• Terug

Geestelijke dood - Het begrip “leven”

De mens kan leven en toch geestelijk dood zijn, zoals hij echter omgekeerd ook kan sterven en toch het eeuwige leven binnengaan, alleen dat dit een geestelijk leven is, terwijl het eerste het lichaam betreft, waarbij de ziel in een toestand zonder licht is en bijgevolg ook zonder kracht, dus een toestand van dood haar lot is, zelfs wanneer ze midden in een vreugdevolle omgeving leeft. Want het aardse leven is slechts een schijnleven, dat niet blijft bestaan, maar de mens die geestelijk dood is, is ook zonder inzicht en stelt daarom het schijnleven boven het eigenlijke leven, het leven van de geest in de eeuwigheid. Maar wat bent u mensen eigenlijk in wezen? U bent iets geestelijks, alleen door een materieel omhulsel omsloten. En zodra dit omhulsel dat vergankelijk is, wegvalt, is het geestelijke in u vrij, ongeacht in welke toestand de ziel het lichaam verlaat.

Ze is vrij van haar uiterlijke vorm, maar niet iedere ziel is vrij om te willen en in staat voort te brengen. Het willen en het kunnen scheppen vanuit zichzelf echter, is haar gelukzaligheid. Het is de toestand die in het allereerste begin haar bestemming was en die verloren is gegaan. Maar willen en kunnen scheppen heeft dezelfde betekenis als leven - onafgebroken bezig kunnen zijn naar haar wil.

Ook op aarde betekent “leven” een bezig kunnen zijn, niet gehinderd door lichamelijke zwakheden en gebreken. Want een leven op aarde dat samengaat met het laatste, wordt niet als volledig beschouwd en geldt als gebrek, zolang de mens niet het juiste weten heeft over zijn taak op aarde. Maar op aarde verschaft ook de niet werkzame mens zich meestal compensatie door het vervullen van aardse begeerten en helpt zich zo over zijn toestand van zwakheid of over bewust passief zijn - ledigheid - heen.

Hij berooft zichzelf van de ene dag na de andere, die hem werd gegeven voor de positieve ontwikkeling van zijn ziel. In het geestelijke rijk daarentegen moet de ziel elk verdovend middel ontberen. Ze moet terneergedrukt de situatie van haar stilzitten ervaren, die haar tot kwelling moet worden, opdat ze haar tracht te ontvluchten. Haar krachteloosheid hindert haar bij een eigenmachtige verandering van haar toestand. Ze is in elk opzicht arm en moet gebrek lijden tot haar hulp wordt gebracht in haar nood door het gebed van mensen die op aarde nauwe banden met haar hebben. Want waar liefde haar in de eeuwigheid zo’n gebed nazendt, daar ontvangt de ziel als in een flits een glimpje aan inzicht. Benut ze dit, dan zal spoedig het licht om haar heen sterker worden en de ontzettende kwellingen van het zonder licht te zijn nemen af. Maar het verlangen naar leven ontwaakt nu in haar en zet haar aan tot werkzaamheid. Maar werkzaamheid in het hiernamaals is: werken in liefde, zoals ook op aarde de ziel het eeuwige leven kan verwerven alleen door een leven in liefde dat haar ziel pas het ware leven geeft. En zo hoeft de dood nooit meer een mens angst aan te jagen, die zijn best doet op aarde in liefde te leven. Want hij zal niet sterven, maar leven in eeuwigheid. Maar voor de anderen die alleen het aardse leven waarderen, zal de dood zijn prikkel behouden. Want na hun sterven bevinden ze zich werkelijk in een dode toestand. Ze zijn echter niet geheel uitgewist, maar het bewustzijn van hun bestaan hangt hun buitengewoon aan en vaak zo, dat ze alleen aan zichzelf denken en op de nood van zielen rondom hen geen acht slaan. En dan zijn ze in het grootste gevaar, eeuwigheden lang in de dode toestand te moeten blijven. Want alleen de liefde kan leven geven, omdat de wet van de liefde moet worden nagekomen op aarde evenals in het hiernamaals, omdat er zonder de liefde geen leven is en de mens nooit gelukzalig kan worden. Leven en dood kunnen dus dicht naast elkaar bestaan. Het sterven van een mens hoeft niet zijn dood te betekenen, zoals ook het leven van een mens op aarde alleen dan leven kan worden genoemd, wanneer de geest onophoudelijk werkzaam is. Wanneer de mens zich een geestelijk doel stelt en dit ijverig naleeft, wanneer hij werkzaam is in liefde, zoals zijn geest het hem te doen geeft. Want deze zal niet sterven maar leven in eeuwigheid.

Amen

Morte espiritual.... Termo "vida" ....

O ser humano pode viver e ainda estar espiritualmente morto, mas inversamente também pode morrer e ainda entrar na vida eterna, excepto que esta é uma vida espiritual, enquanto a primeira apenas diz respeito ao corpo, em que a alma está num estado de ausência de luz e, consequentemente, também sem forças, pelo que um estado de morte é o seu destino, mesmo que viva no meio de um ambiente alegre. Pois a vida terrena é apenas uma vida ilusória que não dura, no entanto o ser humano que está espiritualmente morto também está sem realização e, portanto, coloca a vida ilusória antes da vida real, a vida do espírito na eternidade. Mas o que são vocês, seres humanos, no fundo do poço? É espiritual, apenas encerrado por uma capa material, e assim que esta capa cai, o que é transitório, o espiritual em si é livre, não importa em que estado a alma deixa o corpo..... É livre da sua forma exterior, mas nem todas as almas são livres de vontade e de criar. Mas querer e ser capaz de criar de si próprio é a sua felicidade, é o estado que era o seu propósito original e que se perdeu. Querer e poder criar, no entanto, é sinónimo de life.... ser capaz de estar continuamente activo de acordo com a sua vontade.... Também na Terra, "vida" significa poder ser activo sem obstáculos por fraquezas e enfermidades físicas, pois uma vida terrena que é acompanhada por esta última não é totalmente valorizada e é considerada como uma falha enquanto o ser humano não tiver o conhecimento correcto sobre a sua tarefa terrena. Na Terra, contudo, mesmo a pessoa inactiva normalmente compensa-se a si própria realizando desejos terrenos e, assim, ajuda-se a superar o seu estado de fraqueza ou inactividade consciente. idleness.... A alma, por outro lado, tem de ser capaz de viver no reino espiritual. No reino espiritual, por outro lado, a alma tem de carecer de toda a anestesia, tem de sentir o estado da sua inactividade opressiva, tem de se tornar um tormento para ela para que procure fugir dela. A sua falta de força impede-a de mudar o seu estado sob a sua própria autoridade, é pobre em todos os aspectos e tem de viver na miséria até que lhe seja trazida ajuda na sua adversidade através da oração das pessoas que lhe são próximas na terra. Pois onde o amor envia tal oração para a eternidade, um vislumbre de realização chegará à alma num instante. Se usar isto, a luz à sua volta tornar-se-á em breve mais forte e os terríveis tormentos da ausência de luz diminuirão. Mas o desejo de vida agora desperta nela e estimula-a à actividade, mas a actividade no além é: trabalhar no amor, tal como a alma só pode ganhar vida eterna na terra através de uma vida de amor, que só dá à sua alma a vida certa. E assim a morte nunca precisa de assustar uma pessoa que se esforça por viver uma vida de amor na terra, pois ela não morrerá, mas viverá na eternidade. Mas para os outros, que só valorizam a vida terrena, a morte manterá o seu aguilhão, pois estão verdadeiramente no estado de morte após a sua morte, só que não estão completamente extintos, mas que a consciência da sua existência se agarra a eles de forma extraordinária e muitas vezes tal que só pensam em si próprios e não prestam atenção às dificuldades das almas que os rodeiam. E depois correm o mais profundo perigo de ter de permanecer no estado de morte por eternidades, pois só o amor pode dar vida, porque a lei do amor tem de ser cumprida tanto na terra como no além, porque sem amor não há vida e o ser humano nunca poderá tornar-se feliz. A vida e a morte podem, portanto, estar próximas, a morte de uma pessoa não precisa de significar a sua morte, tal como a vida na terra só pode ser chamada vida se o espírito estiver constantemente activo, se a pessoa se fixar a si própria um objectivo espiritual e o perseguir avidamente; se trabalhar com amor como o seu espírito lhe diz para fazer, pois não morrerá, mas viverá para a eternidade...._>Ámen