• Terug

Het worstelen in het hiernamaals - Herhaalde belichaming op aarde?

En daarom is het van het grootste belang, hoe het leven op aarde wordt benut, want zodra dit is beëindigd, begint er een totaal ander worstelen om opwaarts te klimmen, dan zoals het op aarde het wezen was beschoren. Het leven op aarde leverde het voortdurend kracht op, die het naar believen kon gebruiken, terwijl het leven van het wezen in het hiernamaals dan pas met kracht is gezegend, wanneer het wezen een bepaalde graad van rijpheid heeft, maar tevoren is een geheel krachteloze toestand het lot van de zielen, tot ze deze graad van rijpheid hebben bereikt. En het laatste is onnoemelijk zwaar en zou ook helemaal onmogelijk zijn, wanneer Gods genade hem ook dan niet tegemoet zou komen in de vorm van lichtstralen, die hem momenten van inzicht opleveren, om het verlangen naar licht in het wezen te wekken. Weer probeert God alleen de wil van het wezen te veranderen en het dan ook de mogelijkheid te geven, de wil te verwezenlijken. Alleen zijn de voorwaarden in het hiernamaals heel wat moeilijker na te komen. Een krachteloos wezen is ook zo zwak van wil, dat het grote inspanning en geduld van de kant van de lichtwezens vergt, het wezen ertoe te bewegen, zelf zijn wil aktief te laten worden.

Maar nooit zal een wezen in het stadium van duisternis naar de aarde terug verlangen, om zijn mislukte levenswandel op aarde goed te maken, dat wil zeggen hem af te leggen volgens zijn eigenlijke opgave op aarde. Want alleen deze wil zou de ziel een herhaald verblijf op aarde opleveren. Maar de wil van de onrijpe ziel gaat alleen maar uit naar het materiële leven op aarde, nooit echter naar de geestelijke vooruitgang, want is deze eerst eens aktief geworden in haar, dan weet ze ook, dat alleen het dienen in liefde haar vooruitgang bevordert en daar heeft ze in het hiernamaals waarlijk gelegenheid genoeg voor. Want er is een enorme arbeid te verrichten, wil de zielen licht worden gebracht in de vorm van weten. Het is het werkzaam zijn in het hiernamaals, dat de mensen op aarde niet kunnen begrijpen en dat toch onnoemelijk belangrijk is.

Wat op aarde werd verzuimd, moet in het hiernamaals worden ingehaald. En zoals op aarde de geestelijke hulp aan de medemens een daad van liefde is, zo is ook de bezigheid van de wezens in het hiernamaals een ononderbroken werkzaam zijn in liefde, een voortdurend uitdelen van wat de zielen ontbreekt: een uitdelen van licht en weten aan de zielen, die in de duisternis vertoeven. Deze bezigheid vraagt de vrije wil, net als op aarde. Het wezen moet bereid zijn, dienend bezig te zijn, dan gaat het in zijn ontwikkeling vooruit. Heeft het eenmaal de willoosheid overwonnen, dan werkt het vlijtig aan zichzelf. Het zal ook wel in diep berouw denken aan de onbenutte tijd op aarde, maar ziet nu een arbeidsveld voor zich, dat zijn hele bereidheid om te helpen eist. De ziel denkt nu meer aan de lijdende zielen rondom zich, dan aan haar eigen toestand. En nu pas vervult ze haar taak met overgave en haar eigen toestand wordt steeds meer vervuld van licht, omdat ze nu licht en kracht ontvangt om dit door te geven. Maar is ze eenmaal ontvanger van licht en kracht geworden, dan verlangt ze nooit meer terug naar de aarde, tenzij er op aarde een taak moet worden volbracht, die de belichaming van een lichtwezen op aarde vereist.

Steeds moet in aanmerking worden genomen, dat in de toestand van duisternis de ziel ook het inzicht ontbreekt, daar ze haar geestelijke ontwikkeling op aarde heeft verwaarloosd. Maar ziet ze dat in, dan ziet ze ook de mogelijkheden in het hiernamaals, die haar de opgang verzekeren. Een herhaalde belichaming op aarde zou de ziel echter alleen dan worden toegestaan, wanneer ze deze zou begeren in het volle bewustzijn van haar onrijpe toestand en met het doel een geheel rijp worden van de ziel; wanneer dus de vrije wil haar tot een herhaalde levenswandel over de aarde zou aansporen, om een toestand van vergrote rijpheid te verkrijgen. Maar dit veronderstelt al een bepaald weten, dus ook een bepaalde graad van rijpheid, dat wil zeggen werkzaam zijn in liefde, dat dan de ziel aanzet deel te nemen aan het verlossingswerk in het hiernamaals, omdat ze inziet, dat daartoe ook elke kracht dringend nodig is en ze nu haar liefde bereidwillig in dienst stelt van dit verlossingswerk.

Amen

저세상에서 투쟁. 이 땅으로 다시 육신을 입는 일.

이 땅의 삶을 어떻게 사용되는 지는 아주 중요하다. 왜냐하면 이 땅의 삶이 끝이나면, 이 땅의 존재에게 부여된 것과는 전혀 다른 높은 곳을 향한 투쟁이 시작되기 때문이다. 이 땅의 삶에서는 그에게 그가 원하는 대로 사용할 수 있는 힘이 계속 공급이 되는 반면에, 저세상에서 존재의 삶에서는 존재가 어느 정도 성숙해지 때, 비로소 힘을 받는 축복을 얻는다. 존재가 이런 수준의 성숙한 정도에 도달할 때까지는 완전히 무력한 상태가 혼의 운명이 된다. 이런 운명은 말할 수 없을 정도로 어려운 운명이고, 하나님의 은혜가 존재에게 빛을 비춰주는 방식으로 존재에게 은혜를 베풀지 않는다면, 존재 안에 빛을 향한 욕망을 깨우기 위해 깨달음의 순간에 도달하게 하는 일은 전적으로 불가능하다.

하나님은 존재에게 의지를 수행할 기회를 주기 위해 단지 존재의 의지를 변화시키려고 시도한다. 그러나 저세상에서 이를 위한 조건을 충족시키는 일이 훨씬 더 어렵다. 무기력한 존재는 또한 의지가 아주 약해서, 빛의 존재들이 존재가 스스로 의지를 실천하도록 움직이게 하기 위해 가장 큰 노력과 인내가 필요하다. 그러나 어두움의 단계에 있는 존재는 자신이 실패한 이 땅의 삶을 만회하도록, 다시 말해 실제 이 땅의 과제에 따라 이 땅의 삶을 살도록, 이땅으로 다시 돌아가는 요청을 절대로 받지 않을 것이다. 왜냐면 단지 그렇게 하려는 의지가 혼이 다시 한번 이 땅에 거하는 일을 가능하게 만들기 때문이다.

성숙하지 못한 혼의 의지는 단지 물질적인 이 땅의 삶에만 관심이 있고, 절대로 영적으로 높게 성장하는 일에 관심을 두지 않는다. 왜냐면 이런 의지가 그 안에서 한번 활성화가 되면, 혼이 단지 사랑으로 섬기는 일이 높이 성장하는 일에 도움이 된다는 것을 알고, 혼이 진실로 충분하게 저세상에서 섬길 기회를 받기 때문이다. 왜냐하면 지식의 형체로 혼에게 빛을 주려면, 큰 일을 해야만 하기 때문이다. 이 일은 이 땅의 사람들이 이해할 수 없는 일지만, 그러나 말할 수 없을 정도로 중요한 저세상의 일이다.

이 땅에서 소홀히했던 일은 저세상에 보완되어야만 하고, 이 땅에서 이웃 사람에게 영적인 도움을 주는 일이 사랑의 역사인 것처럼, 저세상에서 존재가 하는 일도 또한 사랑을 끊임 없이 행하는 일이고, 혼에게 부족한 것을 지속적으로 공급해주는 일이고, 어두움 속에 거하는 혼들에게 빛과 지식을 주는 일이다. 이런 일을 위해 이 땅에서처럼 자유의지가 필요하다. 존재는 스스로 섬길 준비가 되어 있어야만 한다. 그러면 그의 성장이 이뤄진다. 존재가 의지의 부족을 한번 극복하면, 존재는 열심을 드려 자신에 대한 작업을 한다. 그는 실제 깊은 회개를 하며 이 땅에서 사용하지 않은 시간을 기억하게 될 것이다. 그러나 그는 이제 스스로 자신의 모든 도우려는 의지가 요구되는 활동의 영역을 보게 된다.

혼이 이제 자신의 상태보다 주변의 고통받는 혼을 더 많이 생각하고, 이제 비로소 헌신하며 혼의 과제를 수행하고, 혼 자신의 상태가 점점 더 밝아진다. 왜냐면 혼이 이제 빛과 힘을 전해주기 위해 빛과 힘을 받기 때문이다. 그러나 혼이 한번 빛과 힘을 받게 되면, 빛의 존재가 이 땅으로 육신을 입는 일을 요구하는 과제를 이 땅에서 수행해야 하지 않는 한, 절대로 이 땅으로 돌아가기를 갈망하지 않는다. 어두움의 상태에서 혼이 이 땅에서 자신의 영적인 성장을 소홀히 했기 때문에, 혼에게 지식이 부족하다는 것을 항상 고려해야만 한다. 혼이 이를 깨달으면, 혼은 또한 저세상에서 자신의 성장을 보장하는 가능성들을 보게 된다.

이 땅으로 다시 육신을 입는 일은, 단지 혼이 자신의 성숙하지 못한 상태를 완전하게 의식하고, 혼의 성장을 목적으로 다시 육신을 입기를 원할 때, 그러므로 자유의지가 높은 성장 상태에 도달하기 위해 이 땅의 삶을 다시 한번 살기를 원한다면, 혼에게 부여되게 된다. 그러나 이일은 이미 특정한 지식과 어느 정도의 성숙한 정도를 전제로 한다. 즉 혼이 저세상에서 구원의 역사에 참여하게 하는, 어느정도 사랑할 수 있는 능력을 전제로 한다. 왜냐하면 혼이 이 일을 위해 모든 힘이 필요한 것을 깨닫고, 혼이 이제 자신의 사랑으로 구속역사에 자원하여 섬기기 때문이다.

아멘