• Terug

Verschillende sferen in het geestelijke rijk

Onmiddellijk na de lichamelijke dood verlaat de ziel het lichaam en zweeft weg in het geestelijke rijk, dat naar mate van haar staat van rijpheid heel dichtbij of ver van de aarde verwijderd kan zijn. Dit is niet ruimtelijk te verstaan, maar de afstand ontstaat door de verschillen tussen de sferen, ofschoon ze alle tot het geestelijke rijk behoren omdat ze terzijde van en buiten de aardse stoffelijke wereld liggen. En de ziel die nog onrijp is, heeft wat de tijd betreft nog een zeer lange weg te gaan voordat zij in de lichtsferen aankomt.

Een voltooide ziel daarentegen is bliksemsnel na haar lichamelijke dood in deze sferen overgeplaatst. Want zij heeft geen tijd of ruimte nodig om de afstand van de aarde tot in de lichtsferen te overwinnen. Alleen de kracht die haar staat van rijpheid de ziel heeft opgeleverd is voldoende. De onvolkomen zielen daarentegen kunnen niet zo snel van de aarde scheiden, omdat zij nu eenmaal krachteloos zijn om zich opwaarts te verheffen en tevens ook nog met hun zinnen aan aardse dingen gebonden zijn. Zij willen niet van de aarde weg en blijven zodoende nog een lange tijd in de nabijheid van de aarde, meestal in de omgeving die zij tijdens het leven hun eigendom noemden.

Derhalve ervaren zij ook niet direct de overgang van het aardse naar het geestelijke rijk, want hun verblijfplaats lijkt hun nog aards - en daarom zijn die zielen zich vaak niet bewust dat zij geen lichamelijk leven meer hebben. Maar het bevreemd hen dat zij met de mensen op de aarde geen contact meer kunnen maken, dat zij zich geen gehoor kunnen verschaffen en er door de mensen geen aandacht aan hen wordt besteed. En deze situatie brengt hen langzaam tot het besef van hun toestand waardoor zij inzien dat zij niet meer op de aarde zijn, maar aan gene zijde ervan in het geestelijke rijk.

Zolang de ziel nog werelds gezind is kan zij zich echter niet uit deze omgeving verwijderen. Zij is nog aan de aarde gebonden en dit is voor haar een pijnlijke toestand, want alles wat zij begeert of denkt te bezitten is voor haar onbereikbaar. Zij moet nu langzaam haar verlangen naar aardse goederen overwinnen en pas als dat haar gelukt is, verwijdert zij zich meer en meer van de aarde. De sferen nemen andere vormen aan en het oog ziet geen aardse maar geestelijke scheppingen, al naar de staat van rijpheid van de ziel. Het geestelijke oog van de ziel is in staat geestelijke dingen te aanschouwen die het onvolkomen wezen niet kan zien, ofschoon die toch aanwezig zijn.

Overlijdt echter een rijpere ziel op aarde, dan is zij direct in staat in het geestelijke rijk haar omgeving te onderscheiden, omdat het geestelijke oog deze bekwaamheid heeft ingevolge de rijpheid van haar ziel. Zo'n ziel zal ook zielen herkennen die haar ontmoeten in het hiernamaals, terwijl omgekeerd de onrijpe zielen dat niet kunnen. Zij herkennen alleen zielen die evenzo in de duisternis verkeren, die zich dus in een zelfde onvolkomen toestand bevinden. Maar lichtvolle wezens zijn voor hen onzichtbaar en zelfs als die hen benaderen en hun licht verhullen - herkennen zij deze niet.

Het geestelijke oog opent zich pas bij een bepaalde graad van rijpheid, dan echter is er ook licht om de zielen, terwijl geestelijke duisternis die zielen omringt die niets schouwen kunnen omdat bij hen het geestelijke gezichtsvermogen nog gesloten is. Maar aardse dingen staan hun, door hun verlangen er naar, zichtbaar voor ogen, het zijn echter maar hersenschimmen die in werkelijkheid niet bestaan, maar hun door het verlangen van de ziel verschijnen en net als schaduwbeelden vergaan zodra de ziel ze wil pakken en gebruiken. Want door hun vergankelijkheid moet de ziel inzien dat zij iets hogers moet nastreven dan aards vergankelijke goederen. Zolang dus de ziel nog zulke dingen begeert zullen de lichtwezens haar ook niet benaderen, want materieel gezinde zielen schenken aan de woorden van de lichtwezens geen gehoor, als dezen hun het evangelie willen brengen. Aan hen kan in deze toestand alleen door het gebed van een mens hulp worden gebracht, dan pas keren zij zich van de materie af en zoeken in het geestelijke rijk er iets anders voor in de plaats.

En dan komen hen ook hulpvaardige wezens tegemoet die hen onderrichten en hun de weg naar boven wijzen. En hoe gewilliger zij de onderrichtingen van de lichtwezens aannemen, des te eerder wordt hun het geestelijke oog geopend en zijn zij aan de duisternis ontrukt. Zij zijn dan in sferen binnengegaan waar zij licht mogen uitstralen.

Zij hebben dan de weg afgelegd die kort maar ook een zeer lange tijd kan duren, al naar de hardnekkigheid waarmee de ziel de stoffelijke goederen nastreeft en die hen zolang aan de aarde bindt totdat deze begeerten overwonnen zijn. Pas dan zullen zij door de lichtwezens vertrouwd worden gemaakt met de zuivere waarheid om dan in het hiernamaals te kunnen werken voor het rijk van GOD, waarin de ziel haar kennis nu doorgeeft aan behoeftige zielen die nog in de duisternis van geest verkeren.

Amen

Diferentes esferas no reino espiritual....

Imediatamente após a morte do corpo a alma deixa o corpo e flutua para o reino espiritual, que, dependendo do seu estado de maturidade, pode estar perto ou longe da Terra. Isso não deve ser entendido espacialmente, mas a distância resulta da diferença das esferas, todas pertencentes ao reino espiritual, porque elas se encontram separadas e fora do mundo terreno-material e a alma, ainda imatura, tem que percorrer um caminho muito longo no tempo, antes de alcançar as esferas de luz. Uma alma madura, pelo contrário, é transferida num instante para aquelas esferas após a sua morte física, porque não precisa de tempo nem espaço para superar a distância da Terra para as esferas de luz. Apenas a força que o estado de maturidade da alma lhe deu é suficiente para ela. As almas imperfeitas, por outro lado, não são capazes de se separar tão rapidamente da Terra, porque outrora são impotentes para se balançar para cima e depois os seus sentidos também estão atados às coisas terrenas. Eles não querem deixar a Terra e assim permanecer perto da Terra por muito tempo, principalmente nas redondezas que chamaram de suas durante sua vida. Consequentemente, eles não sentem imediatamente a mudança do reino terreno para o espiritual. Pois sua morada ainda lhes parece terrena e as almas muitas vezes não estão conscientes de que não têm mais a sua vida física. Mas isso os afasta de que não podem mais estabelecer contato com pessoas na Terra, de que não podem se fazer ouvir e são deixados despercebidos pelas pessoas. Esta circunstância leva-os lentamente a perceberem a sua situação, a perceberem que já não moram na Terra, mas para além dela, no reino espiritual. No entanto, enquanto a alma ainda estiver de espírito terreno, ela não é capaz de se remover deste ambiente; ela ainda está ligada à terra e este é um estado atormentador para ela, porque tudo o que ela deseja ou acredita possuir é inatingível para ela. E agora deve superar lentamente o desejo de bens terrenos; só quando consegue fazê-lo é que se distancia cada vez mais da Terra, as esferas tomam uma forma diferente, o olho não vê criações terrenas, mas apenas espirituais, dependendo do estado de maturidade da alma, ou seja, o olho espiritual da alma é capaz de ver coisas espirituais que o ser imperfeito é incapaz de ver, embora estejam presentes. Porém, se uma alma mais madura se afasta da Terra, imediatamente poderá distinguir o seu ambiente no reino espiritual, porque o olho espiritual tem essa capacidade como resultado da maturidade da sua alma. Tal alma reconhecerá também as almas que encontra no além, enquanto que, ao contrário, as almas imaturas são incapazes de o fazer, isto é, só reconhecem as almas daqueles que também vivem nas trevas e que, portanto, se encontram no mesmo estado imperfeito. No entanto, os seres luminosos são invisíveis para eles, e mesmo que se aproximem deles no véu da sua luz, não os reconhecem....

O olho espiritual só se abre num certo estado de maturidade, mas depois também há luz ao redor das almas, enquanto as trevas espirituais rodeiam as almas que não podem ver nada, porque a visão espiritual ainda está fechada para elas. As coisas terrenas, pelo contrário, estão visivelmente diante dos seus olhos, de acordo com o seu desejo; mas estas são apenas ilusões que não existem na realidade, mas que lhe aparecem através do desejo da alma, a fim de, contudo, desaparecerem como uma sombra assim que a alma quiser agarrá-las e usá-las, pois a alma deve reconhecer, a partir da sua transitoriedade, que deve esforçar-se por algo mais elevado do que os bens terrenos que se desvanecem. Assim, enquanto a alma ainda o desejar, também nenhum ser de luz se aproximará dele, pois as almas de espírito material não ouvirão as palavras dos seres de luz, se vierem em seu disfarce e quiserem trazer-lhes o Evangelho. Eles só podem ser ajudados nesta situação através da oração de um ser humano, só então eles se afastarão da matéria, e então eles procurarão um substituto no reino espiritual. Seres dispostos a ajudar a vir ao seu encontro quem os instrui e lhes mostra o caminho para a ascensão. E quanto mais cedo aceitarem as instruções dos seres de luz, mais cedo o olho espiritual se lhes abre, e agora são arrebatados da escuridão.... eles entraram em esferas onde lhes é permitido receber luz e dar luz. Eles percorreram o caminho, que pode demorar um curto mas também muito tempo, dependendo da persistência da alma em lutar pelos bens materiais que a mantêm ligada à terra até serem superados, para agora poderem ser introduzidos à verdade pura pelos seres da luz, para agora poderem trabalhar no além pelo Reino de Deus pela alma, distribuindo agora o conhecimento às almas necessitadas que ainda caminham na escuridão espiritual...._>Amém