• Terug

Het kindschap GOD's Buitensporig veel leed op aarde

Om het kindschap GOD's op aarde te verkrijgen, moet de mens zich vormen tot liefde en zichzelf daardoor in staat stellen de vereniging met GOD al op aarde tot stand te brengen, zodat hij geheel gerijpt in de lichtsferen van het hiernamaals kan binnengaan als hij van de aarde weggaat. Hij moet dus door werken van liefde zijn ziel zo gelouterd hebben, dat GOD Zelf kan wonen in zijn ziel en zijn Geest zich met de VADERGEEST verbindt. En dan heeft de mens zijn opgave op aarde helemaal tot een goed einde gebracht en zijn doel bereikt en als lichtwezen binnen mogen gaan in het geestelijke rijk, waar het nu schept en werkt.

Maar deze graad van rijpheid vereist een volledig afstand doen van aardse goederen. Zodra de mens nog aan de materie hangt, is deze versmelting met de eeuwige GODHEID onmogelijk, want het hart is nog niet geheel vrij van afvalstoffen die bestaan uit begeerten en bijgevolg ook nog niet voorbereid om de goddelijke GEEST op te nemen, en dan moet de mens veel leed op zich nemen om de laatste loutering van de ziel te bewerkstelligen en daarom zullen ook de uitermate goede en vrome mensen veel leed krijgen opgelegd, opdat de loutering van de ziel plaats heeft.

Waar een buitengewoon zwaar leed de mensen terneerdrukt en er zich toch een dieper geloof openbaart, daar kan de ziel vóór haar belichaming een bijzonder moeilijk leven op aarde voor zichzelf hebben uitgekozen, om het laatste doel: het kindschap GOD's, op aarde te bereiken. Want dit doel moet op aarde worden nagestreefd en bereikt, en altijd zal het de zwaarste levensvoorwaarden eisen, omdat de ziel geheel rein en zonder afvalstoffen het rijk hierna moet binnengaan en dit een bijzonder doeltreffend louteringsproces verlangt. Want steeds is het leed een hulpmiddel om het geestelijke doel te bereiken. Het moet naar GOD leiden als de ziel nog van GOD is afgekeerd, of het moet de ziel louteren en kristalliseren, dat ze als 'n geheel rein wezen in de nabijheid van GOD kan komen om nu de meest gelukzalige vereniging met HEM te kunnen binnengaan.

Leed en liefde moeten samenwerken om een mens op aarde te vergeestelijken en daarom moet de mens die in de liefde leeft, het leed niet vrezen, het integendeel met overgave op zich nemen, zijn gedachten gericht op het hoge doel dat hij op aarde kan bereiken, want hij heeft voor zichzelf zijn weg over de aarde gekozen vanuit het inzicht dat deze hem helpt rijp te worden tot de hoogste graad, wanneer zijn wil er zich niet tegen verzet.

Doch de verrukkingen van het kindschap GOD's wegen duizendvoudig op tegen al het leed in het leven op aarde. En de tijd op aarde is kort, hij is als een ogenblik in het tijdsbestek van de eeuwigheid. En zodra de mens een diep geloof heeft, kan hij ook steeds de kracht van GOD in ontvangst nemen om alles te verdragen wat hem is opgelegd, want zijn gebed zal dan innig op GOD zijn gericht en GOD Zelf zal hem sterken en hem tot overwinnaar van zijn leven op aarde maken.

GOD Zelf haalt Zijn kind tot Zich als het de proef van het leven op aarde heeft doorstaan en nu als 'n geheel rein wezen van de aarde scheidt. Maar steeds zal zijn weg over de aarde gekenmerkt zijn door liefde en leed, omdat zonder deze twee de ziel niet volledig rein wordt om GOD in het hart van de mens op te nemen en deze innige band met GOD al op aarde moet plaatsvinden, daar anders de ziel niet standhoudt tegen de verzoekingen van de wereld, daar anders ook het leed haar niet de volledige loutering kan opleveren, omdat haar de kracht ontbreekt om dit leed zonder klagen te dragen en elk morren of het in verzet komen, nog het volledige onderwerpen aan de Wil van GOD doet ontbreken.

Maar de ziel moet een worden met GOD. Ze moet de innigste band met HEM hebben, ze moet zelf het leed willen en ook dit als een geschenk GOD's dankbaar in ontvangst nemen vanuit het inzicht dat het de laatste barrières tussen GOD en zichzelf neerhaalt en dat alleen een overwinnen van dit leed hem de hoogste gelukzaligheid oplevert: een kind van GOD te worden met alle rechten en plichten.

En dit is het doel van alle mensen op aarde, maar slechts weinige bereiken het. Slechts weinigen zijn door de liefde zo innig met GOD verbonden dat ze ook in het leed Zijn overgrote VADERLiefde onderkennen, Die hun het meest gelukzalige lot zou willen bereiden in de eeuwigheid. Hun lot op aarde is niet benijdenswaardig, maar in het rijk hierna staan ze op de hoogste trap - ze zijn in de onmiddellijke nabijheid van GOD en daarom ook onuitsprekelijk gelukkig, want ze kunnen, als Zijn ware kinderen, naar believen handelen volgens hun wil, die ook steeds de Wil van GOD is. Ze kunnen scheppen en vorm geven en steeds weer bijdragen aan de verlossing van datgene wat nog ver verwijderd van GOD, de meest verschillende scheppingen nodig heeft om zich opwaarts te ontwikkelen. En dit is het meest zalige lot dat in overvloed schadeloos stelt en opweegt tegen het lijden van het aardse leven en daarom het doel van alle mensen moet zijn op aarde.

Amen

DIJETE-ŠTVO BOŽJE.... OGROMNA PATNJA NA ZEMLJI....

Kako bi zadobio dijete-štvo na Zemlji ljudsko bice mora sebe oblikovati u Ljubav i pri tome omoguciti sebi da uspostavi sjedinjenje sa Bogom vec na Zemlji, tako da ce on uci u sfere svjetla u kompletno zrelom stanju kada ode sa Zemlje. Otud je njegova duša vec morala postati tako procišcena kroz dobro-dušnu aktivnost da se Bog Osobno može nastaniti u njoj i njegov se duh ujedinjuje sa Ocem-Duhom. U tom slucaju ljudsko bice je ispunilo njegov zadatak na Zemlji u potpunosti i postiglo je njegov cilj i, kao svjetlosno bice, ce pronaci ulaz u duhovno carstvo, gdje ce naknadno stvarati i djelovati. Medutim, ovaj stupanj zrelosti cini nužnim kompletno odricanje od materijalnih vlasništava.... Ovo stapljanje sa vjecnim Božanstvom je nemoguce sve dok osoba i dalje prianja uz materiju, pošto njegovo srce nije sasvim procišceno od žudnji i prema tome nije još pripremljeno za prihvacanje Božanskog Duha. Onda ce ljudsko bice morati prihvatiti mnogo patnje kako bi ostvarilo dušino konacno procišcavanje, i prema tome mnogo patnje ce biti nametnuto izuzetno dobrohotnim i pobožnim ljudima tako da se može odviti dušino procišcavanje. Gdje su ljudi optereceni sa posebice grubom patnjom a unatoc tome je vrloduboka vjera prikazana, duša je možebit odabrala posebice težak život za sebe kako bi postigla konacni cilj na Zemlji, dijete-štvo Božje. Za ovim se ciljem mora težiti te ga dosegnuti na Zemlji i to ce uvijek zahtjevati najmucnije uvjete življenja, buduci duša mora uci u kraljevstvo onostranog kompletno cista i nepokvarena i ovo cini nužnim posebice ucinkovit proces procišcavanja. Patnja je uvijek sredstvo pomoci kako bi se postigao duhovni cilj.... Ona ce voditi spram Boga ako je duša i dalje nesklona Bogu, ili ce procistiti i kristalizirati dušu, tako da ona može doci blizu Bogu kao najcišce bice kako bi bila sposobna uci u najblaženije sjedinjenje sa Njime. Patnja i Ljubav moraju uvijek raditi zajedno spram deifikacije osobe na Zemlji; posljedicno tome, Ljubavi puno ljudsko bice se ne bi trebalo bojati patnje nego ju ponizno uzeti na sebe imajuci na umu visoki cilj kojeg može postici na Zemlji, jer on je odabrao njegov zemaljski put sam u shvacanju da ce mu pomoci postici najvišu zrelost ako njegova volja ne nudi otpor.

Unatoc tome, užici dijete-štva Božjeg nadoknaduju za svu patnju u zemaljskom životu tisucerostruko. A vrijeme na Zemlji je kratko, ono je poput trenutka u vremenu vjecnosti.... I cim je osoba vrloduboko vjerna on takoder može uvijek primiti snagu od Boga da sve otrpi što mu je nametnuto, jer onda ce on odaslati njegovu iskrenu molitvu Bogu i Bog Osobno ce mu dati snagu i uciniti ga pobjednikom života na Zemlji.... Bog Osobno ce doci po ovo dijete ako je ono prošlo njegov ispit zemaljskog života i odlazi sa Zemlje kao cisto bice.... Ali njegov život na Zemlji ce uvijek biti karakteriziran Ljubavlju i patnjom, buduci bez toga duša nece biti totalno procišcena za prihvacanje Boga u srce ljudskog bica. Ova srdacna veza sa Bogom se vec morala dogoditi na Zemlji, inace duša nece stajati cvrsto naspram iskušenja svijeta niti bi ona postigla totalno procišcavanje kroz patnju buduci bi joj nedostajalo snage da podnese potonju bez prigovaranja, a svo gunadnje i odupiranje i dalje naznacava nedostatak kompletnog podredivanja Božjoj volji. Medutim, duša mora postati kao jedno sa Bogom.... Ona mora imati najintimniju vezu sa Njime, ona mora sama željeti patnju i takoder ju zahvalno prihvatiti kao dar od Boga u shvacanju da ona povlaci dolje zadnje barijere izmedu Boga i nje same i da ce jedino nadvladavanje njih rezultirati u najvišem blaženstvu.... da postane dijete Božje sa svim pravima i obavezama.... ovo je cilj svake osobe na Zemlji ali ga jedino nekolicina postižu. Jedino nekolicina su u takvom intimnom kontaktu sa Bogom kroz Ljubav da cak u patnji oni prepoznaju Njegovu vecu od najvece Ocinsku Ljubav koja ce im osigurati najblaženiju sudbinu u onostranom.... Njihova sudbina na Zemlji nije za zavidjeti, ipak u kraljevstvu onostranog oni okupiraju najvišu razinu.... Oni su u neposrednoj blizini Boga i prema tome neopisivo sretni, jer oni mogu djelovati neovisno u skladu sa njihovom voljom, koja je takoder uvijek Božja volja.... Oni mogu stvarati i oblikovati i, opet i iznova, doprinjeti spram iskupljenja onog što, kako je i dalje udaljeno od Boga, potrebuje najrazlicitije tvorevine kako bi pospješilo njihovo napredovanje. I ovo je najblaženija sudbina koja u potpunosti kompenzira i nadoknaduje za patnju zemaljskog života i trebala bi stoga biti cilj svih ljudi na Zemlji.

AMEN