• Terug

Armoede van geest - Deemoed - Genade

Die zich in de geest arm voelen, trekken MIJ tot zich, want ze zijn deemoedig en hulpbehoevend, ze voelen zich zwak en onwaardig en vragen MIJ om erbarming. Ze zijn deemoedig en vinden daarom genade bij MIJ. IK neig ME naar al het zwakke als het ME roept, want voor MIJ is niets te klein en te gering en Mijn erbarmende Liefde beschermt en sterkt het zwakke, hulpeloze; IK trek het tot ME omhoog om het nimmermeer los te laten.

Maar wie is arm van geest, wie is zo diep deemoedig dat hij genade vindt in Mijn ogen? Het is degene die van zichzelf inziet dat hij op verre afstand van MIJ staat, die voor MIJ zijn knie buigt in de geest, die zich volledig en helemaal aan MIJ onderwerpt om door MIJ in genade te worden aangenomen, die maar steeds tracht Mijn Liefde te winnen en zich toch Mijn Liefde onwaardig voelt.

De deemoed van een mensenkind trekt MIJ sterk aan, want in de deemoed tegenover MIJ verbergt zich ook de liefde tot MIJ, een liefde die het niet waagt ongeroepen tot MIJ te komen. En toch roept de ziel MIJ onbewust door haar deemoed. Want er gaat een zacht schijnsel van haar uit, dat MIJ aantrekt omdat iets goddelijks MIJ al toestraalt, omdat de geestelijke armoe het teken is dat de ziel MIJ heeft herkend. En dit herkennen ook het toewenden naar MIJ als gevolg heeft.

Wie zich geestelijk arm voelt, heeft Mijn Liefde gewonnen voor eeuwig en Mijn genade zal onophoudelijk overvloeien, want de deemoedige schenk IK Mijn genade. IK ken het menselijke hart precies, IK laat ME niet om de tuin leiden door gebaren, IK ben op de hoogte van alles wat de ziel denkt en wil en niets blijft MIJ verborgen wat onuitgesproken blijft, maar toch de gedachten bezighoudt en voor MIJ altijd duidelijk zichtbaar is.

En daarom kan IK genaden uitdelen, maar ook genaden beperken. IK kan het voor MIJ knielende kind opheffen en IK kan laten vallen die zich met een aanmatigende geest wel voor de wereld als deemoedig voorstelt maar nooit van 'n ware deemoed getuigt.

Daarom stroomt zo menig mens genade zonder mate toe, terwijl andere arm voortgaan. Maar IK zou alle mensen graag een overvloedige mate van genade willen schenken. IK zou willen dat allen hun geestelijke armoede zouden inzien, dat ze allen de verwijdering van MIJ zouden willen gevoelen en uit het diepst van hun hart de handen smekend naar MIJ uitstaken, omdat IK hen dan gelukkig zou kunnen maken met Mijn genade, Want wie in het bezit is van Mijn genade, is ook spoedig in het bezit van MIJ Zelf, omdat IK diegene nooit laat weggaan die in de juiste verhouding van kind tot MIJ staat, die als een kind vragend naar de VADER komt en Hem aanroept om hulp en kracht.

Wie zich groot en verheven voelt, zal naar beneden storten, wie meent in de diepte te zijn, omdat hij zichzelf ziet als zwak en zondig, zal worden opgeheven door Mijn Liefde en voor eeuwig van MIJ zijn, hij zal uit Mijn hand een ruime mate van genade kunnen ontvangen en daarom zeker ten hogen gaan.

Amen

Pobreza de espírito.... Humildade.... Grace....

Aqueles que se sentem pobres de espírito atraem-Me para eles, pois são humildes e precisam de ajuda, sentem-se fracos e indignos e pedem-Me misericórdia.... Eles são humildes e, portanto, encontram graça comigo. Inclino-me para todos os fracos se eles Me invocarem, pois nada é demasiado pequeno e insignificante para Mim, e o Meu amor misericordioso protege e fortalece os fracos e indefesos; atraio-os para Mim para que nunca os deixe ir.... Mas quem é pobre de espírito, quem é tão profundamente humilde que encontra graça na Minha presença? Quem se reconhece a si próprio como estando longe de Mim, quem dobra os joelhos perante Mim em espírito, quem se submete totalmente a Mim para ser aceite por Mim em graça.... quem só procura ganhar o Meu amor e no entanto se sente indigno do Meu amor. A humildade de uma criança terrena atrai-me poderosamente, pois a humildade para comigo também esconde o amor por mim, um amor que não se atreve a vir a Mim sem ser chamado. E no entanto a alma chama-me inconscientemente através da sua humildade. Pois dele emana um brilho suave que Me atrai, porque algo divino já me irradia, porque a pobreza espiritual é o sinal de que a alma Me reconheceu e esse reconhecimento também resulta em virar-se para Mim. Qualquer pessoa que se sinta espiritualmente pobre ganhou o Meu amor pela eternidade, e a Minha graça transbordará inexoravelmente, pois concedo a Minha graça aos humildes.... Conheço precisamente o coração do ser humano, não sou enganado por gestos, sei tudo o que a alma pensa e quer, e nada me fica escondido do que permanece por dizer mas, no entanto, move os pensamentos e é sempre aparente para mim. E por isso posso conceder mas também restringir a graça, posso levantar a criança de joelhos perante Mim e posso deixar cair aquele que, com um espírito arrogante, certamente se apresenta ao mundo como humilde mas que nunca testemunha a verdadeira humildade.... É por isso que a graça flui para muitas pessoas sem medida, enquanto outras vão ao encontro de pobres. No entanto, gostaria de conceder a todas as pessoas uma medida abundante de graça, gostaria que todos reconhecessem a sua pobreza espiritual, gostaria que todos sentissem a sua distância de Mim e do fundo do seu coração para me estenderem as mãos implorando, porque assim eu seria capaz de os fazer felizes com a Minha graça, pois qualquer pessoa na posse da Minha graça estará em breve na posse de Mim mesmo, porque nunca deixarei de fora ninguém que esteja na relação certa comigo como uma criança, que venha ao Pai como uma criança e O peça ajuda e força. Qualquer pessoa que se sinta grande e exaltada cairá, qualquer pessoa que acredite em si mesmo no abismo porque se reconhece fraco e pecador será levantado pelo Meu amor e será sempre Meu, poderá receber uma rica medida de graça da Minha mão e, portanto, ascender em segurança ao céu...._>Ámen