• Terug

Hel - Geoordeelde materie

Zolang het geestelijke in de vaste vorm gebonden is, kan er van geoordeelde materie worden gesproken. Van de ziel, waarover is rechtgesproken, want ze is verbannen door het besluit van Hem, van Wie ze eens als kracht is uitgegaan. Geoordeelde materie is bijgevolg alles, wat in oneindig lange perioden nog geen wezenlijke verandering of oplossing heeft ondergaan. Wat dus in zekere zin nog geen leven verraadt, want het erin gekluisterde geestelijke is totaal krachteloos en lijdt ontzettende kwellingen, omdat het zichzelf niet kan bevrijden. En dit is een beklagenswaardige toestand. Het is een toestand, die als hel kan worden bestempeld, die voor het wezen eeuwig duurt en pas verbetert, wanneer het wezen op het licht aanstuurt, dat wil zeggen wanneer een hem aangeboden ondersteuning niet meer wordt afgewezen.

Het is de omgeving, die het wezen onuitsprekelijk kwelt. Want het bevindt zich in diepste duisternis. De materie houdt het gevangen. Het is gekluisterd en volhardt des te langer in zijn weerstand tegen God en wordt steeds krachtlozer, want de Kracht van Gods Liefde ontbreekt het wezen, dat zich verre van Hem houdt. En ontbrekende Kracht van Gods Liefde werkt zich uit in voortdurende verharding. En zo wordt het gevangenschap van het geestelijke niet verdraaglijker in de loop van de tijd, maar eerder aangescherpt. Al zal het wezen toch terugkeren naar God, van Wie het zich eens in vrije wil heeft verwijderd, ofschoon het de mogelijkheid was gegeven, naderbij Hem te komen.

Deze toestand van het verharden van de materie begint, wanneer God Zijn Kracht van Liefde aan het geestelijke onttrekt. En daar het wezen nu eenmaal zijn oorsprong vindt in de Kracht uit God - en al het goddelijke gelukzalig is, maar een toestand van smart onzalig is - zo kan dus het van God verwijderd zijn als hel worden beschouwd. Want het is totaal in strijd met de oertoestand en de bestemming van het van God uitgegane wezenlijke, hoewel het ook in de verste verwijdering van GOD het ik-bewustzijn ontbreekt, maar toch elke kwelling voelt. Maar het inzicht ontbreekt hem, want dit is het onvermijdelijke gevolg van het van God verwijderd zijn, waarin het wezenlijke zich bevindt. Bijgevolg is ook een verandering van zijn toestand - een verbetering van zijn situatie - een kwestie van eindeloos lange tijd. Het is een eeuwigheid voor het gekluisterde geestelijke en er zou nooit een verandering intreden als het wezen dit alleen teweeg zou moeten brengen door zijn wil. Want deze is tot op het uiterste verzwakt en ervaart geen impuls, wanneer hem niet van de kant van de goddelijke Barmhartigheid hulp wordt geboden. En dit gebeurt onvermijdelijk, maar welke tijden God nodig heeft om het Hem weerspannige geestelijke ertoe te brengen zijn weerstand op te geven, is door de mensen op deze aarde niet te beseffen. Maar helemaal laten vallen zal Gods Barmhartigheid geen van Zijn schepselen, want ze zijn uit Zijn Liefde voortgekomen. En de Liefde Gods houdt nooit op.

Materiële scheppingen zijn een voortdurend bewijs van Gods Liefde. Ze zijn een uitdrukking van Zijn diepste erbarmen en tegelijkertijd een teken van Zijn Rechtvaardigheid, evenals de grote schuld van het zondigen tegen God een straf eist, een uitboeten van de zondeschuld. En wederom kan het begrip “eeuwige tijden” van toepassing zijn, want een mens kan gedurende zijn levensduur geen vergaan of uiteenvallen of verandering van bepaalde scheppingen vaststellen. En deze zijn het, die het geestelijke, dat veroordeeld is tot de hel, in zich bevatten. En toch komt eens, ook voor het hardste materiële scheppingswerk, het tijdstip van het barsten, dat het in hem gekluisterde geestelijke wezen vrijgeeft.

Eens is de Barmhartigheid Gods groter dan Zijn toorn. En eens begint ook het geestelijke weer aan het positieve ontwikkelingsproces. Eens nemen de kwellingen van de hel af. Ze worden minder, als aan de Rechtvaardigheid Gods de verschuldigde boetedoening is volbracht. Dan treedt de Liefde Gods weer in werking en Ze heft het meest diep gevallene weer tot Zich op. Want de Liefde Gods straalt over alles. De Liefde Gods laat geen eeuwige verdoemenis toe. Voor de Liefde Gods bestaat er geen voortdurende scheiding van Hem. Want Hij verlangt naar Zijn schepselen en Hij zal ze niet opgeven, maar probeert hen gelukkig te maken, omdat ze van Hem zijn en zullen blijven tot in alle eeuwigheid.

Amen

L'enfer – la Matière jugée

Tant que le spirituel est lié dans la forme solide, on peut parler de matière jugée, parce qu'il est lié par la décision de Celui de la Force duquel il est sorti autrefois. La matière jugée est donc tout ce qui dans des espaces de temps infiniment longs n'a encore expérimenté aucun changement ou dissolution majeure, qui donc ne révèle d’une certaine manière encore aucune vie, parce que le spirituel lié à l'intérieur est totalement sans force et souffre d’indicibles tourments, parce qu’il ne peut pas se libérer lui-même. Et cela est un état à plaindre, c’est un état qui peut être défini comme un enfer, qui pour l'être devient une éternité et s’améliore seulement lorsque l'être tend vers la Lumière, c'est-à-dire lorsqu’il ne refuse plus un soutien offert. (14.06.1947) C’est une ambiance qui torture indiciblement l'être, parce qu'il se trouve dans la plus profonde obscurité. Il est tenu prisonnier de la matière, il est lié et cela aussi longtemps qu’il maintient sa résistance contre Dieu et il devient toujours plus faible, parce qu'à l'être il manque la Force d'Amour de Dieu, qui se tient à distance de lui, et le manque de Force de Dieu entraine un durcissement constant, et ainsi la captivité du spirituel ne devient plus supportable plus le temps avance, mais il devient plutôt plus âpre, vu que l'être doit retrouver Dieu, de Qui il s'est éloigné dans la libre volonté, bien qu’il lui ait été donné la possibilité de s'approcher de Lui. Cet état de durcissement de la matière surgit lorsque Dieu soustrait au spirituel Sa Force d'Amour, et vu que l'être a eu une fois la Force de Dieu comme Origine, tout le Divin est bienheureux, mais il est malheureux dans un état de peine, alors l'éloignement de Dieu peut être considéré comme un enfer, parce qu’il est contraire totalement à l'état d’Ur et la destination de la substance animique procédée de Dieu, même si dans la distance la plus lointaine de Dieu il lui manque la conscience de son je, toutefois il perçoit chaque tourment. Mais il lui manque la connaissance, parce que celle-ci est l'inévitable conséquence de l'éloignement de Dieu, dans laquelle se trouve l'être. Donc même le changement de son état, une amélioration de sa situation est une question de temps infiniment long. Il est une Éternité pour le spirituel lié, et il ne surgirait jamais de changement si l'être devait le faire tout seul au moyen de sa propre volonté, parce que celle-ci est affaiblie jusqu'à l'invraisemblable et n'expérimente aucune poussée s'il n'est pas offert une Aide de la part de la Miséricorde divine. Et cela se produit inévitablement, mais le temps dont Dieu a besoin pour déterminer le spirituel rebelle au renoncement à sa résistance, n'est pas mesurable par les hommes sur cette Terre, mais la Miséricorde de Dieu ne laisse pas tomber totalement Ses créatures, parce qu'elles sont procédées de Son Amour et l'Amour de Dieu ne finit jamais. Les Créations matérielles sont donc une constante preuve de l'Amour de Dieu, elles sont une Expression de Sa plus profonde Commisération, mais aussi un témoignage de Sa Justice, car la grande faute d'un péché contre Dieu demande une punition, une expiation de ce péché. Et à nouveau le concept de « temps éternels » trouve son application, parce que l'homme pendant la durée de sa vie ne peut pas constater un manque ou une dissolution ou un changement de certaines Créations, et c’est celles-ci qui cachent en elle le spirituel condamné à l'enfer. Et malgré cela l’instant de la libération viendra pour l'Œuvre de Création matérielle dure, alors l'être spirituel lié en elle deviendra libre. Car la Miséricorde de Dieu est plus grande que Sa Colère, et un jour le spirituel rentrera de nouveau dans le processus de développement vers le Haut, un jour les tourments de l'enfer se réduiront, ils diminueront lorsque la Justice de Dieu considèrera l’expiation comme effectuée. Alors l'Amour de Dieu entrera de nouveau en Force, et élèvera le mort le plus en bas vers Lui en haut. Parce que l'Amour de Dieu irradie tout, l'Amour de Dieu ne permet aucune éternelle damnation, l'Amour de Dieu ne permet pas une séparation définitive de Lui, parce qu'Il désire Ses créatures, et Il ne les laisse pas, mais Il cherche à les rendre heureuses, parce qu'elles sont Siennes et elles le resteront pour toute l'Éternité.

Amen