• Terug

Zondenschuld GOD's Erbarming - Zoenoffer

Op de mensheid drukte een overvolle maat van zonde toen JEZUS CHRISTUS naar de aarde kwam om hen te verlossen. Dit is alleen voor diegenen begrijpelijk die op de hoogte zijn van de beweegreden van het aardse leven als mens en van de zin en het doel van de schepping, want dezen weten dat de mens ter wille van de zonde, de gang door de schepping heeft afgelegd en zich nu, in het laatste stadium, van deze zonde moet bevrijden om weer definitief naar GOD terug te keren, van WIE hij in het allereerste begin is uitgegaan.

Maar de zonde kluistert de mens op aarde, de zonde verspert hem de weg naar GOD, ze maakt dat de kloof tussen de mensen en GOD niet is te overbruggen en dus doet de zonde het doel van het aardse leven teniet, ze stoot de mens weer in de diepste diepte terug, waaruit hij zich door de gang door de scheppingen al omhoog had geworsteld.

Vóór de geboorte van CHRISTUS was de mensheid beladen met zondenschuld, want ze herkende GOD niet meer, ze was in duistere geestelijke nacht, ze was gespeend van elke liefde en zonder enig streven naar volmaaktheid, ze was ontzettend ver van GOD af en daarom in het grootste gevaar in de afgrond weg te zinken, d.w.z. zonder inzicht en zonder liefde de weg te gaan die omlaag voert, in de eeuwige verdoemenis. Dit verwijderd zijn van GOD kwam tot uiting in een levenswandel die geheel in strijd was met de goddelijke geboden, het was een levenswandel die indruiste tegen de goddelijke ordening, het was een leven in de meest duidelijkste vorm van eigenliefde, en zo'n leven was vol van zonde en geheel gericht tegen de Wil van GOD. En zo'n leven kon de mens nooit meer de vrijwording opleveren en een gelukzalig leven na de dood, integendeel was het gevolg ervan een geestelijke dood, een staat in het hiernamaals van uiterste kwelling waar eeuwig geen einde aan kwam, omdat de Gerechtigheid van GOD voor elke zonde genoegdoening moest eisen en de zondenschuld van de mensen al onmetelijk groot was geworden zodat het voor de mensen een hopeloze zaak was, ooit in de nabijheid van GOD te komen.

Maar het verwijderd zijn van GOD betekent voor de wezens krachteloosheid, onmacht, duisternis en uiteindelijk verharding van hun substantie; voor het wezen betekent het geestelijk dood zijn, een staat die veruit erger is dan het niet-zijn, het totaal opgelost zijn. Maar het vergaan van het wezen is onmogelijk, dus zijn ook de kwellingen van deze wezens, die totaal niet zijn voor te stellen, ondraaglijk en nooit eindigend.

En dit wekte medelijden op bij de eeuwige GODHEID en Ze kwam de zondige mensheid te hulp, doordat de eeuwige LIEFDE Zich in een mens belichaamde, Die nu in Zijn alles omvattende Liefde de zonden der mensheid op Zich nam, DIE dus de mensen daarvan bevrijdde, doordat HIJ boete deed voor de zondenschuld, doordat HIJ GOD een offer aanbood als verzoening. DIE Zich Zelf, d.w.z. Zijn leven gaf om hun de vrijheid weer terug te geven, om voor hen het rijk GOD's toegankelijk te maken, dat alleen maar betreden kon worden in volledige zuiverheid, zonder zonde. Dus verloste HIJ de mensheid van de zondenschuld, HIJ nam alle schuld op Zich, HIJ leed er onuitsprekelijk onder en offerde Zijn lijden en sterven aan het kruis op aan de eeuwige GODHEID om HAAR genoegdoening te geven, om een rechtvaardige vereffening voor de mensen tot stand te brengen, opdat ze weer dichter bij GOD konden komen.

En GOD nam het offer van de mens JEZUS aan. Hij vergaf de mensen de zondenschuld terwille van JEZUS CHRISTUS en de poorten van het hemelrijk werden geopend voor allen die Zijn genadegeschenk aannamen. HIJ verloste de mensheid van de zonde en haar schuld. HIJ bood hun de laatste mogelijkheid het doel van hun aardse leven te bereiken.

Zijn overgrote Liefde trachtte voor de mensen alle hindernissen uit de weg te ruimen die hun de toegang tot het eeuwige vaderland versperden, maar de grootste hindernis was de zonde, want die beroofde de mens van zijn kracht en zijn wil. En het gevolg van de zonde was, dat de mensen krachteloos en willoos op de grond lagen en uit zichzelf niet konden opstaan, omdat de last van de zonde hen terneerdrukte.

En daarom nam JEZUS CHRISTUS deze last van hen af, HIJ nam haar op Zijn eigen schouders en droeg ze naar het kruis, om nu door Zijn dood te boeten voor de zondenschuld van de mensen. De mensheid, die door JEZUS CHRISTUS vrij was geworden, kon nu Zijn offer aannemen, maar ook afwijzen.

Het Verlossingswerk is volbracht, en wel voor alle mensen, maar tegen hun wil zal GOD hun de genaden van het Verlossingswerk nooit opdringen. Maar ze raken de genaden kwijt als ze er geen verlangen naar hebben verlost te worden. Dan drukt de zonde nog met z'n hele gewicht op deze mensen en dan worden ze onherroepelijk in de afgrond omlaag getrokken, want dan stoten ze de Liefde GOD's af en dan moeten ze nog eeuwigheden smachten in hun onwetendheid; hun zondenschuld kan niet verminderd worden, ja ze zullen bij deze zondenschuld nog veel aardse zonden opstapelen, die GOD hun pas dan kan vergeven, wanneer ze Zijn genadegeschenk aannemen, wanneer ze dus met overtuiging kunnen geloven, dat de oneindige Liefde van GOD Zich over hun zonden heeft ontfermd en hun een Verlosser zond.

Het geloof daarin zal bewerkstelligen, dat de mensen berouw hebben over hun zondenschuld, dat ze HEM om vergeving vragen en zich aan Zijn genade en Barmhartigheid overgeven en dat dan dus de genaden van het Verlossingswerk bij hen werkzaam worden. De mens zal toenemen in sterkte van wil en kracht en zich nu kunnen bevrijden uit de macht van de tegenstander van GOD. En alleen die mens kan van vergeving der zonde kunnen spreken die bewust onder het kruis van CHRISTUS zijn toevlucht zoekt, HEM zijn schuld bekent en HEM om erbarming vraagt. Zijn gebed zal worden verhoord, zijn schuld zal hem vergeven zijn.

Amen

Guilt of sin.... God's mercy.... atonement....

A heaped measure of sins weighed upon humanity when Jesus Christ descended to earth to redeem it.... This is only comprehensible to those who know the reason for earthly life as a human being and the meaning and purpose of creation, for they know that the human being has travelled the path through creation for the sake of sin and should now free himself from it in the last stage in order to finally return to God again, from Whom he originally originated. But sin ties man down on earth, sin blocks his path to God, it makes the gulf between man and God unbridgeable, and thus sin destroys the purpose of earthly life, it pushes man back into the deepest depth from which he had already risen through his walk through creation. Before Christ's descent humanity was full of sin because it no longer recognized God, it was in dark spiritual night, it was devoid of all love and without any striving for perfection, it was far removed from God and therefore in greatest danger of sinking into the abyss, i.e., of taking the path which leads downwards, into eternal damnation, without knowledge and without love. This distance from God manifested itself in a way of life which completely contradicted the divine commandments, it was a way of life which contradicted the divine order, it was a life of obvious self-love, and such a life was full of sin and completely against God's will. And such a life could never ever result in people's liberation and a blissful life after death but spiritual death was the consequence, a state of extreme torment in the beyond which would never end because God's justice had to demand atonement for every sin and people's guilt of sin had already increased immeasurably so that it was hopeless for the beings to ever come close to God. For the being, however, distance from God means powerlessness, impotence, darkness and finally a hardening of its substance.... it means spiritual death for the being, a state that is far worse than non-being.... being extinguished.... But a passing away of the beingness is impossible, so also the torments of these beings are unbearable beyond all conceptions and never-ending.... And the eternal deity took pity on this and came to the aid of sinful humanity in that eternal love embodied itself in a human being Who, in His all-encompassing love, now took upon Himself the sins of humanity, Who thus released people from them by repenting for the guilt of sin by offering a sacrifice to God as atonement.... Who gave Himself, i.e. His life, in order to restore freedom to those, in order to make the kingdom of God accessible to them, which could only be entered in complete purity, without sin.... Thus He redeemed humanity from the guilt of sin, He took all guilt upon Himself, He suffered unspeakably and sacrificed His suffering and death on the cross to the eternal deity in order to give it satisfaction, in order to create a just compensation for people so that they could approach God again. And God accepted the sacrifice of the man Jesus.... He forgave people's guilt of sin for the sake of Jesus Christ, and the gates of the kingdom of heaven opened to all who accepted His gift of grace.... He redeemed humanity from sin and their guilt.... He offered them the last opportunity to achieve their earthly life purpose....

(4.10.1944) His greater than great love sought to remove all obstacles from people's path which blocked their access to the eternal home; but the greatest obstacle was sin, for it robbed the human being of his strength and will. This was the consequence of sin, that people lay on the ground without strength and will and were unable to rise of their own accord because the burden of sin pressed them down. And that is why Jesus Christ took this burden from them, He placed it on Himself and carried it to the cross in order to atone for people's guilt of sin through His death. Humanity, which had become free through Jesus Christ, could now accept His sacrifice, but also spurn it.... The act of salvation has been accomplished for all people, yet God will never force the blessings of the act of salvation upon them against their will. But they will lose them if they have no desire to be redeemed.... Then sin will still weigh heavily on these people, and then they will inevitably be drawn into the abyss, for then they will reject God's love, and then they will still have to languish for eternities in their ignorance, their guilt of sin cannot be diminished, indeed, they will still accumulate many earthly sins on top of this guilt of sin, which God can only forgive them when they accept His gift of grace, thus when they can believe with conviction that God's infinite love had mercy on their sins and sent them a redeemer. Faith in this will cause people to repent of their guilt of sin, to appeal to Him for forgiveness and to hand themselves over to His grace and mercy, and thus the graces of the act of salvation will take effect in him. He will increase in strength of will and power and now be able to free himself from the power of God's adversary. And only the person will be able to speak of forgiveness of sin who consciously takes refuge under Christ's cross, confesses his guilt to Him and appeals to Him for mercy.... His prayer will be heard, his guilt will be forgiven....

Amen