Het verlossingsproces van het geestelijke duurt zolang, als het geestelijke zelf daarvoor nodig heeft. Dus kan er niet van eenzelfde lange duur worden gesproken, maar ieder wezen bepaalt deze zelf, door de hardheid van zijn weerstand, door zijn wil om zich te laten verlossen. En daarom kunnen er eeuwigheden voorbijgaan, eer dit proces is beëindigd en er kunnen meerdere verlossingsperioden nodig zijn, maar er kan ook één tijdperk toereikend zijn voor de verlossing van het geestelijke, zodra het zelf gewillig is en de verlossing in het laatste stadium bewust nastreeft.
Dit laatste stadium kan eerder of later in een verlossingsperiode worden doorgemaakt door het geestelijke, want ook hier is de wil van het geestelijke in gebonden toestand doorslaggevend, ofschoon deze wil niet vrij is. Het wezen moet wel bepaalde bezigheden verrichten, het kan niet tegen de goddelijke Wil ingaan. Maar het kan deze bezigheid bereidwillig nakomen, het kan zelf streven naar een losser maken van zijn keten en dan heeft het niet zo’n lange tijd nodig voor zijn positieve ontwikkeling in de “je moet” toestand en kan het des te eerder het laatste stadium met wilsvrijheid binnengaan, waarin het definitief moet kiezen of het in liefde en uit vrije wil bereid is dienstbaar te zijn, of terugvalt in de weerstand tegen God.
En daarom kan een wezen, dat in het voorstadium snel opwaarts klom, door een niet benut leven op aarde als mens het verlossingsproces zelf langer maken, terwijl hij dit dan in het rijk hierna moet voortzetten onder aanzienlijk moeilijkere omstandigheden. In het geestelijke rijk kunnen er weer eeuwigheden voorbijgaan, voordat het in het lichtrijk kan binnengaan. Ook bestaat de mogelijkheid, dat het dieper wegzinkt en tenslotte weer de gang door de schepping moet gaan in gebonden wil, dat er dus een tweede verlossingsperiode nodig is voor dit wezenlijke en ook meerdere, om eens het doel te bereiken.
Het in harde weerstand tegen God volhardende geestelijke heeft een heel wat grotere tijdsduur nodig voor zijn verlossing. Het wordt in de harde materie vastgehouden, het heeft al eeuwigheden nodig voor zijn positieve ontwikkeling in de “je moet” toestand, maar ook deze leidt eenmaal naar het laatste stadium als mens, waarin het de laatste wilsproef moet afleggen. Ook dan nog bestaat het gevaar van een stilstand of achteruitgang, maar ook de mogelijkheid van een volkomen verlossing. Doch dit laatste zal qua aantal steeds kleiner worden, hoe verder een verlossingsperiode is gevorderd. Kennelijk is de weerstand tegen God nog niet gebroken, ondanks de eindeloze gevangenschap tevoren. Dit blijkt uit het lage geestelijke niveau van de mensheid, uit haar ongeloof en uit een leven zonder verbinding met God. Maar de mensen, die in deze tijd toch hun doel bereiken, hebben veel zware strijd te doorstaan als compensatie voor hun eindeloos lange weerstand tevoren, maar ook uitermate veel kracht en genade te verwachten van de kant van God, Die het geestelijke bijstaat in overgrote Liefde om het naar het doel te leiden.
Maar het wezenlijke, dat faalt, gaat onherroepelijk nogmaals de ontwikkelingsgang, zonder dat het de gelegenheid wordt geboden, in het hiernamaals rijp te worden. Want het bereikt de rijpheidsgraad niet meer, die voor een positieve ontwikkeling in het hiernamaals is vereist. Het is veel meer in de macht van satan, dus al zo ver weggezonken, dat alleen nog maar het binden in de vaste materie - een volgende gang door de schepping in de toestand van “je moet” - dit geestelijke kan helpen, de grote afstand tot God te verminderen en zodoende ook de totale krachteloosheid, die het gevolg is van het van God verwijderd zijn. En zo is het mogelijk, dat meerdere ontwikkelingsperioden nodig zijn om een wezen naar het doel te brengen. En daarom wordt er ook van eeuwige verdoemenis gesproken, van hel en dood, omdat het perioden zijn, die naar menselijk gevoelen eeuwigheden duren, die het verstand van de mens met zijn begrip van tijd niet kan begrijpen en die daarom ook de erbarmende Liefde Gods duidelijk maken, waarmee Hij te allen tijde op de mensen probeert in te werken en in het bijzonder in de tijd van het einde, om hen voor zo’n herhaalde gang over de aarde te behoeden, om hen te brengen in de toestand van rijpheid, die een binnengaan in het rijk hierna mogelijk maakt, om de ontwikkeling daar voort te zetten. Want eens is de tijd afgelopen, die God het geestelijke heeft toegestaan om zich te verlossen en een nieuwe periode begint volgens heilsplan van eeuwigheid, die aan al het gebeuren ten grondslag ligt en die alleen de verlossing van het onvrije geestelijke tot doel heeft.
Amen
VertalerO processo de redenção do espiritual dura o tempo que o próprio espiritual necessita..... Assim, não se pode dizer que demore o mesmo tempo, mas cada entidade a determina através da severidade da sua resistência, através da sua vontade de se deixar redimir. E, portanto, as eternidades podem passar antes que esse processo seja concluído, e vários períodos de redenção podem ser necessários; mas uma época também pode ser suficiente para a redenção completa do ser espiritual, assim que ele estiver disposto e se esforçar conscientemente pela redenção no último estágio de desenvolvimento.
Esta última etapa pode ser vivida pelo ser espiritual mais cedo ou mais tarde num período de redenção, pois também aqui a vontade do ser espiritual no estado vinculado é decisiva, mesmo que essa vontade não seja livre. O ser certamente tem que realizar certas atividades, não pode lutar contra a ordem divina, mas pode cumprir voluntariamente essa atividade, pode lutar por um afrouxamento da própria escravidão; e então não precisa de tanto tempo para o seu desenvolvimento ascensional no estado de compulsão e pode entrar na última etapa com liberdade de vontade, onde finalmente tem que decidir se está disposto a servir com amor e de sua livre vontade ou se cai de novo na resistência contra Deus.... E é por isso que um ser que ascendeu rapidamente no estágio preliminar pode prolongar o próprio processo de redenção através de uma vida terrena não utilizada como ser humano, tendo então que continuá-la no reino do além sob condições consideravelmente mais difíceis. As eternidades podem passar novamente no reino espiritual antes de poderem entrar no reino da luz; há também a possibilidade de se afundar mais e finalmente ter de percorrer novamente o caminho através da criação, em bound will.... que, portanto, um segundo período de redenção é necessário para essa disposição e também vários para se alcançar a meta uma vez. O ser espiritual, que permanece em dura resistência a Deus, precisa de um período de tempo muito mais longo para a sua redenção. É mantida em matéria dura, já necessita de eternidades para o seu desenvolvimento ascendente no estado de compulsão, mas isto também leva uma vez à última etapa como homem onde tem de passar o último teste de vontade. Mesmo assim ainda há o perigo de uma paralisação ou declínio, mas também a possibilidade de redenção completa. Mas esta última será cada vez menor quanto maior for o período de redenção. É evidente que a resistência contra Deus ainda não foi quebrada, apesar do longo e interminável cativeiro anterior, é evidente no baixo espiritual da humanidade, na sua descrença e numa vida sem ligação com Deus. Mas as pessoas que, no entanto, atingem seu objetivo neste momento têm de suportar fortes lutas como compensação pela sua resistência infinitamente longa antes, mas também têm de esperar força e graça excessivamente fortes da parte de Deus, que assiste o espiritual em imenso amor, a fim de conduzi-lo ao objetivo. Mas a vontade que fracassa inevitavelmente retoma o curso do desenvolvimento sem que lhe seja dada a oportunidade de amadurecer no além, pois já não atinge o grau de maturidade que exige um desenvolvimento ascendente no além. Pelo contrário, está no poder de Satanás, por isso já afundou até agora que apenas a ligação na matéria mais firme.... um rumo renovado através da criação em estado de compulsão, pode ajudar esse ser espiritual a reduzir sua distância de Deus e, portanto, também a total falta de força, que é o resultado da distância de Deus. E assim é possível que vários períodos de desenvolvimento sejam necessários para conduzir um ser à meta, e é por isso que as pessoas também falam de condenação eterna, de inferno e morte, porque são períodos de tempo que, segundo o julgamento humano, duram eternidades, que o intelecto do ser humano não pode compreender com o seu conceito de tempo e que, portanto, também explicam o amor misericordioso de Deus, com o qual Ele tenta influenciar as pessoas em todos os momentos e especialmente no tempo do fim, a fim de protegê-las de um progresso terreno tão repetido, a fim de guiá-las ao estado de maturidade que lhes permite entrar no reino do além, a fim de continuarem lá o seu desenvolvimento. Por uma vez expirou o tempo que Deus concedeu ao ser espiritual para redenção, e começa um novo período de acordo com o plano eterno de Salvação, que é a base de todos os eventos e só tem a redenção do espiritual não livre como sua meta...._>Amém
Vertaler