• Terug

Het worstelen in het hiernamaals - Herhaalde belichaming op aarde?

En daarom is het van het grootste belang, hoe het leven op aarde wordt benut, want zodra dit is beëindigd, begint er een totaal ander worstelen om opwaarts te klimmen, dan zoals het op aarde het wezen was beschoren. Het leven op aarde leverde het voortdurend kracht op, die het naar believen kon gebruiken, terwijl het leven van het wezen in het hiernamaals dan pas met kracht is gezegend, wanneer het wezen een bepaalde graad van rijpheid heeft, maar tevoren is een geheel krachteloze toestand het lot van de zielen, tot ze deze graad van rijpheid hebben bereikt. En het laatste is onnoemelijk zwaar en zou ook helemaal onmogelijk zijn, wanneer Gods genade hem ook dan niet tegemoet zou komen in de vorm van lichtstralen, die hem momenten van inzicht opleveren, om het verlangen naar licht in het wezen te wekken. Weer probeert God alleen de wil van het wezen te veranderen en het dan ook de mogelijkheid te geven, de wil te verwezenlijken. Alleen zijn de voorwaarden in het hiernamaals heel wat moeilijker na te komen. Een krachteloos wezen is ook zo zwak van wil, dat het grote inspanning en geduld van de kant van de lichtwezens vergt, het wezen ertoe te bewegen, zelf zijn wil aktief te laten worden.

Maar nooit zal een wezen in het stadium van duisternis naar de aarde terug verlangen, om zijn mislukte levenswandel op aarde goed te maken, dat wil zeggen hem af te leggen volgens zijn eigenlijke opgave op aarde. Want alleen deze wil zou de ziel een herhaald verblijf op aarde opleveren. Maar de wil van de onrijpe ziel gaat alleen maar uit naar het materiële leven op aarde, nooit echter naar de geestelijke vooruitgang, want is deze eerst eens aktief geworden in haar, dan weet ze ook, dat alleen het dienen in liefde haar vooruitgang bevordert en daar heeft ze in het hiernamaals waarlijk gelegenheid genoeg voor. Want er is een enorme arbeid te verrichten, wil de zielen licht worden gebracht in de vorm van weten. Het is het werkzaam zijn in het hiernamaals, dat de mensen op aarde niet kunnen begrijpen en dat toch onnoemelijk belangrijk is.

Wat op aarde werd verzuimd, moet in het hiernamaals worden ingehaald. En zoals op aarde de geestelijke hulp aan de medemens een daad van liefde is, zo is ook de bezigheid van de wezens in het hiernamaals een ononderbroken werkzaam zijn in liefde, een voortdurend uitdelen van wat de zielen ontbreekt: een uitdelen van licht en weten aan de zielen, die in de duisternis vertoeven. Deze bezigheid vraagt de vrije wil, net als op aarde. Het wezen moet bereid zijn, dienend bezig te zijn, dan gaat het in zijn ontwikkeling vooruit. Heeft het eenmaal de willoosheid overwonnen, dan werkt het vlijtig aan zichzelf. Het zal ook wel in diep berouw denken aan de onbenutte tijd op aarde, maar ziet nu een arbeidsveld voor zich, dat zijn hele bereidheid om te helpen eist. De ziel denkt nu meer aan de lijdende zielen rondom zich, dan aan haar eigen toestand. En nu pas vervult ze haar taak met overgave en haar eigen toestand wordt steeds meer vervuld van licht, omdat ze nu licht en kracht ontvangt om dit door te geven. Maar is ze eenmaal ontvanger van licht en kracht geworden, dan verlangt ze nooit meer terug naar de aarde, tenzij er op aarde een taak moet worden volbracht, die de belichaming van een lichtwezen op aarde vereist.

Steeds moet in aanmerking worden genomen, dat in de toestand van duisternis de ziel ook het inzicht ontbreekt, daar ze haar geestelijke ontwikkeling op aarde heeft verwaarloosd. Maar ziet ze dat in, dan ziet ze ook de mogelijkheden in het hiernamaals, die haar de opgang verzekeren. Een herhaalde belichaming op aarde zou de ziel echter alleen dan worden toegestaan, wanneer ze deze zou begeren in het volle bewustzijn van haar onrijpe toestand en met het doel een geheel rijp worden van de ziel; wanneer dus de vrije wil haar tot een herhaalde levenswandel over de aarde zou aansporen, om een toestand van vergrote rijpheid te verkrijgen. Maar dit veronderstelt al een bepaald weten, dus ook een bepaalde graad van rijpheid, dat wil zeggen werkzaam zijn in liefde, dat dan de ziel aanzet deel te nemen aan het verlossingswerk in het hiernamaals, omdat ze inziet, dat daartoe ook elke kracht dringend nodig is en ze nu haar liefde bereidwillig in dienst stelt van dit verlossingswerk.

Amen

BORBA U ONOSTRANOM... PONOVLJENO UTJELOVLJENJE NA ZEMLJI?...

I zato je od velike važnosti kako će biti iskorišten zemaljski život, jer čim je ovaj zaključen, počinje sasvim drugačija borba oko uspona naviše, nego li je bila određena biću na Zemlji. Zemaljski život mu je stalno donosio snagu, koju je ono po volji moglo koristiti, dok je život bića u onostranom blagoslovljen snagom tek onda kada je biće u određenom stupnju zrelosti, no prethodno je sudbina duša jedno stanje potpuno lišeno snage (sasvim nemoćno stanje), dok one nisu postigle ovaj stupanj zrelosti. A posljednje je neizrecivo teško, i bilo bi također sasvim nemoguće, ako mu Božja milost ne bi onda također izašla u susret u obliku zračenja svjetla, koje mu nosi trenutke spoznaje (raspoznavanja), kako bi u biću probudila žudnju za svjetlom. Bog iznova jedino nastoji promijeniti volju bića, da bi mu potom također dao i mogućnost da volju sprovede. Jedino su uvjeti u onostranom mnogo teži za ispuniti. Biće bez snage je također tako slabe volje, da je potreban najveći napor i strpljenje od strane svjetlosnih bića, kako bi uvjerili (opredijelili) biće, da samo aktivira svoju volju. No, nikada se neće jedno biće u stanju tame željeti vratiti na Zemlju, kako bi popravilo svoj promašeni životni put na Zemlji, odnosno, iznova ga prevalilo u skladu sa svojim istinskim zemaljskim zadatkom. A, tek ova volja bi duši donijela ponovljeni boravak na Zemlji. No, volja nezrele duše odnosi se jedino na zemaljski materijalni život, a nikada na duhovni viši razvoj, jer ako se ovaj najprije jednom pokrenuo u njoj, onda ona također zna da jedino služenje u Ljubavi pomaže njen viši razvoj, a za to ona uistinu ima dovoljno prilika u onostranom. Jer, mora se obaviti ogromni rad, treba li dušama biti doneseno svjetlo u obliku znanja. To je aktivnost u onostranom, koju ljudi na Zemlji nisu u stanju pojmiti, a koja je međutim neizrecivo važna... Što je bilo propušteno na Zemlji, mora biti nadoknađeno u onostranom, i kao što je na Zemlji duhovna pomoć bližnjemu čin Ljubavi, tako je također i aktivnost bića u onostranom neprekidno Ljubavno djelovanje.... stalno razdjeljivanje onoga što nedostaje dušama.... razdjeljivanje svjetla i znanja dušama koje su u tami. Ova aktivnost zahtjeva slobodnu volju, baš kao na Zemlji. Biće mora biti spremno aktivirati se služeći, onda kroči naprijed u svome razvoju. Ako je jednom nadvladalo odsustvo volje, onda ono marljivo radi na sebi samome. Zasigurno će se takođe ru dubokom kajanju sjetiti neiskorištenog vremena na Zemlji, ali sada pred sobom vidi krug djelovanja, koje zahtjeva svu njegovu voljnost da pomogne.... Sada duša misli više na duše oko nje koje pate, nego na svoje vlastito stanje, i tek sada ona vrši svoj zadatak sa predanošću, a njeno vlastito stanje postaje sve osvjetljenije, jer ona sada prima svjetlo i snagu, kako bi to predala dalje. No, ako je ona jednom postala primatelj svjetla i snage, onda se više nikada neće željeti vratiti na Zemlju, osim ako treba biti izvršen neki zadatak na Zemlji, koji zahtjeva utjelovljenje jednog svjetlosnog bića na Zemlji... Treba uvijek uzeti u obzir, da u stanju tame duši također nedostaje spoznaja, budući je ona na Zemlji zanemarila svoj duhovni razvoj....No, ako ona to prepoznaje, onda ona također vidi i mogućnosti u onostranom, koje joj osiguravaju uspon. Ponovljeno utjelovljenje na Zemlji bi jedino onda bilo odobreno duši, ako bi ona to željela u potpunoj svjesnosti svog nezrelog stanja, i u svrhu sazrijevanja duše.... ako bi ju dakle, slobodna volja nagnala na ponovljeni zemaljski životni put, kako bi postigla više stanje zrelosti. Ali, to već pretpostavlja određeno znanje, a stoga i određeni stupanj zrelosti, odnosno sposobnost za Ljubav, što onda nagoni dušu da sudjeluje u otkupljujućem djelu u onostranom, jer ona prepoznaje da će također, za to biti potrebna sva snaga, te ona sada svoju Ljubav spremno stavlja u službu tom otkupljujućem djelu.

AMEN