• Terug

Opwaartse ontwikkeling en mislukking

Alles in de wereld heeft zijn tijd. Dat wil zeggen dat al het zichtbare in een bepaalde volgorde zijn opwaartse ontwikkeling door moet maken en de tijdsduur van deze opwaartse ontwikkeling is door God sinds eeuwigheid vastgelegd. Het wezenlijke kan echter in het stadium van de vrije wil de tijd van de opwaartse ontwikkeling verkorten, zodra hij ernstig naar de rijpheid van de ziel streeft. Bijgevolg staat de tijdsduur, die de mens nodig heeft om zich te ontwikkelen, hem volledig vrij. Hij wordt niet gedwongen om te leven, zoals het voor de rijpheidsgraad van de mens bevorderlijk is. Hij moet zelf de gevolgen dragen, doordat de hem ter beschikking gestelde tijd voorbijgaat, zonder hem de opwaartse ontwikkeling van de ziel opgeleverd te hebben.

De mens kan deze tijd niet naar believen verlengen en omdat hij helemaal niet weet, hoeveel tijd Gods genade hem verleend heeft om rijp te worden, moet hij er des te ijveriger op bedacht zijn om een zo hoog mogelijke rijpheidsgraad op aarde te bereiken. De lichamelijke dood beëindigt dan elke mogelijkheid op aarde om geestelijk te rijp te worden. En ofschoon er in het hiernamaals nog de mogelijkheid geboden wordt tot vervolmaking van de ziel, zal ze steeds met zelfverwijt aan deze tijd op aarde denken, omdat ze verzuimd heeft ernaar te streven, toen ze nog in het volledige bezit van haar kracht was.

God heeft de wil van de mensen zodoende tot nog toe de vrijheid gelaten, doordat Hij ook die mensen het leven liet behouden, die Hem afvallig waren geworden. En Hij zal hen ook in de toekomst niet dwingen om Zijn leer aan te nemen, maar Hij heeft grenzen gesteld aan de tijd voor de verlossing, doordat Hij deze tijd van eeuwigheid af begrensd heeft. Want Hij zag de wil van de mensen en wist van eeuwigheid af, dat de wil die genadetijd voor de verlossing niet zou gebruiken. En zodoende ontneemt Hij de mensen het leven en met het leven ook de verdere mogelijkheid van een geestelijke opwaartse ontwikkeling, omdat ze het niet meer waarderen en als genade van God herkennen.

Amen

높이 성장하는 일과 실패.

세상의 모든 일에 시간이 정해져 있다. 다시 말해 보이는 모든 것은 특정한 순서를 따라 더 높은 성장을 이뤄야만 하고, 더 높은 성장을 하는 기간은 영원부터 하나님에 의해 정해졌다. 그러나 자유의지를 가진 단계의 존재는 영적인 성장을 위해 진지한 추구를 한다면, 높은 성장을 위한 시간을 단축시킬 수 있다. 결과적으로 인간으로 성장하는 기간은 전적으로 인간 자신에게 달려 있다. 그는 사람의 성장정도를 높이는 일에 도움이 되게 살도록 강요를 받지 않는다. 그러나 그는 혼의 더 높은 성장을 이루지 못하면서, 그에게 주어진 시간을 보낸 결과에 대한 책임을 스스로 감수해야만 한다. 인간은 주어진 시간을 무기한으로 연장할 수 없고, 자신에게 보장되는 자신의 성장을 위한 하나님의 은혜의 기간이 얼마나 오래갈지를 전혀 알지 못하기 때문에, 그럴수록 그는 가능한한 이 땅에서 높은 성장에 도달하기 위해 더욱 열심을 내야만 한다.

육신의 죽음은 이 땅의 모든 영적으로 성숙할 수 있는 가능성이 사라지게 한다. 비록 저세상에서 혼을 온전하게 만들 수 있는 기회가 있을지라도, 혼은 이 땅에서 자신의 모든 힘을 가지고, 추구하는 일을 하지 않았던 시간을 자신을 책망하는 가운데 항상 기억하게 될 것이다.

하나님은 지금까지 사람의 의지에 자유를 주고, 또한 자신을 떠난 사람들의 생명을 유지시켰다. 하나님은 앞으로도 사람이 자신의 가르침을 받아들이도록 강요하지 않을 것이다. 그러나 하나님은 영원으로부터 구원받을 시간에 제한을 두었다. 왜냐면 그는 인간의 의지를 보았고, 영원으로부터 인간의 의지가 구원받을 은혜의 시간을 사용하지 않을 것을 알았기 때문이다. 그러므로 하나님은 더 이상 생명에 가치를 부여하지 않고, 생명을 하나님의 은혜로 깨닫지 못하는 사람들의 생명을 빼앗고, 이로써 앞으로 영적으로 더 높이 성장할 가능성을 빼앗는다.

아멘