• Terug

Ontstaan en vergaan - Dood - Het binnengaan in het geestelijke rijk

Leven en sterven, ontstaan en vergaan, dat is de eeuwige kringloop volgens Gods wijze plan. Pas de geestelijk verlichte mens wordt dit grote geheim duidelijk, dat in deze eeuwige kringloop zijn oplossing vindt. Wat is, moet vergaan om weer te ontstaan. En steeds weer worden de dingen nieuw gevormd, omdat een eeuwig bestaan in de materiële wereld niet mogelijk is. En wat is, moet vergaan, omdat het nog onvolkomen is. En het moet weer opnieuw ontstaan om volmaakter te worden. Want alleen het uiterlijke omhulsel valt uiteen. Maar wat het omhulsel bevat is iets geestelijks, dat wil zeggen iets onvergankelijks, dat het omhulsel ontvlucht om een nieuw omhulsel te bewonen. En dit geestelijke moet volmaakt worden.

Dit ligt aan al het ontstaan en vergaan ten grondslag. En daarom kan niets in de materiële wereld onveranderd blijven, want deze bevat niets volmaakts, daar ze toch alleen ontstaan is om het onvolmaakte de mogelijkheid te bieden volkomen te worden. Heeft het geestelijke de graad van volmaaktheid bereikt, dan kan het de materiële wereld, de aarde, verlaten en binnengaan in het geestelijke rijk. Ontstaan en vergaan is dus noodzakelijk voor de positieve ontwikkeling van het geestelijke en daarom moet al het vergaan verwelkomd worden en al het worden en ontstaan de mensen gelukkig maken.

Het vergaan van welke vorm dan ook betekent een overwinnen hiervan voor het daarin zich bevattende geestelijke, en overwinnen is een zege.

Is de mens tot dit inzicht gekomen, dan maakt hem niets meer bang. Dan ziet hij ook de dood alleen als brug naar het geestelijke rijk. Want nu verlaat het geestelijke, de ziel, haar laatste omhulsel om onbezorgd het geestelijke rijk binnen te kunnen gaan. Maar één ding moet vooraf zijn gegaan: een bewust streven naar de rijpheid van de ziel gedurende het aardse bestaan. Zodra de blik van de mens omhoog is gericht, zodra hij op de hoogte is van de zin en het doel van de belichaming op aarde, streeft hij bewust opwaarts. Hij wil volmaakt worden zodra hij God heeft erkend en zijn herkomst en zijn doel weet. En voor hem betekent de dood een overwinnen van de laatste vorm op aarde, die de ziel nu definitief ontvlucht en bijgevolg ook de materiële wereld. Het omhulsel vergaat, maar het geestelijke ontwaakt tot een nieuw leven, tot een leven dat eeuwig duurt. Maar de mensen kunnen ook een leven leiden, zonder zich bewust te zijn van het doel ervan, en dit uit eigen schuld, zodra ze de materie al te zeer waarderen en daardoor elke geestelijke gedachte in zich verstikken, die hun bewust zou maken van hun eigenlijke taak op aarde. Dan gebruiken ze hun laatste uiterlijke vorm niet meer met het doel de ziel rijp te laten worden. En dan is de dood het einde van hun ontwikkelingsgang op aarde. En de positieve ontwikkeling in alle andere scheppingen ondervindt in deze laatste fase van het aardse leven stagnatie, de ontwikkeling komt tot stilstand.

En dan is het binnengaan in het geestelijke rijk geen ontwaken tot eeuwig leven, maar een toestand van de dood. Een toestand van levenloosheid is het huidige lot van de ziel. Aan het ontstaan en vergaan op aarde is voor dit geestelijke een einde gekomen. Het is alle stadia doorgegaan in een gestadige positieve ontwikkeling, doch in het stadium als mens heeft het gefaald. Het heeft zelf de ontwikkeling onderbroken, omdat dit stadium het de vrije wil had opgeleverd en de mens de vrije wil misbruikte. En het binnengaan in het geestelijke rijk moet voor hem dan begrijpelijkerwijs grote kwellingen en ontgoocheling betekenen, want alleen het volmaakte heeft recht op de eeuwige gelukzaligheid.

Amen

Becoming and passing away.... death.... entry into the spiritual realm....

Life and death, becoming and passing away.... is the eternal cycle according to God's wise plan. Only the spiritually enlightened person realizes the great mystery that finds its solution in this eternal cycle. What is must pass away in order to become again, and again and again things are formed anew, because an eternal existence in the material world is not possible. And what is must pass away because it is still imperfect, and it must arise again in order to become more perfect. For only the outer shell disintegrates, but what the shell harbours is spiritual, i.e. imperishable, which escapes the shell in order to enliven a new shell. And this spiritual must become perfect.... This is the basis of all becoming and passing away. And that is why nothing in the material world can remain unchanged, for it harbours nothing perfect within itself, since it only came into being in order to offer the imperfect the opportunity to become perfect. Once the spiritual has reached the degree of perfection, it can leave the material world, the earth, and enter the spiritual realm. Becoming and passing away is therefore necessary for the higher development of the spiritual, and that is why all passing away should be welcomed and all becoming and arising should make people happy.... The passing away of every form means an overcoming of it for the spiritual hidden within, and overcoming is victory.... If the human being has come to this realization then nothing frightens him anymore, then he also only sees death as a bridge into the spiritual kingdom. For now the spiritual, the soul, leaves its last shell in order to be able to enter the spiritual kingdom carefree. But one thing must have preceded.... a conscious striving for spiritual maturity during life on earth. As soon as man's gaze is directed upwards, as soon as he knows the meaning and purpose of embodiment on earth, he consciously strives upwards. He wants to become perfect as soon as he has recognized God and knows about his outcome and his goal. And for him death means overcoming the last form on earth, from which the soul now finally escapes and therefore also from the material world. The shell passes away, but the spiritual awakens to new life, to a life that lasts forever.... (17.11.1942) But people can also lead a life unconscious of the purpose, and this through their own fault.... as soon as they value matter too highly and thereby stifle every spiritual thought within themselves which would make them realize their actual task on earth. Then they no longer use their last external form for the purpose of maturing the soul. And then death is the end of their development on earth, and the upward development in all other works of creation comes to a standstill in this last phase of earthly life, a standstill occurs in the development.... And then the entry into the spiritual kingdom is not an awakening to eternal life but a state of death, a state of lifelessness is the soul's fate from now on. Becoming and passing away on earth has come to an end for this spiritual being, it has gone through all stages in always constant higher development, but in the stage as man it has failed; it has interrupted the development itself because this stage had given it free will and man abused free will. And then, understandably, entry into the spiritual kingdom must mean great torment and disappointment for him, for only the perfect is entitled to eternal bliss....

Amen