• Terug

Verlossende hulp voor zielen in het hiernamaals van de kant van de mensen

Er worstelen talloze zielen in het hiernamaals om hogerop te komen, en deze zielen bevinden zich in uiterste nood. Hun krachteloosheid maakt hun het omhoog gaan onmogelijk, en het besef van hun krachteloosheid kwelt hen oneindig omdat zij niet weten hoe zij deze kunnen opheffen. Juist het gebrek aan kennis is hun ongeluk, want volgens de wet van eeuwigheid kan hun alleen dat gegeven worden waar hun wil in toestemt, en naar die wil wordt hun gegeven. Willen zij licht dan ontvangen zij het ook, maar als zij de weldaad van het licht niet ervaren hebben, voelen zij ook geen verlangen naar het licht.

Hun ellendige toestand bestaat daarin dat zij onophoudelijke lijden en de wil, hun toestand van lijden te veranderen, kunnen zij niet opbrengen, als zij tenminste hun wil niet gebruiken om op te staan tegen GOD en hun lot - en vreselijk te keer gaan in hun omgeving.

Deze zielen zijn reeds in een helse toestand omdat zij door de krachten der hel voortdurend worden opgezweept, en daardoor is er voor hun verandering en streven omhoog nog een ondenkbaar lange tijd nodig.

Maar ook de in gehele onverschilligheid verzonken zielen kunnen eveneens een eindeloos lange tijd hun ellendig lot moeten verdragen, als er voor hen nergens hulp vandaan komt, daar zij vanwege de zwakheid van hun wil zich niet zelf kunnen helpen.

En deze hulp kunnen hun alleen die wezens brengen wier liefde hen uit de duisternis zou willen verlossen. Mensen op aarde of ook wezens in het hiernamaals die reeds in het licht staan of ook al een hogere graad van inzicht bezitten, die hen in staat stelt hulp te bieden.

Ontelbare zielen nu zijn in deze nood over wie de mensen zich zouden moeten ontfermen, maar juist van de kant van de mensen is er voor deze zielen weinig hulp - omdat de mensen niet meer geloven aan een voortleven van de ziel na de dood.

De mensen zou een groot arbeidsveld ter beschikking staan op geestelijk gebied, als zij zich over de noodlijdende zielen in het hiernamaals zouden willen ontfermen en hen wilden helpen uit de diepte omhoog te komen. En de hulp van de zielen in het hiernamaals zou de mensen zelf weer ten goede komen, als zij zich in lichamelijke of geestelijke nood bevonden.

Maar de mensen dragen zeer weinig bij aan dit verlossingswerk en laten daardoor ook hun geliefden in het hiernamaals, over wie zij zich toch in het bijzonder moesten ontfermen - in grote nood.

Daarom wordt het met bijzondere vreugde begroet, wanneer op de aarde mensen samenkomen die deze wil om te verlossen in zich dragen en een licht willen ontsteken voor veel zielen in de duisternis. Daarom nemen ook de lichtwezens deel aan het verlossingswerk in zoverre, dat zij eveneens vertoeven waar aan de ongelukkige zielen in het hiernamaals liefdevol gedacht wordt. En hun hulpverlening is duidelijk te zien doordat zij zich beschermend voor de mensen op aarde stellen, als het opdringen van duistere geesten het werk van verlossing in gevaar dreigt te brengen.

Zowel de zielen in het hiernamaals alsook de mensen op de aarde hebben hun beschermgeesten die, naargelang de wil van hen, ingrijpen, als er gevaar dreigt. En waar de mensen verlossend werkzaam willen zijn, zal altijd de vijand loeren en hij zal verwarring proberen te stichten waar opheldering zal worden geboden aan hen die in duisternis gaan.

Maar hij zal het niet kunnen verhinderen dat de stralen van het licht, die van de liefdewil om te verlossen uitgaan de zielen van de duisternis beroeren, die ze als een weldaad ondergaan en elkaar daar zullen ontmoeten waar mensen samen zijn die hen willen helpen - en deze wil zal gezegend zijn. Want de ziel die eenmaal binnen het bereik van een lichtstraal van liefde is gekomen, valt nimmermeer in de diepte terug. Zij zoekt het licht en zal het ook vinden, omdat iedere ziel gegeven wordt wat zij begeert.

Amen

Aiuto salvifico per le anime nell’aldilà da parte degli uomini

Innumerevoli anime combattono nell’aldilà per giungere in Alto, e queste anime sono nella massima miseria, perché la loro assenza di forza rende impossibile la loro risalita, e riconoscendo la propria assenza di forza le tormenta infinitamente, perché non sanno come la devono risolvere. Proprio la mancanza di sapere è la loro sciagura, perché secondo la Legge dall’Eternità può essere dato loro soltanto ciò che permette la loro volontà. Se vogliono Luce, allora la ricevono anche, ma senza aver percepito il beneficio della Luce, non sentono nemmeno un desiderio per la Luce. In questo consiste il loro tormentoso stato, che soffrono ininterrottamente e non possono più sentire la volontà di cambiare il loro stato di sofferenza, se non utilizzano magari la loro volontà a ribellarsi contro Dio e la loro sorte, ed in più imperversano oltremodo crudelmente nel loro ambiente. Queste anime si trovano già in uno stato d’inferno, perché vengono continuamente aizzate dalle forze dell’inferno, e per questo il loro cambiamento e tendere verso l’Alto richiede ancora un tempo infinitamente lungo. Anche per le anime sprofondate in totale letargia può durare pure un tempo infinitamente lungo a dover sopportare la loro sofferenza, se non ricevono aiuto da qualche parte, dato che da sole non possono aiutarsi a causa della loro debolezza di volontà. E quest’aiuto lo possono dare soltanto degli esseri il cui aiuto vorrebbe liberarle dall’oscurità, uomini sulla Terra oppure anche esseri dell’aldilà che si trovano già nella Luce, oppure possiedono anche soltanto un grado poco più elevato di conoscenza che li rende capaci a prestare aiuto. Ora incalcolabili anime sono in questa miseria delle quali si dovrebbero occupare gli uomini. Ma proprio da parte degli uomini queste anime sono aiutate poco, perché gli uomini non credono più in una vita dell’anima dopo la morte. Agli uomini verrebbe affidato un grande raggio d’azione nel campo spirituale, se si occupassero delle anime sofferenti nell’aldilà e volessero aiutare loro dall’abisso, e l’aiuto di queste anime nell’aldilà si estenderebbe di nuovo sugli uomini, se queste si trovassero in miseria fisica oppure dell’anima. Ma gli uomini partecipano soltanto molto poco a questo lavoro di Redenzione e per questo lasciano anche in grande miseria i loro cari nell’aldilà, dei quali dovrebbero occuparsi particolarmente. Per questo viene salutato con grande gioia se sulla Terra si trovano degli uomini che portano in sé questa volontà di Redenzione e vogliono accendere una Luce per molte anime nell’oscurità. Perciò anche degli esseri di Luce partecipano in modo salvifico in quanto si trovano pure là dove viene pensato con amore a queste anime infelici nell’aldilà, ed il loro aiuto è evidente, mentre si pongono in modo protettivo davanti agli uomini terreni, quando la calca di esseri spirituali oscuri minacciano di mettere in pericolo l’Opera di Redenzione. Sia le anime nell’aldilà che gli uomini sulla Terra, hanno i loro spiriti di protezione, i quali intervengono se minaccia pericolo e dove gli uomini vogliono attivarsi in modo salvifico, il nemico sarà sempre in agguato, e cercherà di confondere dove deve giungere chiarezza a coloro che camminano nell’oscurità. Ma non potrà impedire che i raggi della Luce che sorgono dall’amore che vuole salvare, tocchi le anime nell’oscurità, che sentono il suo beneficio e si trovano sempre là dove degli uomini che vogliono aiutarle s’incontrano, e questa volontà sarà benedetta perché l’anima che è arrivata una volta nel campo del raggio di Luce d’amore, non ricade mai più nell’oscurità, cerca la Luce e la troverà pure, perché ad ogni anima viene dato ciò che desidera.

Amen