• Terug

Het verrichten van verplichte diensten wordt beoordeeld naar de graad van liefde

U zou van elke levenskracht gebruik moeten maken om u rijkdommen van onvergankelijke aard te verschaffen, d.w.z. alles wat u denkt en doet zou als beweegreden de dienende naastenliefde moeten hebben, dan zou het heil van uw ziel verzekerd zijn voor de eeuwigheid. Deze eis Mijnerzijds mag u onvervulbaar voorkomen en toch verlang IK niets van u wat uw kracht te boven gaat, wat onuitvoerbaar zou zijn.

Maar denk er eens over na dat ook de dagelijkse vervulling van uw plichten op verschillende manieren kan worden opgevat, dat u plichtmatig zult kunnen handelen zonder daarbij de minste liefde voor de naaste te voeren, die u dus plichtmatig van dienst bent, maar dat u ook elke handeling zult kunnen uitvoeren aangespoord, van binnen uit, door de liefde en dat deze handelingen, ofschoon ze ook dagelijkse verrichtingen zijn die moeten worden uitgevoerd, door MIJ anders gewaardeerd worden en de rijpheid van uw ziel vergroten.

De liefde is alles, ze geeft elke daad waarde, en daarom kan een mens nog zo plichtsgetrouw zijn vanuit een correct gedrag, zonder liefde zullen het steeds slechts daden van het lichaam zijn, die IK alleen werelds beloon, maar die geen geestelijke rijkdom opleveren, want dit hangt alleen maar af van de graad van liefde, waarin ook de verplichte verrichtingen worden uitgevoerd. Hoeveel meer zou u zich kunnen verwerven als u dus elke levenskracht zou benutten om in naastenliefde te werken, zodat, wat u doet, gedragen wordt door de wil om te helpen waar uw hulp nodig is.

Wat u verplicht bent te doen, waar dus uw vrije wil is uitgeschakeld, zijn slechts daden voor de wereld, ofschoon ze ook een geestelijk karakter kunnen hebben - waar dus verrichtingen die gepresteerd moeten worden, geëist worden, die wel op zichzelf werken van naastenliefde zijn, maar door ze plichtmatig uit te voeren alleen zuiver wereldlijk door MIJ worden beoordeeld, omdat de liefde van het hart daarbij ontbreekt. IK kijk naar het hart en laat ME niet om de tuin leiden door vrome woorden of gelaatsuitdrukkingen. IK weet hoeveel het hart erbij betrokken is, maar IK zegen ieder die enkel uit de wil om te helpen ook de menselijke verplichtingen nakomt, die elke verplichte arbeid met innerlijke vreugde uitvoert, daardoor de naaste van dienst te kunnen zijn, en die daardoor ook de verplichte verrichtingen tot een vrijwillige werkzaamheid maakt en zijn levenskracht op een wijze gebruikt die hem het grootste loon in de eeuwigheid oplevert. Want hij verzamelt op aarde waarlijk geestelijke goederen en zal in het geestelijke rijk niet arm binnengaan, integendeel vol van kracht ook daar werkzaam kunnen zijn, waartoe zijn liefde hem aanspoort, terwijl de vlijtigste mens op aarde krachteloos en arm aan de poort des doods zal staan, omdat hij alleen bezig is voor de wereld, omdat de dienende naastenliefde hem nooit tot zijn werkzaamheden op aarde aanzette, veeleer er slechts wereldlijke eisen werden vervuld, weliswaar vanuit een ijverige plichtsvervulling, maar gehoorzamend aan de dwang, niet uit vrije wil.

En daarom kan hetzelfde werk en dezelfde arbeidsprestatie een heel verschillend resultaat opleveren. Ze kunnen zuiver wereldlijk beloond worden, maar ook onvergankelijk loon opleveren en aan dit laatste moet u zich alles gelegen laten liggen, opdat uw aardse leven niet nutteloos zal zijn, want nooit meer zult u in het hiernamaals datgene kunnen inhalen wat u op aarde hebt verzuimd.

Amen

Avaliação dos serviços obrigatórios de acordo com o grau de amor....

Deveríeis usar toda a energia da vossa vida para criar riquezas de tipo eterno para vós próprios, ou seja, tudo o que pensais e fazeis deveria basear-se em servir o amor de vizinhança, então a vossa salvação estaria assegurada para a eternidade. Esta exigência da Minha parte pode parecer-vos irrealizável e, no entanto, não vos exijo nada que esteja para além das vossas forças, o que seria impraticável. Mas basta pensar no facto de que mesmo o cumprimento diário do dever pode ser entendido de forma diferente, de que se pode agir com respeito, sem sentir o menor amor pelo próximo, a quem se serve, mas que se pode também realizar todas as acções impulsionadas a partir do interior pelo amor e que estas acções, embora sejam também deveres diários, são avaliadas de forma diferente por Mim e aumentam a sua maturidade de alma. O amor é tudo, avalia cada acto, e por isso uma pessoa pode ainda ser tão obediente por causa da sua natureza correcta, mas sem amor só serão actos do corpo, que só recompenso mundanos mas que não ganham riqueza espiritual, pois isso só depende do grau de amor em que os actos obedientemente realizados são também realizados. Quanto mais poderia conseguir se utilizasse toda a energia da sua vida para o amor de vizinhança activa, se o que faz fosse apoiado pela vontade de ajudar onde a sua ajuda é necessária. O que se tem de fazer, onde o seu livre arbítrio é portanto desligado, são apenas actos para o mundo, mesmo que também possam ter um carácter espiritual.... onde se exigem realizações obrigatórias, que são de facto obras de amor ao próximo em si mesmas, mas através do exercício obrigatório são julgadas puramente mundanas por Mim, porque falta o amor do coração. Olho para o coração e não me deixo enganar por palavras piedosas ou expressões faciais, sei até que ponto o coração está envolvido; mas abençoo todos aqueles que apenas cumprem os requisitos humanos por vontade de ajudar, que cumprem todos os deveres com alegria interior para poderem servir o seu próximo, e que assim também transformam os deveres em actividade voluntária e utilizam a sua vitalidade de uma forma que lhe renderá a mais rica recompensa na eternidade. Pois ele reúne verdadeiramente bens espirituais na terra, e não entrará no reino espiritual pobre, mas poderá também aí ser activo cheio de força, ao qual o seu amor o impele, ao passo que a pessoa mais laboriosa da terra permanecerá impotente e pobre à porta da morte, porque apenas cria para o mundo, porque servir o amor de vizinhança nunca o impeliu para a sua actividade na terra, mas apenas requisitos mundanos foram cumpridos no cumprimento ávido do dever, mas obedecendo ao dever, não de sua livre vontade. E é por isso que a mesma actividade e o mesmo desempenho de trabalho podem trazer um sucesso bastante diferente.... pode ser recompensado de uma forma puramente mundana, mas também ganhar uma recompensa eterna, e deve fazer desta última a sua preocupação para que a sua vida terrena não seja uma corrida vazia, pois nunca poderá compensar no além o que perdeu na terra...._>Ámen