• Terug

Gods wegen zijn vaak onbegrijpelijk

Gods wegen zijn voor de mensen vaak onbegrijpelijk. Door Zijn wijsheid en Zijn liefde worden ze de mensen uitgestippeld zoals ze voor hun zielenheil nuttig zijn, maar de mens is niet in staat dit te onderkennen. Hij ziet alleen het lijden, maar niet de zegen van het lijden en hij ziet ook het doel niet, veeleer kleven zijn ogen onophoudelijk alleen maar aan de weg, die vaak niet te passeren lijkt. Hij ziet de stenen die hem vaak onbegaanbaar maken en mort en klaagt dat God hem juist deze weg laat gaan.

En toch zouden de mensen zich voor ogen moeten houden dat Gods wijsheid en liefde hen de weg over de aarde zo laat gaan als hun ziel dit nodig heeft. Want Hij kent zowel de toestand van rijpheid van de mens, als ook de uitwerking van elk gebeuren op deze toestand, en dus beschikt Hij alles zo, dat het voor de mensen vaak onbegrijpelijk is.

Wanneer de mens uit eigen aandrang in gevaar is verkeerd te gaan, grijpt God in, en dit tot zijn redding, maar hem steeds nog de vrije wil latend, dat hij niet onvoorwaardelijk de weg moet gaan die God hem voorschrijft, maar kan gaan volgens zijn (vrije) wil, alleen wordt hij ogenschijnlijk zo gestuurd dat hij een hogere leiding zou moeten herkennen wanneer hij al het gebeuren om zich heen in ogenschouw neemt.

Zodra hij gelooft, geeft hij zich ook zonder weerstand over aan de leiding van God. En dan eist hij niet, maar hij schikt zich vol overgave naar de wil van God. Hij gaat de weg die God hem voorschrijft en hij zal tenslotte ook de wijsheid en de liefde van God beseffen, zodra hij, rijp van ziel, aan het einde van zijn aardse leven zijn weg over de aarde terugblikkend overziet.

Op vaak wonderbare wijze brengt God de mensen samen die elkaar moeten helpen opwaarts te gaan, omdat de een de ander nodig heeft voor zijn positieve ontwikkeling. Hij laat de mensen gemeenschappelijk door het aardse leven gaan, om hun de mogelijkheid te geven elkaar in dienende liefde geestelijk vooruit te helpen. Hij leidt de mensen in de meest uiteenlopende situaties, waarin ze rijp kunnen worden.

En het zal hun steeds onbegrijpelijk zijn, zolang ze hun geestelijke ontwikkeling niet inzien als doel op aarde, want vaak heeft het er de schijn van, dat God het geluk van de mensen verstoort, maar dan zijn ze in gevaar aan het aardse leven te gronde te gaan, dat wil zeggen: ze denken te weinig aan hun ziel, wanneer de aarde hun de vervulling van hun vurig verlangen brengt. En daarom zal de mens meestal aards geluk moeten opgeven ter wille van zijn ziel, en zijn levenslot is vaak zo vreemd dat het hem moeilijk valt te geloven in een God van liefde en wijsheid.

Maar de geestelijke ontwikkeling is zin en doel van het aardse leven en waar deze in gevaar is, waar er niet naar wordt gestreefd, hebben de mensen vaak een hard ingrijpen van de kant van God nodig. Zijn wegen zijn vaak vol stenen en doornen, maar ze voeren zeker opwaarts. En gezegend zijn die zich zonder tegenspreken op zulke wegen laten zetten en hem ondanks alle hindernissen afleggen tot zij bij het doel zijn.

Ze kunnen te allen tijde terug op de brede, goed begaanbare weg, dat wil zeggen: ze kunnen voor zichzelf hun weg over de aarde aangenaam inrichten krachtens hun vrije wil, maar God beschikt de gebeurtenissen in het leven van de enkeling zo, dat hij enorme wilskracht op moet brengen om deze de baas te worden wanneer hij zich aan de invloed van God wil onttrekken.

Laat hij zich echter leiden door God, dan gaat hij schijnbaar wel een veel zwaardere weg, maar steeds met steun van God en komt zodoende ook bij het doel. Want de hardheid van het lot doet hem makkelijker de weg naar God vinden als hij ver van Hem af staat en dan overwint hij elke hindernis en hij ziet ook in, waarom hij die weg moet gaan. Hij leert begrijpen dat alleen de liefde en wijsheid Gods aan het werk zijn, die de levensweg van ieder mens bepalen om diens ziel te redden van het eeuwige verderf.

Amen

Le Vie di Dio sono sovente incomprensibili

Le vie di Dio sono sovente incomprensibili agli uomini. a Sua Sapienza ed il Suo Amore disegnano all’uomo così come servono a lui per la salvezza dell’anima, ma l’uomo non è in grado di riconoscerlo, vede soltanto la sofferenza. Ma non la benedizione della sofferenza, e non vede nemmeno la meta, ma i suoi occhi sono attaccati ininterrottamente (solo) sulla via che sovente appare non passabile; vede i sassi, che la rendono sovente non percorribile e mormora e si lamenta, che Dio gli fa percorrere proprio questa via. a gli uomini dovrebbero tenersi comunque davanti agli occhi, che la Sapienza e l’Amore di Dio gli fanno percorrere la via terrena nel modo, come la sua anima ne ha bisogno, perché Egli conosce bene sia lo stato di maturità dell’uomo, che anche dell’effetto di ogni avvenimento su di lui, e così Egli guida tutto in modo che sovente all’uomo è incomprensibile. uando l’uomo per propria spinta è in pericolo di camminare erroneamente, allora Dio interviene, e questo per la sua salvezza, ma lasciandogli comunque sempre ancora la libera volontà in quanto che non deve necessariamente percorrere la via, che Dio gli indica, ma può camminare secondo la sua libera volontà, ma viene guidato in modo così evidente, che dovrebbe riconoscere una Guida superiore, se osservasse ogni avvenimento intorno a lui. ppena è credente, si affida anche senza resistenza alla Guida di Dio, ed allora non pretende, ma si adegua alla Volontà di Dio; percorre la via che Dio gli ha prescritta, ed infine riconoscerà anche la Sapienza e l’Amore di Dio, quando alla fine della sua vita terrena, maturato nell’anima, fa una panoramica della sua via terrena. io fa incontrare gli uomini sovente in modo meraviglioso, che devono aiutarsi reciprocamente nella salita in Alto, perché uno ha bisogno dell’altro per il suo sviluppo superiore. gli fa camminare gli uomini insieme attraverso la vita terrena, per dare loro la possibilità, di promuoversi spiritualmente nell’amore del servire, Egli guida gli uomini nelle situazioni più diverse, nelle quali possono maturare e per loro sarà sempre incomprensibile, finché non riconoscono il loro sviluppo spirituale come scopo terreno, perché sovente ha l’apparenza, come se Dio distruggesse la felicità dell’uomo, ma allora sono soltanto in pericolo, di spezzarsi nella felicità terrena, cioè pensano troppo poco alla loro anima, quando la Terra adempie la loro bramosia. perciò l’uomo deve sovente rinunciare alla felicità terrena per via della sua anima, ed il suo destino della vita è sovente così strano, che gli è difficile credere in un Dio dell’Amore e della Sapienza. Ma lo sviluppo spirituale è la meta e lo scopo della vita terrena, e dove questo è in pericolo, dove non viene aspirata a questo, gli uomini hanno sovente bisogno di duri Interventi da Parte di Dio. Le Sue vie sono sovente sassose e spinose, ma conducono sicuramente in Alto. E benedetti coloro che si lasciano spingere senza resistenza su tali vie e le percorrono malgrado tutti gli ostacoli, finché non sono giunti alla meta. Possono ritornare in ogni momento sulla via larga, percorribile, cioè possono crearsi la loro via terrena piacevole per via della loro libera volontà, ma Dio dispone gli avvenimenti nella vita del singolo in modo, che deve trovare un’immensa forza di volontà per farcela, quando vuole sottrarsi all’Influenza di Dio. Ma se si lascia guidare da Dio, allora percorre apparentemente una via molto più dura, ma sempre con il Sostegno di Dio, e così arriva anche alla meta. Perché la durezza del destino gli permette di trovare Dio più facilmente, quando è lontano da Lui ed allora vince ogni impedimento e riconosce anche il perché ha dovuto percorrere quella via; impara a comprendere, che soltanto l’Amore e la Sapienza di Dio è all’Opera, che determinano la via di vita di ognuno, per salvare la sua anima dall’eterna rovina.

Amen