• Terug

Dienen of strijden - Het verschillende doel van het lijden

In het stadium van wilsvrijheid hoefde het schepsel de tegenstander van GOD niet te vrezen als hij maar in de liefde zou willen gaan. Dan heeft het hem overwonnen, omdat de tegenstander van GOD geheel machteloos is tegen de liefde. Dus zou de mens zich ook vrij kunnen maken van verzoekingen en verleidingen, want deze hebben geen invloed op hem, zodra hij werkzaam is in de liefde. Maar dit laatste is afhankelijk van de vrije wil van de mens en daarom is de mens zelf de beweegreden van zijn bestaan op aarde, dat of voortdurende strijd is of dienende liefde. GOD ziet in het hart van ieder en HIJ laat over de mens dat komen wat hij nodig heeft, zoals HIJ echter ook hem gebrek laat lijden die Zijn hulp, Zijn troost en Zijn bemoedigende woorden niet nodig heeft omdat hij innerlijk tegen HEM is, dus geen liefde beoefent, die blijk geeft van zijn naar GOD gekeerde wil.

LIEFDE en GOD zijn EEN en bijgevolg is een liefdevol mens ook met GOD verbonden en moet de tegenstander GOD's de baas zijn. Is de mens gewiliig werkzaam te zijn in dienende naasteniiefde, dan zal hij niet zo in het nauw worden gebracht door de verzoekingen van de wereld, hij heeft deze in zekere zin al overwonnen, wat echter niet uitsluit dat hij leed moet dragen, omdat leed niet alleen de mensen tot GOD moet brengen wier wil nog van GOD is afgekeerd, maar omdat het ook de mensen die er naar streven bij GOD te zijn, moet louteren. Maar het leed wordt in deze twee stadia verschillend ervaren.

De eerste verzet zich daar nog tegen, omdat hij zich nog niet wil buigen onder een Macht, Die hem beperkt in de genietingen van het leven. Hij zoekt de wereld nog en voelt elk leed als een benadeling, als een gebrek om van het leven te genieten, en dus als een dwang die hij niet wil erkennen. En er kan zeer veel leed voor nodig zijn voor hij zich heeft overgegeven, en zo'n strijd is het werk van de vijand, die nog steeds de mensen tracht te winnen met de wereld en haar vreugden, die hem dit alles voor ogen houdt om zijn begeerten ernaar te versterken en hem dus van GOD af te brengen.

Is echter de mens werkzaam in de liefde, dan dient het leed hem alleen nog tot voltooiing, tot het rijp worden van zijn ziel, dan heeft de tegenstander van GOD weinig macht over hem, dan wendt hij zich af van de wereld en door het leed sluit hij zich steeds dichter bij GOD aan.

Dit onderscheid moet worden onderkend wanneer het verschil van het lijden wordt overwogen, wanneer goede en slechte mensen daardoor worden getroffen, mensen die nog totaal van GOD zijn afgekeerd en degenen die het leed schijnbaar niet meer nodig hebben om HEM te vinden. Steeds heeft het leed een ander doel, maar het eigenlijke doel is de volledige vereniging met GOD. Het grootste gevaar voor de mens is de hang naar de wereld en zijn (eigen) liefdeloosheid, want dan is hij nog helemaal in de macht van degene die hem te gronde wil richten. En dan heeft hij strenge opvoedingsmiddelen nodig om te veranderen. Pas wanneer de hang naar de wereld afneemt, kan de liefde in hem ontbranden en dan pas kan het leed andere vormen aannemen, maar hem niet helemaal bespaard blijven zolang de ziel niet volledig van haar afvalstoffen is ontdaan.

Daarom is het beoefenen van de naastenliefde doorslaggevend voor de graad van zijn ontwikkeling het is doorslaggevend voor de diepte van het leed, want waar de liefde beoefend is, dus waar GOD Zelf is, daar zal ook het leed makkelijker te dragen zijn, omdat de mens de uitstraling van kracht van GOD kan ontvangen en hem derhalve niets terneerdrukt. Hij hoeft niet meer te strijden, veeleer alleen maar te dulden en te wachten op de hulp van GOD, DIE elk leed van hem afneemt als de tijd ervoor daar is.

Dienen of strijden moet de mens en wel beantwoordend aan zijn wil en het in staat zijn van hem, om lief te hebben. Het dienen zal hem licht vallen, het strijden echter grote kracht eisen wil hij het niet moeten afleggen tegen de macht die alles aanwendt om zijn ziel in de duisternis te trekken en die zolang invloed heeft op de mens, zolang hij zonder liefde voortgaat, omdat hij dan ook nog ver van GOD is verwijderd. Pas de liefde maakt hem vrij van deze macht, pas de liefde maakt hem sterk, want de liefdevolle mens is verbonden met GOD en betrekt van HEM zijn kracht om de tegenstander van GOD te overwinnen.

Amen

Para servir ou para combater.... Diferente Propósito de Sofrimento....

Na etapa da liberdade da vontade, o ser não precisava temer o adversário de Deus se apenas andasse no amor. Então o derrotou porque o adversário de Deus é completamente impotente contra o amor. Assim, o ser humano poderia também libertar-se das tentações e tentações, pois estas não têm qualquer influência sobre ele, logo que esteja ativo no amor. Mas esta última depende do livre arbítrio do ser humano e, portanto, o próprio ser humano é a causa de uma existência terrena que ou é luta constante ou serve ao amor. Deus vê o coração de todos e deixa o que precisa vir sobre o ser humano, mas também o deixa em carência quem não precisa da Sua ajuda, conforto e encorajamento porque se opõe interiormente a Ele, assim não pratica o amor que manifesta a Sua vontade voltada para Deus.... O amor e Deus são um só, e assim uma pessoa amorosa também está unida a Deus e agora deve ser superior ao adversário de Deus. Se o ser humano está disposto a ser activo no serviço do amor ao próximo, não será tão oprimido pelas tentações do mundo; em certa medida já as venceu, o que, no entanto, não exclui o facto de ter de suportar o sofrimento, porque o sofrimento não se destina apenas a conduzir a pessoa que ainda é de vontade voltada de Deus para Deus, mas porque se destina também a purificar a pessoa que se esforça por Deus. Mas o sofrimento é sentido de forma diferente nestas duas fases. Os antigos rebeldes contra ele porque ainda não querem se curvar a um poder que o restringe no gozo da vida. Ele ainda procura o mundo e sente cada sofrimento como um revés, como uma falta de gozo da vida e, portanto, uma compulsão que ele não quer reconhecer. E muito sofrimento pode ser necessário antes que ele tenha se rendido, e tal luta é obra do adversário que ainda procura conquistar o ser humano com o mundo e seus prazeres, que tem tudo isso diante de seus olhos a fim de intensificar seu desejo por eles e assim fazer com que ele se afaste de Deus. Se, porém, o ser humano é amorosamente ativo, então o sofrimento só o serve para a perfeição, para a maturação da sua alma, então o adversário de Deus tem pouco poder sobre ele, então ele se afasta do mundo e através do sofrimento se fecha cada vez mais a Deus. Esta diferença deve ser reconhecida quando a diferença de sofrimento é considerada, quando boas e más pessoas são afectadas por ela.... Pessoas que ainda estão completamente afastadas de Deus e aquelas que parecem já não precisar de sofrimento para O encontrar.... O sofrimento tem sempre outro propósito, mas o propósito final é a união completa com Deus. O maior perigo para o ser humano é sua inclinação para o mundo e sua falta de amor, pois então ele ainda está completamente no poder daquele que o quer corromper. E então ele precisa de meios de educação afiados para poder mudar. Só quando a inclinação para o mundo diminui é que o amor se inflama nele, e só então o sofrimento pode assumir outras formas, mas não pode ser completamente poupado enquanto a alma não for completamente purificada. A prática do amor ao próximo é, portanto, decisiva para o grau do seu desenvolvimento, é decisiva para a profundidade do sofrimento, pois onde o amor é praticado e, portanto, o próprio Deus está presente, o sofrimento será também mais fácil de suportar, porque o ser humano pode receber a emanação da força de Deus e, portanto, não o deprimirá. Ele não precisa mais lutar, mas apenas tolerar e esperar pela ajuda de Deus, que lhe tirará todo sofrimento quando chegar a hora certa. O homem deve servir ou lutar de acordo com sua vontade e sua capacidade de amar. Servir será fácil para ele, mas a luta exigirá grande força se não quiser sucumbir à força que usa tudo para atrair a sua alma para as trevas e que tem influência sobre o ser humano enquanto ele viver sem amor, porque então ele também estará ainda longe de Deus. Só o amor o liberta desse poder, só o amor o torna forte, pois o ser humano amoroso está em união com Deus e dele tira a sua força para vencer o adversário de Deus...._>Amém