• Terug

Ledigheid – Regelmatige werkzaamheid

De regelmatige werkzaamheid draagt haar zegen in zoverre in zich, dat ze de mens beschermt tegen de zonde van de ledigheid. Dit is op geen enkele manier onbelangrijk, want voor de opwaartse ontwikkeling van de ziel is de ledigheid het grootste gevaar. Het is als het ware een terugzetten naar de passieve toestand, die het wezenlijke tijdens de gebonden wil in het beginstadium van zijn ontwikkeling te verdragen had. Dus een misbruiken van de vrije wil, die actieve werkzaamheid toelaat.

Werkzaamheid is leven, passiviteit is de dood. Zo geeft het wezenlijke, de ziel, de voorkeur aan de toestand van de dood en brengt zich tegelijkertijd in het gevaar om aan de zonden te vervallen. Want zodra de mens inactief is, dringen de begeerten van het lichaam door. Deze wil aan het leven ontlokken, wat aan aardse genietingen en vreugden maar mogelijk is. Het levert de ziel de grootst mogelijke schade op.

De actieve toestand daarentegen is alleen dan maar een gevaar voor de ziel, wanneer de mens zo materialistisch ingesteld is, dat hij door zijn werkzaamheid zijn aardse goederen wil doen toenemen. Evenwel is het werkzaam zijn een dienen. En hiermee vervult de mens onbewust de taak, die hem voor de tijd op aarde toegewezen is.

Want ofschoon hij deze dienende werkzaamheid zonder liefde uitvoert, zal toch de materie een verandering in zichzelf ondergaan. Dat wil zeggen dat het geestelijke in haar wordt geholpen door de voortdurende verandering, die elke werkzaamheid met zich meebrengt. Zij het direct of indirect door onderwijzende werkzaamheid. En daarom moet de ledigheid zo ijverig mogelijk bestreden worden en moet de mens tot naarstige werkzaamheid aangespoord worden, omdat op elke werkzaamheid een zegen rust, zolang deze niet tot schade voor de medemensen uitgevoerd wordt. Want dat is ware liefde voor de mensen: hen te behoeden voor de achteruitgang van de ziel.

De hardheid van het aardse leven is niet bij benadering te vergelijken met het nadeel, welke zich voor de ziel ontwikkelt uit een aards leven, waarin uit een schijnbaar rekening houden met de mensen, men verre gehouden wordt van de verplichting, die uit de regelmatige werkzaamheid bestaat. De mens kan alleen maar door dat laatste rijp worden, omdat het dienen hem nooit bespaard kan blijven. Wie echter wil dienen, moet actief zijn. Maar ledigheid sluit een dienen uit. De mens doet veeleer een beroep op de dienende werkzaamheid voor zichzelf, wat steeds alleen maar de dienende mens tot zegen strekt.

Amen

Mãos ociosas.... Atividade regulada....

A atividade regulada é uma bênção, pois protege o homem dos vícios do ócio. Isto não é de forma alguma insignificante, pois a ociosidade é o maior perigo para o desenvolvimento superior da alma. É, por assim dizer, um regresso ao estado de inactividade que o ser teve de suportar na vontade vinculada na fase inicial do seu desenvolvimento. portanto, um abuso do livre arbítrio, que permite uma actividade activa. Atividade é vida, inatividade, morte..... Assim, a disposição, a alma, dá preferência ao estado de morte e, ao mesmo tempo, coloca-se em perigo de cair em presa dos mais diversos vícios. Pois assim que o ser humano está inativo os desejos do corpo se empurram para a frente, ele quer ganhar da vida quaisquer prazeres e alegrias terrenos que sejam possíveis. E isto é do maior mal para a alma. O estado de atividade, por outro lado, só é um perigo para a alma se o ser humano tem uma mente tão materialista que quer aumentar os seus bens terrenos através da sua atividade. No entanto, estar activo é servir.... E assim o ser humano cumpre inconscientemente a tarefa que lhe foi designada para o tempo na Terra. Pois embora ele realize esta atividade de serviço sem amor, a matéria é novamente mudada, ou seja, o espiritual nela é ajudado a entrar em serviço através da constante transformação que toda atividade implica.... seja directa ou indirectamente através da actividade docente. E é por isso que a ociosidade deve ser combatida com mais afinco e o ser humano deve ser instado a ser industrialmente ativo, porque toda atividade é uma bênção, desde que não seja realizada em detrimento de outras pessoas. Pois este é o verdadeiro amor pelo ser humano, para protegê-lo do declínio espiritual. As dificuldades da vida terrena não podem nem mesmo começar a se comparar com a desvantagem que surge para a alma de uma vida terrena na qual, por consideração aparente, o ser humano é mantido afastado das exigências que existem na atividade regulada. O ser humano só pode amadurecer através deste último, porque nunca pode ser poupado a servir. Mas aquele que quer servir tem de estar activo.... A ociosidade, no entanto, exclui o serviço; ao contrário, o ser humano reivindica servir a actividade para si próprio, o que é apenas uma bênção para o servo...._>Amém