• Terug

Einde van de tijd van genade - Zwaarste leed

De tijd van genade is spoedig voorbij en het denken van de mensen verandert niet. De mensen worden steeds liefdelozer en steeds dieper raken ze in de vangnetten van de satan verstrikt, zodat ze elkaar wederzijds kwellen en zonder enige liefde zijn. En God wendt elk middel aan om ze aan dit lage geestelijke niveau te onttrekken. Hij ontneemt hun aardse goederen om ze los te maken van de materie en Hij probeert ze door tegenspoed van allerlei aard tot nadenken aan te zetten. Hij brengt ze in situaties waarin ze zoekend naar hulp zich tot Hem moeten wenden. Maar elk middel mislukt en de geestelijke toestand wordt niet opgeheven.

En de tijd is niet meer ver dat Gods tuchtroede de mensen zal treffen. Want de tijd van genade gaat zijn einde tegemoet. En daarom moet de aarde nog onnoemelijk zwaar leed verdragen, want dit leed is een genade, zodra het niet aan de mens voorbij gaat zonder sporen na te laten en de ziel redding brengt.

Maar de wil van de mens kan niet worden gedwongen. En als het leed hem niet de juiste weg laat vinden, is er geen redding meer voor hem, en behoort hij bij diegenen die op de dag van het oordeel de macht van de Heer te voelen krijgen en dus ondeugdelijk worden bevonden. En wat dit oordeel betekent, kunnen de mensen niet begrijpen. Ze kunnen het zich niet voorstellen dat hun ziel weer door duizenden eeuwen heen een toestand in onnoemelijke kwelling moeten verdragen. Maar God die daarvan op de hoogte is, laat niets onbeproefd om hun dit lot te besparen. Hij kan de wil van de mens echter niet met geweld op het goede richten.

Maar de komende nood zal zo groot zijn, dat in ieder mens het natuurlijke gevoel wordt gewekt de medemens te helpen, als hij zich niet volledig van elke liefde heeft ontdaan. Is hij nog tot liefde in staat, al is het in de geringste mate, dan zal hij bij het zien van deze nood wakker worden en ook liefdevol werkzaam zijn. Echter in degene die aan deze nood nog voorbij gaat, zonder bereid te zijn om te helpen, is elke liefdevonk gedoofd en de mogelijkheid van een vooruitgang is er voor hem niet meer. Ze staan zo ver van God af, dat ze buiten de uitstraling van Gods Liefde staan, wat dus hetzelfde betekent als dat de geestelijke substantie weer wordt verhard tot de meest vaste materie. En dan begint het aardse bestaan opnieuw in de grootste kwelling van het gebonden zijn.

Wanneer nu tevoren dit onuitsprekelijke leed over de aarde komt, dan is dit nog een daad van de barmhartigheid van God, omdat Hij de zielen het onvoorstelbare leed van een herhaalde weg over de aarde graag wil besparen. Maar het wordt niet als zodanig herkend. Veel meer is het leed een aanleiding om God nog sterker af te wijzen, omdat de mensen in hun blindheid de geestelijke samenhang niet inzien. Maar daar wordt voldoende opheldering over gegeven, daarom wekt de Heer profeten op en laat hen alles tevoren aankondigen. Hij laat de tijd niet zonder aanwijzingen dichterbij komen.

Hij laat de mensen voortdurend vermaningen toekomen en ze over de zin en het doel van het aardse leven in kennis stellen. Maar ze sluiten hun oren en wijzen de goddelijke genadegave zonder bedenken af. En daarom is er voor deze mensen geen redding meer, geen weg die hen van de afgrond weghoudt, wanneer ze aan de laatste vermaningen en waarschuwingen geen gehoor geven. Ze kunnen er steeds alleen maar opmerkzaam op worden gemaakt, dat het geestelijk lage niveau de oorzaak is van het komende leed en dat deze eerst moet worden opgeheven, voordat van de kant van God aan het leed paal en perk kan worden gesteld.

Wie aan deze vermaningen en waarschuwingen denkt wanneer de laatste tijd van genade aanbreekt, de tijd van het meest smartelijke leven op aarde, die zal door het aanroepen van God nog op het laatste moment het ergste van zich af kunnen wenden. Hij zal niet tot diegenen behoren die gedoemd zijn eeuwigheden lang de toestand van algehele hulpeloosheid en onvoorstelbare kwellingen te verdragen.

Amen

End of the time of grace.... greatest suffering....

The time of grace will soon be over and humanity's mind will not change. People become more and more unloving and fall deeper and deeper into satan's trap nets so that they tear each other apart and are devoid of all love. And God uses every means to snatch them from this spiritual low.... He takes away their earthly possessions in order to detach them from matter, and He tries to make them think through all kinds of tribulation. He puts them in situations where they should turn to Him for help; yet every means fails and the spiritual state is not remedied. And the time is not far off when God's rod of chastisement will hit people, for the time of grace is approaching its end. And that is why the earth still has to endure unspeakably severe suffering because this suffering is a favour as soon as it does not pass the human being without a trace and brings salvation to the soul. Yet the human being's will cannot be forced, and if the suffering does not let him find the right path there will no longer be salvation for him and he will belong to those who will feel the lord's power on the day of judgment and thus be found to be unfit. And people cannot grasp what this decision means. They cannot imagine that their soul will again have to endure a state of unspeakable agony for thousands of years. But God, Who knows this, will leave no stone unturned in order to spare them this fate, but He cannot forcibly turn the will of man towards good. But the coming adversity will be so great that the natural feeling will be awakened in every human being to help his fellow human being if he has not completely renounced all love. If he is still capable of love, even if only to the smallest degree, then he will awaken in the face of this adversity and also act lovingly. However, anyone who still passes by this adversity without being willing to help has extinguished every spark of love and there is no longer any possibility of ascent for him. They are so distant from God that they are outside of God's emanation of love, which therefore means the same as that the spiritual substance hardens again into hardest matter.... And now the change on earth begins anew in greatest agony of being bound.... If the unspeakable suffering comes over the earth beforehand, then this is still an act of God's mercy because He wants to spare the souls the unimaginable suffering of another earthly change. But it is not recognized as such, rather the suffering is a cause for increased rejection of God because people, in their blindness, do not recognize the spiritual connection. Yet enough information is given about it and therefore the lord raises up prophets and lets everything be announced to them in advance, He does not let the time approach without indications, He constantly sends admonitions to people and informs them of the meaning and purpose of the earthly change.... Yet they close their ears and reject the divine gift of grace without hesitation, and therefore there is no longer any salvation for these people, no way to keep them away from the abyss if they do not listen to the final admonitions and warnings. They can only ever be made aware that the spiritual low is the cause of the coming suffering and that this must first be remedied before the suffering can be stopped by God. Anyone who remembers these admonitions and warnings when the last time of grace dawns, the time of the most painful life on earth.... will still be able to avert the worst from himself in the last hour through God's call; he will not belong to those who are condemned to endure a state of utter helplessness and unimaginable torment for eternities....

amen