• Terug

Mensen uit de prehistorie - Verantwoordelijkheid

Tijdens eindeloos lange perioden heeft de aarde zich zo ontwikkeld dat ze voor ontelbare levende wezens een verblijfplaats kon zijn, waaraan ze dus haar eigenlijke taak ontleent, vormingscentrum te zijn voor de geest. In deze tijd van ontwikkeling waren de levende wezens nog anders van aard. Ze waren a.h.w. aan de zich in ontwikkeling bevindende aarde aangepast in zoverre, als een levend wezen tenminste levensmogelijkheden had.

De ontwikkelingsstadia waren erg talrijk en pas in een bepaalde toestand kon de aarde levende wezens op haar oppervlak huisvesten. Hoe verder ze echter in haar ontwikkeling voortschreed, des te talrijker werden die wezens en zo ging de ontwikkeling omhoog, zowel in de uiterlijke vorm van de aarde alsook bij de levende wezens die aan de aarde werden toegewezen met het doel zich positief te ontwikkelen.

Er is een ondenkbaar lange tijd voor nodig geweest. Maar deze ontwikkeling moest plaatsvinden omdat het geestelijke in - op - en boven de aarde eerst de proef moest doorstaan terwijl het gekluisterd was, wat een gebondenheid in welk scheppingswerk dan ook voor het geestelijke betekende. In deze tijd van ontwikkeling had het geestelijke de proef doorstaan, het kon zich langzaam tot een levend wezen ontwikkelen. De levensvoorwaarden waren aanzienlijk zwaarder, maar het handhaafde zich en ontwikkelde zich langzaam tot een soort mens, die echter geheel verschillend was van de huidige mens. Het was een wezen dat nog gehouden was zich te richten naar de wet, d.w.z. het handelde volgens zijn instinct.

Het werd in zekere zin nog geleid zonder dat het zelf een vrije wil en verstand had. Het was een wezen dat wel naar zijn uiterlijke vorm op de mens leek, maar zich verder op het niveau van de dierenwereld bevond, - dat zich gedroeg in overeenstemming met de goddelijke natuurwet en dus alles instinctief deed, zonder zich van zijn handelen bewust te zijn. Dit wezen hoefde zich nog niet te verantwoorden, het leidde zijn leven volgens de wet van "je moet", gedreven door de hem beheersende intelligenties die zich weer in overeenstemming met de goddelijke Wil, in die wezens uitten.

Deze levende wezens beantwoordden nog aan de primitieve vormgeving van het aardoppervlak, maar droegen in zekere zin bij tot een verdere ontwikkeling van aarde, doordat ze zich vermenigvuldigden en door hun niet bewuste werkzaamheid de omvorming van het aardoppervlak bespoedigden, zodat dit steeds meer geeigend werd ook levende wezens met een voortschrijdende ontwikkeling te herbergen, tot dan de eerste mensen - uitgerust met vrije wil en verstand - deze aarde als woonplaats kregen toegewezen. Die zich alles op aarde ten nutte konden maken en – onderwezen door GOD Zelf - een bewust leven leidden of zouden moeten leiden, wat de eigenlijke zin en het feitelijke doel van hun belichaming op aarde was. Nu echter moest de mens zich ook als zodanig voor GOD verantwoorden voor zijn denken en handelen. Hij had een bepaalde graad van rijpheid bereikt, waarin hij in staat was een leven te leiden volgens GOD's Wil en in overeenstemming hiermee, was hij er nu ook verantwoordelijk voor hoe hij zijn leven gebruikte, daar het hem helemaal vrij stond al zijn gaven te benutten, maar hem ook de gevolgen van zijn levenswandel in deze belichaming op aarde werden bekendgemaakt en hij nu bijgevolg zijn vrije wil gebruiken kan.

Amen

Pessoas do passado.... Responsabilidade....

Em intermináveis longos períodos a Terra se desenvolveu de tal maneira que pode ser a morada de inúmeros seres vivos, correspondendo assim à sua tarefa real de ser uma estação de educação para o espírito. Neste tempo de desenvolvimento os seres vivos ainda eram de uma espécie diferente, eles estavam, por assim dizer, adaptados à terra em desenvolvimento, até onde um ser vivo tinha qualquer possibilidade de vida. Os estágios de desenvolvimento eram muito numerosos, e somente em um certo estado a terra poderia abrigar seres vivos em sua superfície. Mas quanto mais avançava no seu desenvolvimento, mais numerosos se tornavam, e assim o desenvolvimento subia tanto na forma externa da Terra como nos seres vivos que foram designados para a Terra com o propósito de um desenvolvimento mais elevado. Demorou um tempo inconcebivelmente longo, mas esse curso de desenvolvimento teve de ser porque o espiritual dentro, sobre e acima da Terra teve primeiro de provar a si mesmo na escravidão que cada obra da criação significava para o espiritual. Neste tempo de desenvolvimento o espiritual passou no teste, ele pode lentamente se desenvolver em um ser vivo. As condições de vida eram consideravelmente mais difíceis, mas ela se afirmava e se desenvolvia lentamente, tornando-se uma espécie de ser humano, que, no entanto, era bem diferente do ser humano da época atual. Era ainda um ser dirigido, ou seja, agia de acordo com seu instinto, ainda era guiado, por assim dizer, sem livre arbítrio e intelecto. Era um ser certamente semelhante ao ser humano em forma externa, mas de resto estava no nível do mundo animal, que se movia segundo a lei natural divina e assim fazia tudo instintivamente sem estar consciente de suas ações. Este ser ainda não precisava responder por si mesmo, ainda viveu sua vida de acordo com a lei da compulsão, impulsionado pelas inteligências que o controlam, as quais novamente se expressaram naqueles seres de acordo com a vontade divina. Agora esses seres vivos ainda correspondiam à formação primitiva da superfície terrestre, mas contribuíram em certa medida para o desenvolvimento futuro da terra, multiplicando e acelerando a transformação da superfície terrestre através da sua atividade inconsciente, de modo que ela se tornou cada vez mais adequada para abrigar também seres vivos progressivamente desenvolvidos, Até que os primeiros seres humanos, equipados com livre arbítrio e intelecto, foram designados esta Terra para a sua estada, eles puderam fazer uso de tudo na Terra e, instruídos pelo próprio Deus, levaram ou deveriam levar uma vida consciente, que era o verdadeiro significado e propósito da sua encarnação na Terra. Mas agora o ser humano como tal também tinha que responder a Deus por suas ações e pensamentos. Ele tinha atingido um certo grau de maturidade onde era capaz de viver uma vida de acordo com a vontade de Deus, e de acordo com essa capacidade ele era agora também responsável pela forma como usava a sua vida, uma vez que era completamente livre para utilizar todos os seus dons, mas as consequências da sua vida nesta encarnação na Terra também lhe foram apresentadas e ele agora podia usar o seu livre arbítrio...._>Amém