• Terug

Geestelijke dwang - Dogma

Het grootste gevaar voor een mens is de geestelijke dwang die hem hindert bij het verkrijgen van inzicht en bij het uit vrije wil bepalen van zijn richting. Ieder mens is een individu, dat zich moet vormen tot volmaaktheid. Ieder mens is daarom ook verantwoordelijk voor zijn levenswandel, die nodig is om een bepaalde graad van volmaaktheid te bereiken. En ieder mens moet daarom vrij kunnen beslissen, hij moet voor Mij getuigen van zijn wil. Deze getuigenis verlang Ik, want Ik ga er niet mee akkoord dat een mens voor zijn medemensen de richting van hun denken, willen of handelen bepaalt. De vrijheid van wil van ieder mens moet onaantastbaar zijn. Ze wordt echter aangetast wanneer een wilsrichting wettelijk wordt vastgelegd en de mens nu door beloftes of bedreigingen ertoe wordt gebracht deze richting op te gaan.

Maar zo'n wilsdwang zal Ik nooit of te nimmer goedkeuren, zelfs al treed Ik er niet openlijk tegen op om juist geen dwang op de wil uit te oefenen. De mens is een denkend individueel wezen, dat Ik het vermogen heb gegeven vrij te kunnen willen en denken en wel alleen met het doel zelf te beslissen in het laatste stadium van zijn geestelijke ontwikkeling op aarde, en dat dan ook zijn loon ontvangen zal in de eeuwigheid, beantwoordend aan de beslissing van zijn wil. Wel is het goed en ook door Mij gewild dat een mens zijn medemensen op de hoogte brengt van het gevolg van zowel een juist gebruikte als een verkeerd gebruikte wil. Het is door Mij gewild dat de mensen opheldering ontvangen over de verhouding waarin de mens tot Mij, zijn Schepper, staat. Doch het volstaat wanneer hij juist wordt onderricht, dat hem de goddelijke liefdesleer wordt gebracht en hij ook wordt aangespoord de onbaatzuchtige naastenliefde te beoefenen. Maar alles moet zonder dwang gebeuren.

De mens moet dus onderricht worden, maar er niet toe gedwongen worden een aan hem overgebrachte leer aan te nemen, omdat hij zijn wil moet gebruiken naar eigen goeddunken en aandrang. Ik gaf de mensen de vrije wil, u echter neemt deze van hem af en gebruikt uw wil dus verkeerd, ofschoon u gelooft voor Mij en in mijn opdracht te werken. Nooit heb Ik mijn apostelen de opdracht gegeven mijn leer als geloofsdwang te verbreiden, omdat een geloof onder dwang nooit een geloof kan zijn dat heilzaam is voor de positieve ontwikkeling van de ziel. Altijd vraag Ik van de mensen alleen maar in Mij te geloven als hoogst volmaakt Wezen. Ik vraag alleen maar te geloven in mijn almacht, wijsheid en liefde en in de kracht van de liefde.

Want als u dit gelooft zult u zelf de kracht van de liefde ondervinden en dan al het andere wat er nodig is te geloven vanzelf inzien. Want dan werkt mijn geest in u, die u naar waarheid onderricht. Maar een gedwongen geloof levert u geen volmaaktheid op. Een gedwongen geloof zal ook zelden levend worden en aan een gedwongen geloof kan Ik geen waarde toekennen als vrije wilsbeslissing, omdat dan de vrije wil nog niet werkzaam werd in u, maar u zich alleen volgens uw opvoeding uitspreekt voor een geloofsrichting zonder die goed te hebben onderzocht op haar waarde of waardeloosheid. Wat Ik van u vraag te geloven is dat u alleen maar door de liefde zalig kunt worden.

Maar ook dit geloof moet u zelf verwerven. U kunt wel de leer daarvan aannemen, u moet echter eerst de liefde beoefenen om in uzelf er zeker van te zijn dat de liefde de verlossende kracht is. En pas deze innerlijke overtuiging is het geloof dat tot leven wekt, omdat het in vrije wil werd verkregen. Doch iedere dwang is een teken van onvolmaaktheid, omdat iedere dwang strijdig is met de vrijheid, die het geestelijke wezen echter in het allereerste begin eigen was en die het daarom ook moet terugwinnen om zalig te worden. Hoe kan een dwangmaatregel als in overeenstemming met mijn wil worden beschouwd, die de mens de geestelijke vrijheid ontneemt, wanneer hij in zekere zin "plichtmatig" iets geloven moet wat van Mij uit vraagt om volledige vrije overweging en acceptatie? Ik als hoogste Wetgever heb, op het gebod van de liefde na - dat ook de tien geboden van Mozes omvat, dat echter ook alleen dan vervuld wordt wanneer de liefde vrijwillig beoefend wordt - u mensen geen verder gebod gegeven, omdat zoiets tegen Mij zelf zou getuigen of de vrije wil van de mens twijfelachtig liet worden. De mensen echter matigen zich aan wetten uit te vaardigen zonder daartoe de bevoegdheid te hebben. En daarmee tasten ze de vrije wil van hun medemensen aan.

Iedere wet is dwang en iedere dwang is tegengesteld aan mijn wil. Zodra de mens niet zelf vrij kan denken, zodra hij een leer geloven moet, is zijn wilsproef waardeloos. Want hijzelf moet beslissen, maar geen beslissing nemen onder dwang. En dwang is iedere dogmatische leer, ongeacht of ze volgens de waarheid is of niet. Ieder dogma doet dus de vrije wil geweld aan. De wil is onvrij op het moment van een geestelijke beslissing, omdat deze hem al is voorgeschreven en ogenschijnlijk alleen vermeden kan worden door het begaan van een zonde. Maar van mijn kant heeft ieder mens het recht van vrije wilsbeslissing. Ik vraag hem alleen na te denken over wat er van hem wordt verlangd te geloven. En kan hij het niet met overtuiging aannemen ondanks nadenken, dan reken Ik hem dit niet als zonde aan. Wel echter zondigt hij, wanneer hij een leer met de mond belijdt zonder zijn hart te hebben geraadpleegd. Want ieder mens is alleen verantwoordelijk voor zichzelf en het is een aanmatiging, wanneer één mens het geloof van vele duizenden wil bepalen door een gebod, zoals een dogmatische leer altijd kan worden beschouwd. Niets van wat de wilsvrijheid van de mens aantast, kan ooit mijn instemming vinden. Want Ik zelf overreed de mensen niet eenmaal om de waarheid aan te nemen, als hun eigen wil er niet naar verlangt. Wel onderricht Ik de mensen voortdurend en doe Ik hen de zuivere waarheid toekomen, maar het staat ieder vrij haar aan te nemen of af te wijzen. En zo moet ook u uw medemensen alleen maar onderrichten in alle liefde, maar steeds alle vrijheid van een beslissing aan hen zelf overlaten omdat een geloof vanuit dwang voor Mij niet telt.

Amen

DUHOVNA PRISILA.... DOGMA

Najveća opasnost za ljudsko biće je duhovna prisila koja spriječava pre/ras-poznavanje [[ili ‘priznavanje’]] i slobodnu odluku njegovog (dobro)voljnog usmjerenja. Svaki čovjek je pojedinačno biće koje sebe mora usavršiti i, prema tome, svatko je odgovoran za svoj vlastiti način života o čemu ovisi ostvarenje stupnja savršenstva. Stoga svatko mora donijeti slobodnu odluku i dati Mi svjedočanstvo o svojoj volji. Ja zahtjevam ovo svjedočanstvo i ne slažem se da bi jedna osoba trebala reći svojim bližnjim ljudskim bićima na koji način trebaju razmišljati, željeti ili djelovati. Sloboda volje ne smije biti povrijeđena, ali ona je povrijeđena kada je cilj čovjekove volje određen zakonom i od njega se traži ili putem obećanja ili prijetnjama da se kreće jedino u određenom pravcu.... Ja nikad neću prihvatiti takvu prisilu iako joj se Ja neću otvoreno suprotstaviti tako da i Sam ne koristim prisilu.

Ljudsko biće je misaona individua koja je od Mene primila sposobnost slobodne volje i razmišljanja čisto u svrhu donošenja odluke za vrijeme posljednjeg stadija njegova duhovnog razvoja na Zemlji, u skladu sa čime će on onda biti nagrađen u vječnosti. Zaista je dobro i u skladu sa Mojom voljom kada čovjek obavijesti svoja bližnja ljudska bića o posljedicama korištenja njihove volje na ispravan ili pogrešan način. Također je Moja volja kada su svakojaka razjašnjenja dana u svezi njegova odnosa sa Stvoriteljem. Međutim, dobro poučavanje/instrukcija u svezi Božanske doktrine ljubavi i važnost prakticiranja nesebične ljubavi prema bližnjemu je sasvim dovoljno. Ali sve to treba biti učinjeno bez prisile.... Ljudsko biće treba biti educirano ali nikad prisiljeno na prihvaćanje doktrine pošto ono treba iskoristiti svoj vlastiti sud/prosudbu i sklonost pri usmjeravanju svoje volje.

Ja sam ljudskom biću dao slobodnu volju ali ako mu je vi oduzmete vi ćete koristi vašu vlastitu volju na pogrešan način, iako ćete vjerovati da radite za Mene u Moje ime. Ja nikad nisam dao Mojim učenicima zadatak da šire Moje učenje putem religijske prisile pošto silom nametnuta vjera ne bi doprinosila višem duševnom razvoju. Ja sam uvijek jedino zahtjevao od ljudi da vjeruju u Mene kao najuzvišenije savršeno Biće, Ja jedino uvijek zahtjevam od ljudi vjerovanje u Moju svemoć, mudrost i ljubav i njezinu snagu.... Jer ako vjerujete u ovo vi sami ćete iskusiti snagu ljubavi i automatski ćete prepoznati sve drugo što trebate vjerovati, pošto ćete onda biti istinski poučeni Mojim duhom unutar vas. Međutim, silom nametnuta vjera vas neće dovesti do savršenstva. Prisilna vjera će rijetko oživjeti, i Ja ne mogu gledati na prisilnu vjeru kao na odluku slobodne volje pošto vaša volja još nije postala aktivna, umjesto toga vi ćete priznati/potvrditi školu mišljenja kao rezultat vaše edukacije bez da ste ju pravilno procjenili glede njezine vrijednosti ili bezvrijednosti.

Ja želim da vjerujete kako blaženstvo možete postići jedino kroz ljubav.... ali vi sami morate postići ovo vjerovanje; vi zasigurno možete prihvatiti učenje o tome ali onda ćete najprije morati prakticirati ljubav sa ciljem da bi postigli sigurnost da je ljubav duhovna snaga, i jedino ova unutarnja sigurnost je sigurna vjera koja je životo-dajna pošto je bila dobrovoljno postignuta. Sva prisila je znak nesavršenstva pošto povređuje slobodu koja je izvorno bila obilježje ljudskog bića i koju ono mora ponovno steći sa ciljem da postane blaženo. Kako se prisilne mjere koje ljude lišavaju duhovne slobode mogu smatrati sukladnima sa Mojom voljom.... ako je osoba u stvari obavezna vjerovati nešto što, onoliko koliko se to Mene tiče, potrebuje apsolutno slobodnu odluku i prihvaćanje

Kao vrhovni Zakonodavac Ja ljudima nisam dao ni jednu drugu zapovijed osim onu od ljubavi, koja također uključuje Deset Mojsijevih Zapovijedi, ali koja će jedino biti ispunjena ako je ljubav dobrovoljno prakticirana, inače bi svjedočila protiv Mene ili bi u pitanje dovodila slobodnu volju ljudskog bića. Međutim, ljudi pretpostavljaju kako mogu ustanoviti zakone bez da za to imaju ovlaštenja. Tako oni povređuju čovjekovu slobodnu volju.... Svaki zakon je prisila, a svaka vrsta prisile je protiv Moje volje. Čim čovjek više nema slobodu razmišljanja, čim je on prisiljen vjerovati u doktrinu, njegov zemaljski test volje završava, jer on mora donijeti svoju vlastitu odluku a ne iznuđenu/nametnutu. A svaka dogmatska doktrina je prisila, bez obzira da li je istinita ili ne.

Svaka dogma je narušavanje slobodne volje.... koja neće biti slobodna u vrijeme duhovne odluke, pošto mu je odluka već bila diktirana i može se zaobići jedino počinjavanjem grijeha. Ja sam svakom ljudskom biću dao pravo slobodnog izbora; Ja samo zahtjevam da on treba ozbiljno razmotriti što se od njega traži vjerovati. Ako, unatoč ozbiljnom promišljanju/rasuđivanju, on to ne može prihvatiti sa punim uvjerenjem, Ja to neću smatrati grijehom; međutim, on će počiniti grijeh ako potvrdi/prizna doktrinu sa svojim usnama bez da je (za)pitao svoje srce. Svaka osoba je odgovorna za sebe, i drsko/uobraženo je kada jedna osoba namjerava odlučiti vjeru tisuća sa instrukcijom koja se uvijek mora smatrati dogmatskom doktrinom.

Sve što narušava slobodnu volju ljudskog bića nikad ne može dobiti Moju podršku, pošto čak ni Ja Osobno ne određujem/ograničavam ljudsko prihvaćanje istine ako to njihova vlastita volja ne želi. Ja ću zasigurno nastaviti podučavati ljude i transmitirati im čistu istinu, ali svatko je slobodan prihvatiti ju ili odbiti. I tako bi vi trebali jednostavno naučavati vaše bližnje sa ljubavlju ali im dozvoliti duhovnu slobodu za njihovu odluku, jer silom nametnuta vjera nema vrijednosti preda Mnom.

AMEN