• Terug

Zalig zijn de armen van geest Het niet herkennen van de goddelijke gave

Hoe klein toch is de mens en hoe wijs en machtig meent hij te zijn. 'n Goddelijke gave gelooft hij te kunnen verwerpen en zijn eigen wijsheid wil hij hoger stellen. En hij denkt er niet aan dat ook het denken van zijn verstand een gave GOD's is, die hij echter misbruikt wanneer hij ze niet zo gebruikt dat hij GOD leert herkennen.

GOD is de Oorsprong - maar hij (de mens) slaat zichzelf al te hoog aan, hij wil niets boven zich accepteren, want anders zou hij ook aan zijn wijsheid minder waarde hechten dan hij doet. Maar hij glimlacht uit de hoogte als hem een weten wordt geboden dat zijn weten ver te boven gaat - hij glimlacht omdat hij meent zelf te weten en zich dus ook bekwaam acht een oordeel te vellen. En daarom kan hij niet toenemen in (waar) weten, omdat het verlangen in hem er niet is.

En daarom deelt GOD de wijsheid uit aan diegenen die zich gering en onwetend achten, die hun weten zouden willen vergroten en die een WEZEN boven zich erkennen DAT van alles op de hoogte is, dus ook van de geestelijke armoe van Zijn schepselen, die HIJ kan opheffen.

En zalig die zich arm voelen van geest, die geen wereldse kennis hun eigendom noemen, dat hen aanmatigend van geest maakt - zalig die hongerig zijn naar de wijsheden van boven, die uit de Bron willen putten die GOD Zelf geopend heeft, ieder mens heeft toegang tot deze Bron, maar geringschattend gaat de mensheid daaraan voorbij.

Doch het levende water dat uit deze Bron stroomt, is het kostelijkste dat de mens ter beschikking staat. Het bezorgt hem een schat die alle aardse goederen verre overtreft. Want de wijsheid uit GOD is een genadegeschenk dat de mens nooit meer wil ontberen, zodra hij het eenmaal heeft ontvangen. De wijsheid uit GOD heeft eeuwigheidswaarde, de wijsheid uit GOD maakt de mens onbeschrijflijk gelukkig en de wijsheid uit GOD geeft de kracht om opwaarts te streven.

De wereldse kennis daarentegen verbleekt en is waardeloos, d.w.z. ze heeft slechts nut voor de tijd van het bestaan op aarde en levert ook alleen maar aards voordeel op.

Maar geestelijk weten levert weinig resultaat op voor het aardse leven en toch geeft de mens het niet meer prijs, zodra hij het eenmaal heeft gevonden. En diegenen die het afwijzen bewijzen daardoor alleen hun wereldse instelling en hun geringe verlangen naar de waarheid, anders zouden ze het moeten herkennen als een kostbaar geschenk en zouden zij er eveneens naar streven.

Amen

"Abençoados sejam os pobres em espírito...." Falha no reconhecimento do dom divino....

Quão pequeno é o homem, e quão sábio e poderoso ele pensa que é.... Ele acredita que pode rejeitar os dons divinos e quer substituir a sua própria sabedoria. E ele não considera que o seu pensamento intelectual também é um dom de Deus, que ele usa indevidamente se não o usa de tal forma que aprende a reconhecer Deus. Deus é a origem.... Mas ele se valoriza demais, não quer aceitar nada acima de si mesmo, senão também teria de valorizar menos a sua sabedoria do que ele. Mas ele sorri exaltado quando lhe é oferecido um conhecimento que excede em muito o seu conhecimento.... Ele sorri porque acredita que é conhecedor e, portanto, também capaz de julgar. E por isso não pode aumentar o conhecimento porque não o deseja.... E por isso Deus distribui sabedoria àqueles que se sentem baixos e ignorantes, que querem aumentar seus conhecimentos e que reconhecem um Ser acima deles Que sabe tudo, assim também a pobreza espiritual de Suas criações vivas, que Ele pode remediar.... E bem-aventurados os que se sentem pobres de espírito, que não chamam seu próprio conhecimento mundano, o que os torna arrogantes em espírito.... bem-aventurados aqueles que têm fome da sabedoria de cima, que querem tirar da fonte que o próprio Deus abriu.... Esta primavera é acessível a todos os seres humanos, no entanto a humanidade desdenhosamente a passa por.... No entanto, a água viva que flui desta fonte é a coisa mais deliciosa disponível para o homem.... Dá-lhe um tesouro que ultrapassa de longe todos os bens terrenos. Porque a sabedoria de Deus é um dom da graça que o ser humano nunca vai querer perder depois de a ter recebido.... A sabedoria de Deus tem valor eterno, a sabedoria de Deus faz o ser humano indescritivelmente feliz, e a sabedoria de Deus dá força para lutar para cima.... O conhecimento mundano, por outro lado, desvanece-se e não tem valor, ou seja, só é útil para o tempo da mudança terrena e também só traz vantagens terrenas. O conhecimento espiritual, porém, é de pouca utilidade na vida terrena e, no entanto, o ser humano já não o abandona depois de o ter encontrado. E aqueles que a rejeitam testemunham assim a sua atitude meramente mundana e o seu baixo desejo de verdade, caso contrário teriam de a reconhecer como um dom precioso e também lutar por ela...._>Amém