• Terug

De zegen van ziekte en leed - Voltooiing

De aftakeling van het lichaam is vaak een heilzame waarschuwing voor de mens die nog te zeer op de wereld gericht is, en daardoor de ziel in gevaar brengt. Hij moet eens leren inzien dat er vanuit de natuur paal en perk kan worden gesteld, en vanuit dit besef zich bewust worden van wat hierna komt als het lichaam helemaal ongeschikt is geworden voor deze aarde. De mens moet vaak gewaarschuwd en vermaand worden, zolang hij niet uit eigen beweging aan zijn ziel denkt.

Lichamelijk lijden, ziektes en het inboeten van lichamelijke bekwaamheden moeten daarom ook als een middel voor de ontwikkeling van de ziel worden aangezien, daar ze het denken van de mensen aanzienlijk kunnen veranderen en daarom ook vaak als heilmiddel voor de ziel worden aangewend - als deze in gevaar is aan de geestelijke dood ten prooi te vallen.

Maar niet altijd beantwoorden ze aan hun doel, dan treedt een toestand van onverbeterlijkheid in, een zich geheel afwenden van het goddelijk-geestelijke. En dan probeert de mens nog alles uit het leven te halen, ondanks ziekte en ongeluk die zijn lichaam hebben getroffen.

Niets wat een mens beschoren is, is zonder bedoeling. Lichamelijke ziekte brengt vaak het herstel van de ziel tot stand en dan is ze tot zegen geweest, want de mens leert de wereld versmaden aangezien hij haar moest missen en zich in de geestelijke wereld vervanging zocht en vond. Kostelijke goederen mag hij in ontvangst nemen als compensatie voor de goederen die de wereld hem onthoudt, en die hij nu als waardeloos inziet. Maar daartoe is nodig dat hij zich ootmoedig buigt onder het lot dat hem terwille van zijn ziel werd opgelegd, zodat hij nu met overgave draagt wat hem wel moeilijk schijnt maar toch ook kan worden overwonnen.

Zodra de mens een gering geloof heeft, bespeurt hij de Hand van GOD boven zich en voegt zich dienstwillig naar de Wil van GOD. En dan kan hij alleen winnen doch nimmer verliezen, dus is er ook niets te betreuren omdat hij aanzienlijk meer bezit dan ’n mens met goede gezondheid en lichamelijke kracht die niet in verbinding staat met het rijk dat ook eens zijn verblijf zal zijn nà de lichamelijke dood.

Maatgevend is alleen de graad van voltooiing die de ziel heeft bij het heengaan van deze aarde. Alles wat kan bijdragen tot verhoging van deze graad wendt GOD aan, ook al ervaart de mens het niet als een weldaad zolang hij zonder inzicht is. Eenmaal zal hij de zegen van lijden en ziekte zien en GOD danken voor de toepassing van middelen die succesvol waren, zonder echter de vrije wil van de mensen te beperken.

Een ziek lichaam is niet zo erg als een zieke ziel, en dit zal deze gezond maken als het lichaam ziekte moet verdragen tot de ziel geduldig is geworden. Tot ze de blik hemelwaarts richt en het aardse leven als slechts een tijdelijke school heeft leren bezien, waarin de mens beproefd wordt. Eens zal zij onbezwaard en ongehinderd naar hogere regionen van de geest kunnen opstijgen en haar Schepper eeuwig danken voor de haar bewezen genade, het lichaam te laten lijden opdat de ziel gezond zou worden.

Amen

Bênçãos da doença e do sofrimento.... Maturidade....

A decadência do corpo é frequentemente um aviso salutar para o ser humano que ainda está demasiado virado para o mundo e, portanto, põe em perigo a alma. Por uma vez, ele tem de aprender a reconhecer que a natureza pode pôr-lhe fim, e desta realização ele tem de tomar consciência do que vem depois quando o corpo se tornou completamente inadequado para esta terra. O homem deve frequentemente ser avisado e admoestado, desde que não pense na sua alma por sua própria vontade. O sofrimento físico, as doenças e a perda das capacidades físicas devem, portanto, ser também considerados como um meio para a maturação da alma, uma vez que podem mudar consideravelmente o pensamento de uma pessoa e são, portanto, frequentemente utilizados como um remédio para a alma se esta estiver em perigo de cair na morte espiritual. Mas nem sempre cumprem o seu objectivo.... Depois ocorre um estado de endurecimento, um completo afastamento do divino-espiritual, e o ser humano tenta ganhar tudo da vida apesar das doenças e infortúnios que afectaram o seu corpo. Nada é sem significado que seja concedido a um ser humano.... A doença do corpo traz muitas vezes a recuperação da alma; depois foi uma bênção porque o ser humano aprendeu a desprezar o mundo depois de ter de passar sem ele e procurou e encontrou um substituto no mundo espiritual. É-lhe permitido receber bens deliciosos como compensação pelos bens que o mundo lhe nega e que ele agora reconhece como inúteis. Mas isto exige que ele se submeta humildemente ao destino que lhe é imposto por causa da sua alma, que carregue em submissão aquilo que certamente lhe parece difícil mas que também pode ser superado. Assim que o ser humano tem pouca fé, sente a mão de Deus sobre ele e submete-se humildemente à vontade de Deus; e depois só pode ganhar mas nunca perder, pelo que também não pode ter pena, pois possui incomparavelmente mais do que uma pessoa cheia de saúde e força física que não tem qualquer ligação com o reino, que um dia será também a sua morada após a morte corporal. O único factor decisivo é o grau de maturidade da alma quando ela se afasta da terra.... Deus aplica tudo o que pode contribuir para o aumento da maturidade, mesmo que o ser humano não o perceba como um benefício, desde que não o perceba.... Uma vez que verá a bênção do sofrimento e da doença e agradeça a Deus pela aplicação de meios que foram bem sucedidos, sem restringir o livre arbítrio do homem. Um corpo doente não é tão mau como uma alma doente, e para que esta se recupere, o corpo deve suportar a doença até que a alma se torne paciente, até que tenha virado o seu olhar para o céu e aprendido a considerar o mundo apenas como uma escola temporária de exames.... Um dia, poderá voar sem entraves e sem entraves para regiões altas do espírito e agradecer eternamente ao seu Criador a graça que lhe foi demonstrada de deixar o corpo sofrer para que a alma possa estar saudável...._>Ámen