

Kom God in alle deemoed naderbij en Hij zal zich liefdevol naar u over buigen. Luister naar de stem van uw hart. Wordt niet arrogant van geest omdat Zijn liefde voor u duidelijk wordt. Blijf Hem daarentegen steeds in deemoed toegedaan, dan is de mate van genade die Hij over u uitstort onuitputtelijk. Dan bent u waarlijk Zijn kinderen die de weg naar het hart van de Vader hebben gevonden. De deemoed moet u geheel vervullen en ook het grootste geschenk van liefde mag u niet verwaand doen worden, want het is alleen Zijn overgrote liefde die u zo'n geschenk doet toekomen, maar niet uw waardigheid. Wat zwak is wordt door God liefdevol aangezien zodra het zijn zwakheid inziet en zich in alle deemoed inhoudt tegenover de eeuwige Liefde. Dan wordt het waarlijk overstelpt met een volheid van genade, die u een hoge opgang verzekert. En zo is u mensen een eenvoudige verklaring gegeven, wanneer en hoe God Zijn genadegaven schenkt. Er wordt u opheldering gegeven wat er alleen nodig is om een rijke mate van genade te ontvangen. De deemoed wordt als de deugd voorgesteld die door God wordt aangezien met van liefde vervulde ogen, die Hem beweegt tot weggeven, een rijkdom aan genade uit te delen die de mens met zekerheid naar het doel voert, naar de vereniging van het kind met de Vader.

Zoals een kind de vader in alle deemoed tegemoet gaat, zo moet ook de mens zich deemoedig voelen tegenover de eeuwige Vader. Maar waar de deemoed verdwijnt, daar trekt ook God Zijn genade terug. Maar de deemoed vraagt niets voor zichzelf. De deemoed voelt zich zo oneindig klein tegenover de Godheid, Die ze wel vermoedt, maar Die ze niet durft aan te spreken. De ware deemoed zal alleen maar een stamelen voortbrengen. Ze zal zich niet met woorden kunnen uiten, want ze waagt het niet woorden te richten tot het hoogste Wezen, Dat met één gedachte al kan vernietigen wat Het eens heeft geschapen. De deemoed is sprakeloos en valt alleen neer voor het aangezicht van God, smekend om Zijn erbarmen. De deemoed wacht geduldig tot ze wordt opgericht door Zijn goedwillende hand. En waar u mensen deze deemoed inziet, daar zal ook de stroom van genade ononderbroken het hart binnenstromen. Daar is de aanwezigheid van God duidelijk. Daar is de verbinding van de aarde naar de hemel tot stand gebracht. Daar buigt God zelf zich naar de aarde en zal Hij het vat dat Hem geopend wordt voorgehouden, vullen met Zijn genade. Het hart dat zich deemoedig aan God overgeeft in het besef van zijn onwaardigheid en zwakte.

Want de deemoed van het hart is het hoogste sieraad van de ziel. Ze opent als het ware de poort naar het geestelijke rijk. Ze opent de bron van genade, want waar deemoed is, is ook de liefde voor God, Die door de ziel erkend wordt als allerheiligst Wezen, naar Wie ze nauwelijks durft op te kijken. Op Wie ze echter aanstuurt, aan Wie ze zich geheel en al tot eigendom zou willen geven. De overgave vol deemoed van de ziel aan haar Schepper en Vader van eeuwigheid is de kortste weg naar Hem, want een machtige golf van liefde en genade draagt haar over alle hindernissen heen bij het hart van de Vader Die haar welwillend tot zich trekt omdat een deemoedige ziel Hem welgevallig is.

Ware deemoed van het hart hoeft niet naar buiten toe zichtbaar te zijn. Veel meer verbergt ze zich vaak achter een ondoordringbare kern, want de ware deemoed geldt niet de mensen maar de God en Schepper van eeuwigheid. De ware deemoed waagt het niet tevoorschijn te komen. Ze gaat stille, eenzame wegen in bescheidenheid en treedt nooit op de voorgrond. Ze is zonder enige eigenliefde, maar steeds ijverig ook de medemensen de grootte en heiligheid van God voor te houden, omdat ze zelf voelt hoe klein en armzalig de mens is tegenover Zijn heiligheid. En ze zal genade ondervinden in overvloed, want haar hele wezen is vol afschuw van de vroegere zonde en afval van God, Die ze nooit ofte nimmer zou willen beledigen en Die daarom haar volledige en helemaal naar Hem toegekeerde wil vastpakt en de ziel tot zich trekt in vurige, erbarmende liefde.

Amen

Humildade....

Aproxime-se de Deus com toda a humildade e Ele aproximar-se-á amorosamente de si. Ouve a voz do teu coração, não te tornes arrogante em espírito quando o Seu amor se tornar óbvio para ti, mas permanece sempre humildemente dedicado a Ele, então a medida da graça que Ele derrama sobre ti será inesgotável, então serás verdadeiramente Seus filhos que encontraste o caminho para o coração do Pai.... A humildade deve enchê-lo completamente, e mesmo o maior presente de amor não deve deixá-lo tornar-se arrogante, pois só o Seu maior que grande amor é que lhe dá esse presente, mas não o seu valor. O que é fraco é amorosamente considerado por Deus assim que reconhece a sua fraqueza e humildemente se detém do Eterno Amor..... Depois será verdadeiramente banhado com uma abundância de graça que lhe garantirá uma alta ascensão. E assim é-vos dada uma explicação simples, humanos, quando e como Deus vos dá os Seus dons de graça; é-vos dada informação sobre o que só é necessário para receber uma medida mais rica de graça.... A humildade é apresentada como a virtude que é olhada por Deus com olhos de amor, que O move a esvaziar-se a si mesmo, a distribuir uma abundância de graça que certamente conduz o ser humano ao objectivo, à unificação do filho com o Pai.... Tal como uma criança se aproxima do Pai com toda a humildade, assim também o ser humano deve sentir-se humilde para com o Pai eterno. Mas onde a humildade desvanece, Deus também retira a Sua graça. A humildade, porém, não exige nada para si mesma; a humildade sente-se tão infinitamente pequena face à divindade, que certamente suspeita mas não se atreve a abordar. A verdadeira humildade só produzirá uma calúnia, não será capaz de se expressar com palavras, pois não se atreve a dirigir palavras ao Ser mais elevado, que já pode destruir com um pensamento o que uma vez criou.... A humildade é silenciosa e só cai perante a face de Deus, suplicando a Sua misericórdia.... A humildade espera pacientemente até ser levantada pela Sua mão benevolente. E onde vós, humanos, reconheceis esta humildade, aí o fluxo da graça também flui ininterruptamente para o coração, aí a presença de Deus é evidente, aí a ligação da terra ao céu é criada, aí Deus inclina-se para a terra e enche o vaso com a Sua graça que lhe é estendida abertamente, o coração que humildemente se entrega a Deus no conhecimento da sua indignidade e fraqueza.... (27.1.1953) Porque a humildade de coração é o mais alto adorno da alma, abre, por assim dizer, a porta para o reino espiritual, abre a fonte da graça, pois onde há humildade há também amor por Deus, A quem a alma reconhece como um Ser supra-sumo, A quem dificilmente ousa olhar mas para quem se esforça, a quem gostaria de se tornar inteiramente sua: A humilde devoção da alma ao seu Criador e Pai desde a eternidade é o caminho mais curto para Ele, pois uma poderosa onda de amor e graça leva-a sobre todos os obstáculos ao coração do Pai, que graciosamente a atrai para Si, porque uma alma humilde é bem agradável a Ele. A verdadeira humildade de coração não precisa de ser reconhecida exteriormente, mas esconde-se frequentemente atrás de uma natureza impenetrável, pois a verdadeira humildade não se aplica às pessoas, mas a Deus e Criador desde a eternidade, a verdadeira humildade não se aventura, caminha silenciosamente, A verdadeira humildade não se atreve a avançar, percorre caminhos silenciosos e solitários com modéstia e nunca se apresenta, é sem amor-próprio, mas esforça-se sempre por tornar os semelhantes conscientes da grandeza e santidade de Deus, porque ela própria sente quão pequeno e miserável é o ser humano em comparação com a Sua santidade. E ela encontrará graça em abundância.... para todo o seu ser é uma repulsa do antigo pecado de apostasia de Deus, a quem ela nunca quereria ofender e que, portanto, agarra a sua vontade, que está totalmente voltada para Ele, e atrai a alma para Si no mais ardente amor misericordioso...._>Ámen