• Terug

Einde van de tijd van genade - Zwaarste leed

De tijd van genade is spoedig voorbij en het denken van de mensen verandert niet. De mensen worden steeds liefdelozer en steeds dieper raken ze in de vangnetten van de satan verstrikt, zodat ze elkaar wederzijds kwellen en zonder enige liefde zijn. En God wendt elk middel aan om ze aan dit lage geestelijke niveau te onttrekken. Hij ontneemt hun aardse goederen om ze los te maken van de materie en Hij probeert ze door tegenspoed van allerlei aard tot nadenken aan te zetten. Hij brengt ze in situaties waarin ze zoekend naar hulp zich tot Hem moeten wenden. Maar elk middel mislukt en de geestelijke toestand wordt niet opgeheven.

En de tijd is niet meer ver dat Gods tuchtroede de mensen zal treffen. Want de tijd van genade gaat zijn einde tegemoet. En daarom moet de aarde nog onnoemelijk zwaar leed verdragen, want dit leed is een genade, zodra het niet aan de mens voorbij gaat zonder sporen na te laten en de ziel redding brengt.

Maar de wil van de mens kan niet worden gedwongen. En als het leed hem niet de juiste weg laat vinden, is er geen redding meer voor hem, en behoort hij bij diegenen die op de dag van het oordeel de macht van de Heer te voelen krijgen en dus ondeugdelijk worden bevonden. En wat dit oordeel betekent, kunnen de mensen niet begrijpen. Ze kunnen het zich niet voorstellen dat hun ziel weer door duizenden eeuwen heen een toestand in onnoemelijke kwelling moeten verdragen. Maar God die daarvan op de hoogte is, laat niets onbeproefd om hun dit lot te besparen. Hij kan de wil van de mens echter niet met geweld op het goede richten.

Maar de komende nood zal zo groot zijn, dat in ieder mens het natuurlijke gevoel wordt gewekt de medemens te helpen, als hij zich niet volledig van elke liefde heeft ontdaan. Is hij nog tot liefde in staat, al is het in de geringste mate, dan zal hij bij het zien van deze nood wakker worden en ook liefdevol werkzaam zijn. Echter in degene die aan deze nood nog voorbij gaat, zonder bereid te zijn om te helpen, is elke liefdevonk gedoofd en de mogelijkheid van een vooruitgang is er voor hem niet meer. Ze staan zo ver van God af, dat ze buiten de uitstraling van Gods Liefde staan, wat dus hetzelfde betekent als dat de geestelijke substantie weer wordt verhard tot de meest vaste materie. En dan begint het aardse bestaan opnieuw in de grootste kwelling van het gebonden zijn.

Wanneer nu tevoren dit onuitsprekelijke leed over de aarde komt, dan is dit nog een daad van de barmhartigheid van God, omdat Hij de zielen het onvoorstelbare leed van een herhaalde weg over de aarde graag wil besparen. Maar het wordt niet als zodanig herkend. Veel meer is het leed een aanleiding om God nog sterker af te wijzen, omdat de mensen in hun blindheid de geestelijke samenhang niet inzien. Maar daar wordt voldoende opheldering over gegeven, daarom wekt de Heer profeten op en laat hen alles tevoren aankondigen. Hij laat de tijd niet zonder aanwijzingen dichterbij komen.

Hij laat de mensen voortdurend vermaningen toekomen en ze over de zin en het doel van het aardse leven in kennis stellen. Maar ze sluiten hun oren en wijzen de goddelijke genadegave zonder bedenken af. En daarom is er voor deze mensen geen redding meer, geen weg die hen van de afgrond weghoudt, wanneer ze aan de laatste vermaningen en waarschuwingen geen gehoor geven. Ze kunnen er steeds alleen maar opmerkzaam op worden gemaakt, dat het geestelijk lage niveau de oorzaak is van het komende leed en dat deze eerst moet worden opgeheven, voordat van de kant van God aan het leed paal en perk kan worden gesteld.

Wie aan deze vermaningen en waarschuwingen denkt wanneer de laatste tijd van genade aanbreekt, de tijd van het meest smartelijke leven op aarde, die zal door het aanroepen van God nog op het laatste moment het ergste van zich af kunnen wenden. Hij zal niet tot diegenen behoren die gedoemd zijn eeuwigheden lang de toestand van algehele hulpeloosheid en onvoorstelbare kwellingen te verdragen.

Amen

Fim da graça.... O sofrimento mais difícil....

O tempo de graça terminará em breve e a mente da humanidade não mudará. As pessoas estão se tornando cada vez mais desamorosas e cada vez mais profundas enredadas nas redes de Satanás, de modo que elas se despedaçam umas às outras e são desprovidas de todo amor. E Deus usa todos os meios para os tirar desta baixa.... espiritual. Ele toma deles os bens terrenos para os separar da matéria, e tenta induzi-los a pensar através de todo o tipo de tribulações. Ele os coloca em situações em que devem recorrer a Ele em busca de ajuda; no entanto, todos os meios falham e o estado espiritual não é remediado. E o tempo não está mais longe quando a vara de correção de Deus atingirá as pessoas, pois o tempo de graça está se aproximando do seu fim. E é por isso que a terra ainda tem de suportar um sofrimento indescritível, pois esse sofrimento é uma misericórdia assim que não passa sem deixar vestígios e traz a salvação à alma. Mas a vontade do ser humano não pode ser forçada, e se o sofrimento não o deixa encontrar o caminho certo, não há mais salvação para ele, e ele pertence àqueles que sentirão o poder do Senhor no dia do Juízo e assim serão considerados impróprios. E as pessoas não conseguem entender o que esta decisão significa. Eles não podem imaginar que sua alma terá que suportar novamente um estado de tormento indescritível por séculos. Mas Deus, que sabe disso, não deixa nenhuma pedra por virar para poupar-lhes este destino, mas Ele não pode forçar a vontade das pessoas para o bem. Mas a adversidade que se aproxima será tão grande que o sentimento natural de cada pessoa será despertado para ajudar o seu semelhante se ele não tiver renunciado completamente a todo o amor. Se ele ainda é capaz de amar, mesmo que apenas no menor grau, então ele despertará diante dessa adversidade e também agirá amorosamente. Mas quem ainda passa por esta adversidade sem estar disposto a ajudar, perdeu toda a centelha de amor e a possibilidade de ascensão já não existe para ele. Eles estão tão distantes de Deus que estão fora da emanação de amor de Deus, o que significa o mesmo que a substância espiritual se endurece novamente na matéria mais dura.... E agora a mudança terrena começa de novo na maior agonia de estar ligado.... Se o sofrimento indizível vem primeiro sobre a Terra, isso ainda é um ato da misericórdia de Deus, porque Ele quer poupar as almas ao sofrimento inconcebível de uma mudança terrena repetida. Mas não é reconhecido como tal, pelo contrário, o sofrimento é uma ocasião para uma maior rejeição de Deus, porque as pessoas na sua cegueira não reconhecem a ligação espiritual. No entanto, é dada informação suficiente sobre isso e, portanto, o Senhor levanta os profetas e os faz saber tudo de antemão, Ele não deixa que o tempo se aproxime sem indicações, Ele envia constantemente admoestações às pessoas e as informa sobre o significado e o propósito da mudança terrena..... Mas eles fecham os ouvidos e rejeitam sem hesitação o dom divino da graça e, portanto, não há mais salvação para essas pessoas, nenhum caminho que as afaste do abismo se não ouvirem as últimas admoestações e advertências. Eles só podem ser conscientizados de que o baixo espiritual é a causa do sofrimento vindouro e que este primeiro tem que ser remediado antes que o sofrimento possa ser parado da parte de Deus. Quem se lembrar destas admoestações e avisos quando amanhecer o último tempo de graça, o tempo da vida mais dolorosa da Terra, será capaz de evitar o pior de si mesmo na última hora através do chamado de Deus; não pertencerá àqueles que estão condenados a suportar o estado de completa impotência e tormentos inimagináveis por eternidades...._>Amém