• Terug

Waarom het gebed noodzakelijk is

Het streven van een mens geldt thans alleen de materie en dit betekent een stilstand in de geestelijke ontwikkeling. En het is het gevaar dat de mens achteruit gaat in zijn ontwikkeling, als hij niet tot het inzicht komt van zijn erbarmelijke toestand. Want de tegenstander van God tracht de zielen omlaag te trekken om ze helemaal voor zich te winnen. En hoe beter hem dit gelukt, des te moeilijker is het weer aan hem te ontkomen en zich naar boven toe te keren. De wil van de mens is verzwakt en kan alleen met ondersteuning van God veranderen, wat onvoorwaardelijk zijn oproep om ondersteuning vereist. En bijgevolg is het gebed het eerste en belangrijkste. Als de mens nog bidden kan, is hij niet reddeloos verloren, want elke roep om kracht in geestelijke nood wordt verhoord. En als de mens de geestelijke nood waarin hij zich bevindt niet meer beseft, wat eveneens het werkzaam zijn van de tegenstander is, en hij dus de genade van het gebed buiten beschouwing laat, dan wordt hij door God in toestanden geleid die hem de eigen onmacht laten inzien in aardse noden, opdat hij nu zijn toevlucht neemt tot het gebed en God aanroept in zijn nood. Hij is steeds tot helpen bereid, Hij onthoudt geen smekende Zijn ondersteuning, Hij geeft de zwakke kracht en lenigt elke nood, maar Hij wil dat Zijn hulp bewust wordt verlangd. Hij wil dat de mens als vragende tot Hem komt, omdat dit de bekentenis betekent van zijn machteloosheid en krachteloosheid, die God moet verlangen van het wezen dat zich eens in aanmatiging, in het bewustzijn van zijn kracht van Diegene afwendde, van Wie het zijn kracht ontving.

Het wezen moet weer ontvanger van kracht worden, zoals het in het allereerste begin was. Echter, het moet met God en niet tegen God werkzaam zijn en daarom moest het tevoren inzien dat het zonder Gods liefde een volledig krachteloos wezen is, om het ertoe aan te zetten zich weer bij God aan te sluiten, van Wie het zich uit vrije wil had verwijderd. De aaneensluiting met God moet daarom weer in vrije wil plaatsvinden en daarom kan het wezen de kracht niet worden gegeven tegen zijn wil. Maar zijn wil brengt het tot uitdrukking door het gebed, door het verlangen naar het doen toekomen van kracht, dat God te allen tijde vervult. Want Hij wil alleen dat Hij wordt erkend als Schenker van kracht en dat het wezen door het gebed zijn vroegere weerstand opgeeft en tracht zich met algehele wil bij God aan te sluiten, om nu door de kracht Gods doorstroomd te kunnen worden en dus weer ontvanger van kracht te worden, zoals het zijn allereerste bestemming was.

Amen

Why prayer is necessary....

People's endeavours at present only apply to matter, and this means a standstill of spiritual development. There is a danger that the human being will regress if he will not come to recognise his state of poverty, for God's adversary is trying to pull the souls down in order to win them for himself completely. And the more he succeeds the harder it becomes to escape from him again and turn towards higher spheres. The human being's will is weakened and can only change with God's help, which categorically requires calling upon Him for help. And this makes prayer therefore the first and most important requirement.... As long as the human being is still able to pray he is not hopelessly lost, since every call for strength in spiritual adversity will be answered, and if the human being can no longer recognise the spiritual adversity he is in, which is also due to the adversary's influence, and thus ignores the blessing of prayer, he will then be led by God into situations which will make him realise his own helplessness in earthly difficulties, so that he will then take his refuge in prayer and call upon God in his adversity. He is always ready to help, He will not deny His support to any petitioner, He gives strength to the weak and alleviates every adversity, but He wants that His help shall be consciously desired; He wants the human being to come to Him as a petitioner, because this is the admission of his lack of power and strength, which God has to demand of the being which had once, in arrogance, in conscious awareness of its power, turned away from the One from Whom it had received its strength.

The being shall become a recipient of strength again as it had been in the very beginning, nevertheless it shall work with and not in opposition to God, and therefore it first has to realise that it is an utterly weak being without God's love, in order to motivate it to join God again, from Whom it had voluntarily distanced itself. Therefore the unity with God has to take place in free will again, and therefore the being cannot be given strength against its will. But it is expressing its will through prayer, through the desire to be given strength, which God will always fulfil. For He only wants to be acknowledged as the Giver of strength and that the being abandons its former resistance through prayer and willingly seeks to unite with God again, so that it then can be permeated by God's strength and thus become a recipient of strength once more, as it was originally destined to be....

Amen