• Terug

Liefde voor de wereld - Ziekte Niemand kan twee heren dienen

De liefde voor het wereldse is een sluipende ziekte die zeker tot een geestelijke dood voert. Daarom kunt u wel begrijpen dat uw Hemelse VADER heel vaak naar pijnlijke middelen moet grijpen, om u van deze dood te redden. Om te zorgen voor uw geestelijke genezing, om u aan te sporen afstand te doen van wereldse vreugden - opdat u eeuwig zult leven.

Het zou een vals medelijden zijn als IK voor zulke middelen zou terugschrikken, om u niet te laten lijden gedurende uw aardse leven. Het zou een schijnliefde zijn die u geen zegen zou kunnen brengen, maar alleen verderf voor uw ziel. Mijn Wijsheid ziet echter vooruit en Mijn Liefde probeert u te helpen.

Dat u de wereld op moet geven om MIJ te winnen is onvermijdelijk. En wanneer u die niet vrijwillig opoffert, moet IK van u nemen waar uw hart aan hangt. Daarom moet u zo vaak op aarde lijden, ofschoon uw levenswandel niet uitgesproken slecht is. Doch u bent nog vervuld van een onjuiste liefde, van de liefde voor de materie, van een liefde die eerst juist gericht moet worden - wil zij u gelukkig maken. En zolang u die liefde niet uitroeit uit uw hart heb IK daarin geen plaats, want waar IK vertoef, moet al het verlangen naar het aardse overwonnen zijn.

En weer moet IK zeggen: "Niemand kan twee heren dienen!" IK neem geen genoegen met een gedeelde liefde. Mijn tegenstander echter, de vorst van de wereld, laat het ook niet toe dat u hem niet het alleenrecht geeft over uw ziel. En zo moet de mens noodgedwongen beslissen voor MIJ - of voor hem. Zolang hij echter de wereld begeert, betreft zijn beslissing degene die hem omlaag trekt in het verderf. Hij geeft u overvloedig gedurende het aardse leven, maar na de dood staat u in de bitterste armoede aan de ander zijde - en kwelling en duisternis is uw lot.

Mijn Gaven echter zijn op aarde niet erg verleidelijk, want ze bestaan uit geestelijke waarden, die u, mensen tijdens uw aardse leven niet erg aantrekkelijk toeschijnen, daarentegen na uw dood betekenen ze een onmetelijke rijkdom, die u gelukkig stemt en tot kinderen van het lichtrijk maakt voor eeuwig. IK bied u onvergelijkelijk meer dan Mijn tegenstander, maar zijn gaven betoveren u en maken u begerig daarnaar.

Maar denk aan het leven nà de dood. Denk er aan dat u het uur van uw heengaan niet kent, dat dit echter heel dichtbij kan zijn en u dan alles verliest wat u aan aardse goederen bezit. Dan moet u het uur van de dood vrezen. Doch u zult er naar verlangen als u zich geestelijke schatten heeft verzameld, als u afstand doet van aardse goederen, om door MIJ aangeboden gaven daarvoor in de plaats te stellen. Dan verlangt u naar het uur van de dood want u weet, dat dan het uur van binnengaan in het eeuwige leven is gekomen omdat u de aarde verlaat. Als een vluchtig ogenblik zal het aardse leven u voorkomen, en toch is het beslissend voor de gehele eeuwigheid.

Daarom moet u het begrijpen wanneer IK de mensen beproef met allerlei plagen, wanneer IK alles van hen wegneem wat hun begerenswaardig lijkt. Het is niet wreedheid, maar Liefde en Wijsheid, die zeer wel inziet dat en waarom u mensen in gevaar bent, en Die u uit dit gevaar wil redden.

Wie lijden moet die mag zich ook door MIJ bemind weten, maar wie bij alle overvloed van het leven aardse goederen worden gegeven, die is reeds onderworpen aan Mijn tegenstander - want IK ken zijn wil en IK dwing hem niet tot verandering van wil. Doch ook deze mensen kom IK tegemoet door hun medemensen die hun harten moeten ontroeren, opdat zij worden tot liefde, dan is ook voor hen nog de redding verzekerd. Zijn echter hun harten verhard, dan zal hun luxueus leven steeds duidelijk aan het licht treden, want de "heer van de wereld" geeft hun rijkelijk. Zij hebben hun ziel verkocht terwille van aardse goederen en de geestelijke dood staat voor hen vast.

Amen

Weltliebe - Krankheit.... Niemand kann zweien Herren dienen....

Die Weltliebe ist eine schleichende Krankheit, die sicher zum geistigen Tode führt. Und so könnet ihr ermessen, daß euer Vater im Himmel gar oft zu schmerzhaften Mitteln greifen muß, um euch vor diesem Tode zu retten, um euch die geistige Gesundung zu verschaffen, um euch zu veranlassen, der Welt und ihren Freuden zu entsagen, auf daß ihr ewig lebet.... Es wäre ein falsches Mitleid, wollte Ich vor solchen Mitteln zurückschrecken, nur um euch nicht leiden zu lassen während eures Erdenlebens, es wäre eine falsche Liebe, die euch keinen Segen bringen könnte, sondern nur Verderben für eure Seele. Meine Weisheit aber sieht voraus, und Meine Liebe suchet euch zu helfen. Daß ihr die Welt hingeben müsset, um Mich zu gewinnen, ist unvermeidlich, und so ihr sie nicht freiwillig opfert, muß ich euch nehmen, woran euer Herz hängt. Und darum müsset ihr so oft auf Erden leiden, wenngleich euer Lebenswandel nicht ausgesprochen schlecht ist. Doch ihr seid noch erfüllt von falscher Liebe, von der Liebe zur Materie, von einer Liebe, die erst recht gerichtet werden muß, soll sie euch beseligen. Und solange ihr diese Liebe nicht ausrottet aus euren Herzen, habe Ich darin keinen Platz, denn wo Ich weile, muß alles irdische Verlangen überwunden sein. Und wieder muß Ich sagen: Niemand kann zweien Herren dienen.... Ich begnüge Mich nicht mit geteilter Liebe, Mein Gegner aber, der Fürst der Welt, läßt es auch nicht zu, daß ihr ihm nicht alleiniges Recht einräumet auf eure Seele. Und so muß sich der Mensch notgedrungen entscheiden.... für Mich oder für ihn. Solange er aber die Welt begehrt, gilt seine Entscheidung ihm, der ihn herabzieht ins Verderben. Er gibt euch reichlich während des Erdenlebens, doch nach dem Tode steht ihr in bitterster Armut drüben, und Qual und Finsternis ist euer Los.... Meine Gaben aber sind auf Erden weniger verlockend, denn sie bestehen in geistigen Gütern, die euch Menschen während des Erdenlebens wenig reizvoll erscheinen, dagegen nach eurem Tode einen unermeßlichen Reichtum ausmachen, der euch beseligt und zu Kindern des Lichtreiches macht für ewig. Ich biete unvergleichlich mehr als Mein Gegner, doch seine Gaben blenden euch und machen euch begierlich danach. Doch denket an das Leben nach dem Tode.... denket daran, daß ihr die Stunde eures Hinscheidens nicht wisset, sie aber ganz nahe sein kann und daß ihr dann alles verliert, was ihr an irdischen Gütern besitzet. Dann müsset ihr die Stunde des Todes fürchten.... Doch sehnen werdet ihr euch nach ihr, so ihr euch geistige Schätze gesammelt habt, so ihr Verzicht leistet auf irdische Güter, um Gaben, von Mir geboten, dagegen einzutauschen. Dann sehnet ihr euch nach der Stunde des Todes, denn ihr wisset, daß dann die Stunde des Eintrittes in das ewige Leben gekommen ist, da ihr die Erde verlasset. Wie ein flüchtiger Augenblick wird euch das Erdenleben erscheinen, und doch ist es entscheidend für die ganze Ewigkeit. Und darum verstehet es, wenn Ich die Menschen heimsuche mit allerlei Plagen und ihnen alles nehme, was ihnen begehrenswert erscheint. Nicht Grausamkeit ist es, sondern Liebe und Weisheit, die sehr wohl erkennt, daß und warum ihr Menschen in Gefahr seid, und euch erretten will aus dieser. Wer leiden muß, der darf sich auch von Mir geliebt wissen, doch wem in aller Fülle des Lebens Güter geboten werden, der ist schon Meinem Gegner unterworfen, denn Ich kenne seinen Willen, und Ich zwinge ihn nicht zur Wandlung des Willens. Doch auch diesen Menschen trete Ich entgegen durch ihre Mitmenschen, die ihre Herzen rühren sollen, auf daß sie sich zur Liebe wandeln. Dann ist auch ihnen noch die Rettung gewiß. Sind aber ihre Herzen verhärtet, dann wird ihr Wohlleben immer offensichtlicher in Erscheinung treten, denn der "Herr der Welt" gibt ihnen reichlich, denn sie haben ihre Seele verkauft um irdischer Güter willen, und der geistige Tod ist ihnen gewiß....

Amen