• Terug

Gods wegen zijn vaak onbegrijpelijk

Gods wegen zijn voor de mensen vaak onbegrijpelijk. Door Zijn wijsheid en Zijn liefde worden ze de mensen uitgestippeld zoals ze voor hun zielenheil nuttig zijn, maar de mens is niet in staat dit te onderkennen. Hij ziet alleen het lijden, maar niet de zegen van het lijden en hij ziet ook het doel niet, veeleer kleven zijn ogen onophoudelijk alleen maar aan de weg, die vaak niet te passeren lijkt. Hij ziet de stenen die hem vaak onbegaanbaar maken en mort en klaagt dat God hem juist deze weg laat gaan.

En toch zouden de mensen zich voor ogen moeten houden dat Gods wijsheid en liefde hen de weg over de aarde zo laat gaan als hun ziel dit nodig heeft. Want Hij kent zowel de toestand van rijpheid van de mens, als ook de uitwerking van elk gebeuren op deze toestand, en dus beschikt Hij alles zo, dat het voor de mensen vaak onbegrijpelijk is.

Wanneer de mens uit eigen aandrang in gevaar is verkeerd te gaan, grijpt God in, en dit tot zijn redding, maar hem steeds nog de vrije wil latend, dat hij niet onvoorwaardelijk de weg moet gaan die God hem voorschrijft, maar kan gaan volgens zijn (vrije) wil, alleen wordt hij ogenschijnlijk zo gestuurd dat hij een hogere leiding zou moeten herkennen wanneer hij al het gebeuren om zich heen in ogenschouw neemt.

Zodra hij gelooft, geeft hij zich ook zonder weerstand over aan de leiding van God. En dan eist hij niet, maar hij schikt zich vol overgave naar de wil van God. Hij gaat de weg die God hem voorschrijft en hij zal tenslotte ook de wijsheid en de liefde van God beseffen, zodra hij, rijp van ziel, aan het einde van zijn aardse leven zijn weg over de aarde terugblikkend overziet.

Op vaak wonderbare wijze brengt God de mensen samen die elkaar moeten helpen opwaarts te gaan, omdat de een de ander nodig heeft voor zijn positieve ontwikkeling. Hij laat de mensen gemeenschappelijk door het aardse leven gaan, om hun de mogelijkheid te geven elkaar in dienende liefde geestelijk vooruit te helpen. Hij leidt de mensen in de meest uiteenlopende situaties, waarin ze rijp kunnen worden.

En het zal hun steeds onbegrijpelijk zijn, zolang ze hun geestelijke ontwikkeling niet inzien als doel op aarde, want vaak heeft het er de schijn van, dat God het geluk van de mensen verstoort, maar dan zijn ze in gevaar aan het aardse leven te gronde te gaan, dat wil zeggen: ze denken te weinig aan hun ziel, wanneer de aarde hun de vervulling van hun vurig verlangen brengt. En daarom zal de mens meestal aards geluk moeten opgeven ter wille van zijn ziel, en zijn levenslot is vaak zo vreemd dat het hem moeilijk valt te geloven in een God van liefde en wijsheid.

Maar de geestelijke ontwikkeling is zin en doel van het aardse leven en waar deze in gevaar is, waar er niet naar wordt gestreefd, hebben de mensen vaak een hard ingrijpen van de kant van God nodig. Zijn wegen zijn vaak vol stenen en doornen, maar ze voeren zeker opwaarts. En gezegend zijn die zich zonder tegenspreken op zulke wegen laten zetten en hem ondanks alle hindernissen afleggen tot zij bij het doel zijn.

Ze kunnen te allen tijde terug op de brede, goed begaanbare weg, dat wil zeggen: ze kunnen voor zichzelf hun weg over de aarde aangenaam inrichten krachtens hun vrije wil, maar God beschikt de gebeurtenissen in het leven van de enkeling zo, dat hij enorme wilskracht op moet brengen om deze de baas te worden wanneer hij zich aan de invloed van God wil onttrekken.

Laat hij zich echter leiden door God, dan gaat hij schijnbaar wel een veel zwaardere weg, maar steeds met steun van God en komt zodoende ook bij het doel. Want de hardheid van het lot doet hem makkelijker de weg naar God vinden als hij ver van Hem af staat en dan overwint hij elke hindernis en hij ziet ook in, waarom hij die weg moet gaan. Hij leert begrijpen dat alleen de liefde en wijsheid Gods aan het werk zijn, die de levensweg van ieder mens bepalen om diens ziel te redden van het eeuwige verderf.

Amen

Os caminhos de Deus são muitas vezes incompreensíveis....

Os caminhos de Deus são muitas vezes incompreensíveis para as pessoas.... A sua sabedoria e o seu amor mostram-nas às pessoas como elas são úteis para a salvação das suas almas, mas o ser humano é incapaz de o reconhecer, vê apenas o sofrimento, mas não a bênção do sofrimento, nem vê a meta, pelo contrário, os seus olhos só seguem o caminho que muitas vezes parece intransponível; vê as pedras que muitas vezes o tornam intransponível e resmunga e queixa-se de que Deus lhe permite tomar esse mesmo caminho. E ainda assim as pessoas devem ter em mente que a sabedoria e o amor de Deus lhe permite percorrer o caminho terreno como a sua alma requer. Pois Ele conhece tanto o estado de maturidade do ser humano como o efeito de cada evento sobre ele, e assim Ele organiza tudo de tal forma que muitas vezes é incompreensível para as pessoas.... Quando o ser humano corre o perigo de errar por si mesmo, Deus intervém para a sua salvação, mas ainda assim lhe deixa livre arbítrio, na medida em que não tem necessariamente de tomar o caminho que Deus lhe prescreve, mas que pode caminhar de acordo com a sua vontade, só que é tão obviamente guiado que teria de reconhecer uma orientação superior se prestasse atenção a cada acontecimento à sua volta. Tão logo acredite que também se entrega à orientação de Deus sem resistência, e então não exige, mas submete-se humildemente à vontade de Deus; toma o caminho que Deus lhe prescreve, e também reconhecerá finalmente a sabedoria e o amor de Deus, assim que retrospectivamente olhar para o seu caminho terreno, no fim da sua vida na Terra, num estado de alma maduro. De maneiras muitas vezes maravilhosas, Deus reúne pessoas que devem ajudar umas às outras a ascender porque uma precisa da outra para o seu desenvolvimento superior. Ele deixa as pessoas caminharem juntas pela vida terrena para lhes dar a oportunidade de se promoverem espiritualmente no serviço do amor, Ele conduz as pessoas para as mais diversas situações em que podem amadurecer, e será sempre incompreensível para elas enquanto não reconhecerem o seu desenvolvimento espiritual como um propósito terreno, pois muitas vezes parece que Deus destrói a felicidade das pessoas.... mas depois correm o risco de se separarem da felicidade terrena, ou seja Ou seja, eles pensam muito pouco da sua alma quando a terra lhes traz a realização do seu anseio. E, portanto, o ser humano geralmente terá que renunciar à felicidade terrena por causa da sua alma, e o destino da sua vida é muitas vezes tão estranho que lhe é difícil acreditar num Deus de amor e sabedoria. No entanto, o desenvolvimento espiritual é a meta e o propósito da vida terrena, e onde isto está em perigo, onde não é procurado, as pessoas muitas vezes precisam de duras intervenções do lado de Deus..... Os seus caminhos são muitas vezes pedregosos e espinhosos, mas conduzem em segurança para cima. E bem-aventurados aqueles que se deixam empurrar por tais caminhos sem contradição e o percorrem, apesar de todos os obstáculos, até chegar ao seu destino. Eles podem voltar ao caminho largo e passível a qualquer momento, ou seja, podem criar o seu caminho terreno agradavelmente para si próprios em virtude do seu livre arbítrio, mas Deus organiza os acontecimentos na vida do indivíduo de tal forma que ele tem de reunir uma enorme força de vontade para dominá-los se quiser escapar à influência de Deus. Mas se ele se deixar guiar por Deus, aparentemente tomará um caminho muito mais difícil, mas sempre com o apoio de Deus e assim também alcançará a sua meta. Pois a dureza do destino lhe facilita encontrar Deus se ele se afastar dele, e então ele supera todo obstáculo e também reconhece porque ele tem que tomar esse caminho; ele aprende a entender que somente o amor e a sabedoria de Deus estão em ação que determinam o caminho da vida de cada pessoa para salvar sua alma da ruína eterna...._>Amém