• Terug

Het kindschap GOD's Buitensporig veel leed op aarde

Om het kindschap GOD's op aarde te verkrijgen, moet de mens zich vormen tot liefde en zichzelf daardoor in staat stellen de vereniging met GOD al op aarde tot stand te brengen, zodat hij geheel gerijpt in de lichtsferen van het hiernamaals kan binnengaan als hij van de aarde weggaat. Hij moet dus door werken van liefde zijn ziel zo gelouterd hebben, dat GOD Zelf kan wonen in zijn ziel en zijn Geest zich met de VADERGEEST verbindt. En dan heeft de mens zijn opgave op aarde helemaal tot een goed einde gebracht en zijn doel bereikt en als lichtwezen binnen mogen gaan in het geestelijke rijk, waar het nu schept en werkt.

Maar deze graad van rijpheid vereist een volledig afstand doen van aardse goederen. Zodra de mens nog aan de materie hangt, is deze versmelting met de eeuwige GODHEID onmogelijk, want het hart is nog niet geheel vrij van afvalstoffen die bestaan uit begeerten en bijgevolg ook nog niet voorbereid om de goddelijke GEEST op te nemen, en dan moet de mens veel leed op zich nemen om de laatste loutering van de ziel te bewerkstelligen en daarom zullen ook de uitermate goede en vrome mensen veel leed krijgen opgelegd, opdat de loutering van de ziel plaats heeft.

Waar een buitengewoon zwaar leed de mensen terneerdrukt en er zich toch een dieper geloof openbaart, daar kan de ziel vóór haar belichaming een bijzonder moeilijk leven op aarde voor zichzelf hebben uitgekozen, om het laatste doel: het kindschap GOD's, op aarde te bereiken. Want dit doel moet op aarde worden nagestreefd en bereikt, en altijd zal het de zwaarste levensvoorwaarden eisen, omdat de ziel geheel rein en zonder afvalstoffen het rijk hierna moet binnengaan en dit een bijzonder doeltreffend louteringsproces verlangt. Want steeds is het leed een hulpmiddel om het geestelijke doel te bereiken. Het moet naar GOD leiden als de ziel nog van GOD is afgekeerd, of het moet de ziel louteren en kristalliseren, dat ze als 'n geheel rein wezen in de nabijheid van GOD kan komen om nu de meest gelukzalige vereniging met HEM te kunnen binnengaan.

Leed en liefde moeten samenwerken om een mens op aarde te vergeestelijken en daarom moet de mens die in de liefde leeft, het leed niet vrezen, het integendeel met overgave op zich nemen, zijn gedachten gericht op het hoge doel dat hij op aarde kan bereiken, want hij heeft voor zichzelf zijn weg over de aarde gekozen vanuit het inzicht dat deze hem helpt rijp te worden tot de hoogste graad, wanneer zijn wil er zich niet tegen verzet.

Doch de verrukkingen van het kindschap GOD's wegen duizendvoudig op tegen al het leed in het leven op aarde. En de tijd op aarde is kort, hij is als een ogenblik in het tijdsbestek van de eeuwigheid. En zodra de mens een diep geloof heeft, kan hij ook steeds de kracht van GOD in ontvangst nemen om alles te verdragen wat hem is opgelegd, want zijn gebed zal dan innig op GOD zijn gericht en GOD Zelf zal hem sterken en hem tot overwinnaar van zijn leven op aarde maken.

GOD Zelf haalt Zijn kind tot Zich als het de proef van het leven op aarde heeft doorstaan en nu als 'n geheel rein wezen van de aarde scheidt. Maar steeds zal zijn weg over de aarde gekenmerkt zijn door liefde en leed, omdat zonder deze twee de ziel niet volledig rein wordt om GOD in het hart van de mens op te nemen en deze innige band met GOD al op aarde moet plaatsvinden, daar anders de ziel niet standhoudt tegen de verzoekingen van de wereld, daar anders ook het leed haar niet de volledige loutering kan opleveren, omdat haar de kracht ontbreekt om dit leed zonder klagen te dragen en elk morren of het in verzet komen, nog het volledige onderwerpen aan de Wil van GOD doet ontbreken.

Maar de ziel moet een worden met GOD. Ze moet de innigste band met HEM hebben, ze moet zelf het leed willen en ook dit als een geschenk GOD's dankbaar in ontvangst nemen vanuit het inzicht dat het de laatste barrières tussen GOD en zichzelf neerhaalt en dat alleen een overwinnen van dit leed hem de hoogste gelukzaligheid oplevert: een kind van GOD te worden met alle rechten en plichten.

En dit is het doel van alle mensen op aarde, maar slechts weinige bereiken het. Slechts weinigen zijn door de liefde zo innig met GOD verbonden dat ze ook in het leed Zijn overgrote VADERLiefde onderkennen, Die hun het meest gelukzalige lot zou willen bereiden in de eeuwigheid. Hun lot op aarde is niet benijdenswaardig, maar in het rijk hierna staan ze op de hoogste trap - ze zijn in de onmiddellijke nabijheid van GOD en daarom ook onuitsprekelijk gelukkig, want ze kunnen, als Zijn ware kinderen, naar believen handelen volgens hun wil, die ook steeds de Wil van GOD is. Ze kunnen scheppen en vorm geven en steeds weer bijdragen aan de verlossing van datgene wat nog ver verwijderd van GOD, de meest verschillende scheppingen nodig heeft om zich opwaarts te ontwikkelen. En dit is het meest zalige lot dat in overvloed schadeloos stelt en opweegt tegen het lijden van het aardse leven en daarom het doel van alle mensen moet zijn op aarde.

Amen

A Infância de Deus.... O excesso de sofrimento na terra....

Para ganhar a Deus na Terra, o homem tem de se moldar em amor e assim se tornar capaz de estabelecer a unidade com Deus já na Terra, para que possa entrar nas esferas da luz no além amadurecido plenamente quando se afasta da Terra. Assim ele deve ter purificado a sua alma por meio de obras de amor, de tal modo que o próprio Deus pode tomar morada nela e o seu espírito se une ao Pai-Espírito. E então o ser humano resolveu completamente a sua tarefa terrena e alcançou a sua meta e, como ser de luz, encontrou a entrada no reino espiritual onde agora cria e trabalha. Mas este grau de maturidade requer uma completa renúncia aos bens terrenos.... Enquanto o ser humano ainda estiver ligado à matéria, esta fusão com a Deidade eterna é impossível, pois o coração ainda não está completamente purificado dos desejos e, portanto, ainda não preparado para receber o espírito divino, e então o ser humano terá de aceitar muito sofrimento para realizar a purificação final da alma, e, portanto, até as pessoas extremamente boas e piedosas terão muito sofrimento imposto para que a purificação da alma ocorra. Onde as pessoas são oprimidas por um sofrimento particularmente severo e, no entanto, aparece uma fé profunda, a alma pode ter escolhido uma vida terrena particularmente difícil antes da sua encarnação, a fim de alcançar a meta final, a filiação a Deus, na terra. Pois este objectivo tem de ser procurado e alcançado na Terra, e sempre exigirá as condições de vida mais difíceis, porque a alma tem de entrar no reino do além completamente pura e sem escórias, o que requer um processo de purificação particularmente eficaz. Porque o sofrimento é sempre uma ajuda para atingir o objectivo espiritual.... Deve levar a Deus se a alma ainda está afastada de Deus, ou deve purificar e cristalizar a alma para que ela possa se aproximar de Deus como um ser mais puro, a fim de entrar na união mais bem-aventurada com Ele. O sofrimento e o amor têm de trabalhar juntos para a espiritualização da pessoa na Terra, e por isso o ser humano de amor não deve temer o sofrimento, mas sim aceitá-lo humildemente em pensamento do alto objetivo que ele pode alcançar na Terra, pois ele escolheu para si o seu caminho terreno, sabendo que o ajudará a alcançar a mais alta maturidade, se a sua vontade não se lhe opuser. Mas as alegrias da infância para Deus superam em mil vezes todo sofrimento na vida terrena. E o tempo terreno é curto, é como um momento no período da eternidade.... E assim que o ser humano tiver fé profunda poderá sempre receber a força de Deus para suportar tudo o que lhe é imposto, pois a sua oração será então intimamente dirigida para Deus, e o próprio Deus o fortalecerá e fará dele um vencedor da vida terrena.... O próprio Deus chamará Seu filho para Si se ele passou no teste da vida terrena e agora se afasta da Terra como um ser puro.... Mas o seu curso terreno será sempre caracterizado pelo amor e pelo sofrimento, porque sem isso a alma não se tornará completamente pura para receber Deus no coração do ser humano e esta união íntima com Deus já deve ter lugar na Terra, senão a alma não poderá resistir às tentações do mundo, senão o sofrimento também não lhe poderá trazer uma purificação completa, porque lhe falta a força para suportar este sofrimento sem se queixar e cada murmuração ou rebeldia contra ele ainda lhe falta uma submissão completa à vontade de Deus. Mas a alma tem de se tornar uma com Deus.... Deve estar no contacto mais íntimo com Ele, deve querer o próprio sofrimento e também aceitá-lo como um dom de Deus, na consciência de que rompe as últimas barreiras entre Deus e si e que só a sua superação lhe trará a mais alta beatitude.... tornar-se um filho de Deus com todos os direitos e deveres.... E este é o objectivo de todas as pessoas na Terra, mas apenas algumas o atingem. Apenas uns poucos estão tão intimamente unidos a Deus através do amor que mesmo no sofrimento reconhecem o Seu maior do que grande amor paternal, que quer preparar o destino mais feliz para eles na eternidade.... O seu destino na Terra não é invejável, mas no reino do além eles ocupam o mais alto nível.... Eles estão nas imediações de Deus e, portanto, indizivelmente felizes, pois como Seus verdadeiros filhos podem governar e reinar de acordo com sua vontade, que é também sempre a vontade de Deus.... Eles podem criar e moldar e contribuir sempre e sempre para a redenção daquilo que, ainda distante de Deus, precisa das mais diversas criações para se desenvolver para cima. E este é o destino mais abençoado que compensa e supera totalmente o sofrimento da vida terrena e, portanto, deve ser o objetivo de todas as pessoas na Terra...._>Amém