• Terug

Hemel en hel

Wie zich aan Mij geeft, laat Ik eeuwig niet meer vallen. Maar wie volhardt weerstand te bieden tegen Mij, bevindt zich in groot gevaar de kracht van mijn liefde te moeten ontberen en in zijn oersubstantie te verharden, een uitermate kwellende toestand die Ik graag wil voorkomen. Deze waarheid nu, die vanaf het begin voor de mensen niet geheim werd gehouden, heeft het begrip "hemel en hel" doen ontstaan, een gelukzalige en een ongelukkige toestand, die in de voorstelling van de mens ruimtelijk begrensd is, tot tenslotte de eigenlijke waarheid - de toestand - in de voorstelling van de mensen afnam en alleen nog de plaats bleef bestaan die door de fantasie in alle kleuren werd afgeschilderd en er daardoor voor veel verkeerde gedachten een plaats werd ingeruimd, zodat de waarheid geheel misvormd is en de mens niet meer weet wat eigenlijk hemel en hel betekent.

Leven en dood zijn hemel en hel. Vlijtige, gelukkigmakende bezigheid in het stralendse licht is leven; krachteloosheid, onmacht en diepste duisternis is dood. En elke toestand kan voortdurend hoger of lager worden, toe- of afnemen, tot het hoogste doel bereikt is, gelukzalige samensmelting met Mij, óf het neerstorten in de diepste diepten, een eindeloos verre verwijdering van Mij. Onvoorstelbaar is de gelukzaligheid, onvoorstelbaar de kwelling en het leed der verdoemden die eeuwigheden smachten en geen kracht meer hebben zich te verlossen. Deze zielen zult u moeten gedenken.

Verkeerd is de leer dat er geen verlossing meer uit de hel bestaat, dat deze zielen voor eeuwig door Mij zijn verdoemd. Niet Ik verdoem hen, maar zij zelf hebben de verdoemenis gekozen. Niet Ik stort hen in de diepte, maar zij zelf hebben op de diepste afgrond aangestuurd. Maar mijn liefde zal niets voor eeuwig in deze verre verwijdering laten en daarom bestaat er ook een verlossing uit de hel, omdat Ik ook voor deze wezens ben gestorven aan het kruis en hun schuld op Mij nam omdat mijn liefde groter is dan mijn toorn, dan mijn gerechtigheid. Ook de hel zal haar laatste slachtoffer moeten loslaten. Dat wil zeggen: ook de meest vaste materie zal eens worden opgelost en het geestelijke daarin zal vrij worden met het doel op te klimmen naar het leven. Want de hel, zoals u mensen die zich voorstelt, bestaat niet als een eeuwig brandende vuurhaard, ze is geen plaats die de verdoemden bevat. De hel is een toestand waarvan de kwellingen niet te beschrijven zijn, een toestand die op aarde daarmee begint dat mensen Mij niet erkennen, dus met Mij breken en zonder de kracht van mijn liefde blijven. Ze leven dan wel nog het lichamelijke leven zonder Mij en ervaren de krachteloze toestand die de verwijdering van Mij met zich mee brengt nog niet als kwelling, doch zodra het lichamelijke leven ten einde is, beginnen de kwellingen: het bewustzijn totaal geen kracht meer te hebben en er toch te zijn.

In het begin is er nog de mogelijkheid, in het hiernamaals de weerstand op te geven als de ziel gehoor schenkt aan de denkbeelden van wetende wezens. Maar slechts zelden worden deze mogelijkheden benut en de ziel zinkt steeds dieper en de verwijdering van Mij wordt steeds groter. De krachteloosheid neemt toe tot uiteindelijke verharding, tot de hernieuwde kluistering in de meest vaste materie. Dan is er een eindeloos lange ontwikkelingsperiode voorbijgegaan, zonder resultaat voor het eertijds in de materie gekluisterde en nu vrije geestelijke, dat als mens uit eigen aandrang ernaar moet streven vrij van elke materiële keten te worden. Dat het nu gefaald heeft, is zijn vrije wil, want Ik laat het waarlijk niet ontbreken aan rechtstreekse aanmaningen en waarschuwingen. Maar de hel heeft een veel grotere aantrekkingskracht dan de hemel en de mens streeft met de grootste ijver toch weer naar de materie die de ziel allang had overwonnen. En die is nu ook zijn lot: ze wordt weer het omhulsel van het geestelijke dat bij zijn laatste wilsproef faalde.

De hel heeft haar poorten wijd geopend en vrijwillig gaan talloze zielen door deze poorten, de duisternis in. De hel zal triomferen. Dat wil zeggen: haar vorst heeft getalsmatig veel succes. Echter, Ik ontwring hem al deze zielen die Ik weer invoeg in de nieuwe schepping en Ik ontneem mijn tegenstander elke macht over dit wezenlijke doordat Ik hem eveneens midden in de aarde kluister. Dat wil zeggen: het meest vaste omhulsel wordt hem als keten gegeven, die hij niet eerder kan verlaten dan dat hij door de wil der mensen weer aan de macht komt, doordat de mensen weer materiële goederen begeren en zich meer en meer van Mij verwijderen. Dan strijdt hij weer om de zielen en deze strijd is toegelaten, opdat de zielen zich waarmaken en kiezen voor Mij of voor hem, want zonder juiste beslissing kan geen mens zalig worden.

Amen

NEBESA IN PEKEL ....

Kdor sebe izroči Meni kot Moj Lastni, tega ne bom Jaz večno pustil, da pade. Toda vsak kdor ostaja v nasprotovanju Meni, je v veliki nevarnosti, da popolnoma izgubi moč Moje Ljubezni in postane otrdel v svoji temeljni substanci-snovi, kar je stanje izjemne agonije, katero bi Jaz želel preprečiti. Ta Resnica, ki ni bila skrita od začetka človeštva, je privedla do koncepta "nebes in pekla", blagoslovljenega in neblagoslovljenega-nesrečnega stanja, ki je v človeški domišljiji prostorsko omejen, vse dokler končno prava Resnica.... stanje.... ne postane manj pomembno v njihovi domišljiji in ostane le prostor, zamišljen od domišljije na vsaki možni način. To je dalo prostor mnogim zavajajočim mislim, tako, da je Resnica sedaj popolnoma sprevržena in človek nima več nobenega znanja o tem, kaj nebesa in pekel v resnici pomenita.

Življenje in smrt sta nebesa in pekel.... vneta, delovna, osrečujoča aktivnost v najbolj bleščeči sijoči svetlobi je življenje.... Slabost-nemoč, nezavest in najgloblja tema je smrt.... In vsako stanje se lahko neprestano povečuje navzgor ali navzdol, vse dokler končni cilj, blažena združitev z Mano ali najgloblji padec, neskončna oddaljenost od Mene, nista bila dosežena.... Nepredstavljiva je blaženost prejšnjega, nepredstavljiva je prav tako agonija in trpljenje prekletih, ki umirajo (stradajo) cele večnosti in nimajo več moči za odkupitev. To so duše, ki jih morate upoštevati....

Zavajajoče je učenje (doktrina), da ni rešitve iz pekla, da so te duše večno preklete (obsojene) od Mene.... Nisem Jaz tisti, Kateri jih obsojam, ampak so si oni sami izbrali prekletstvo, nisem Jaz, Kateri Sem jih potisnil v brezno, ampak so oni sami stremeli (v) najgloblje brezno; vendar pa Moja Ljubezen ne pušča ničesar za vedno v tako veliki oddaljenosti, in zato obstaja rešitev celo iz pekla, ker Sem Jaz umrl na Križu tudi za ta bitja in vzel njihovo krivdo na Sebe, ker je Moja Ljubezen večja kot Moja jeza, (večja) kot Moja pravičnost.

Celo pekel bo moral osvoboditi svoje zadnje žrtve, to pomeni, celo najbolj trda materija bo nekega dne razgrajena in bo osvobodila duhovno od znotraj v namen vzpona k življenju (ali "v življenje").... Ker pekel kot si ga vi ljudje predstavljate, ni sestavljen iz enega večno gorečega vira ognja, to ni prostor, ki ima obsojene. Pekel je stanje, katerega agonije ni mogoče opisati, stanje, ki se na Zemlji začne s tem, ko ljudje ne priznajo Mene, torej oni sebe ločijo od Mene in ostanejo brez moči Moje Ljubezni.

Oni potem brez Mene živijo le še svoje fizično življenje in še ne čutijo stanja nemoči, katerega njihova oddaljenost od Mene prinaša s seboj kot mučenje, vendar takoj, ko se njihovo življenje telesa konča, se agonija začne: zavedanje, da si popolnoma brez moči, a vendar obstajaš.... V začetku še obstaja možnost, da v onostranstvu odstopiš od odpora, če duša posluša nasvete bitij z napotki (angelov svetovalcev), vendar se te možnosti cenijo le redko in duša propada vse globlje, oddaljenost od Mene postaja vse večja, stanje nemoči se povečuje, vse do dokončne strditve.... v ponovno izgnanstvo v najbolj trdo materijo....

Potem je bilo eno neskončno dolgo obdobje razvoja neuspešno, za duhovno substanco-snov, ki je bila nekoč zavezana v materiji in je sedaj svobodna duhovna snov, katera bi kot človek morala prostovoljno stremeti k temu, da se osvobodi vsake fizične omejitve (oblike). To, da je odpovedal (da mu ni uspelo), je njegova svobodna volja, ker Jaz vas prav zares ne prikrajšam direktnih opominov in opozoril. Vendar ima pekel veliko večjo moč privlačnosti kot pa nebesa.... in človek stremi z največjo vnemo ponovno k materiji, katero je duša bila že zdavnaj premagala. In zatorej je to prav tako njena usoda.... ona bo še enkrat ovoj (ovitek) za duhovno substanco, ki ni opravila njenega končnega izpita volje.

Pekel je na široko odprl svoja vrata, in neštete duše bodo skozi ta vrata prostovoljno vstopile v temo.... Pekel bo triumfiral, to pomeni, da bo njegov Princ imel, kar se številk tiče velik uspeh, vendar bom Jaz s silo odvzel vse te duše od njega, tako, da jih bom ponovno vgradil v nove stvaritve in tako Mojemu nasprotniku (Satanu) odvzel vsako oblast nad temi bitji, s tem, da bom prav tako tudi njega pregnal (zvezal) v središče Zemlje.... kar pomeni, da bo njemu dan najbolj trdi ovoj kot jarem (okovi), katerega bo on zopet nesposoben zapustiti, vse dokler on skozi voljo človeka ponovno ne bo prišel na oblast, ker bodo ljudje ponovno hrepeneli po materialnih dobrinah in se vse bolj in bolj oddaljevali od Mene. Potem se bo on ponovno boril za duše, in ta boj je dovoljen, saj se duše tako lahko dokažejo in se odločijo za Mene ali za njega, saj brez pravilne odločitve noben človek ne more postati blažen. AMEN