• Terug

Egoïsme - Het ingrijpen van God het laatste redmiddel

In haar onvoorstelbaar egoïsme gaat de mensheid geestelijk te gronde, als God niet een doeltreffend tegenmiddel gebruikt, om dat egoïsme te verminderen. De mens denkt alleen maar aan zijn eigen "ik" en het lot van de medemens laat hem meestal koud. Zijn denken en spreken is dienovereenkomstig, steeds maar berekenend, om zichzelf het grootste voordeel te verschaffen, wat in geestelijk opzicht een uitermate nadelige uitwerking heeft. Elke dag is dus vergeefs geleefd, als er naar aardse voordelen wordt gestreefd. En er zijn op het ogenblik in de wereld maar heel weinig mensen, die hun geestelijke vorming op het oog hebben. Maar dezen gaan aan de nood van de medemensen niet onverschillig voorbij. Veeleer proberen ze deze waar mogelijk te lenigen en brengen zelfs offers, want ze denken meer aan de nood van anderen dan aan hun eigen nood. En terwille van dezen talmt God nog steeds het laatste middel te gaan gebruiken, want Zijn Liefde wil de mensen graag onuitsprekelijk leed besparen, wanneer het mogelijk is hen zonder leed te bewegen in liefde werkzaam te zijn.

Maar het ingrijpen van God heeft groot leed tot gevolg, want juist het leed moet de harten der mensen van mening doen veranderen. Ze moeten bij de ellende en de nood van de naaste, hun eigen nood vergeten, dus hun eigenliefde bestrijden en er steeds naar streven de ellende van de medemensen te verminderen. Dan pas levert het leven op aarde hen geestelijk resultaat op.

Maar jammer genoeg hebben juist nu de mensen een buitengewoon sterk uitgesproken werelds verlangen; een verlangen naar de goederen van deze aarde. En elke gedachte betreft alleen nog de vraag, op welke manier ze er aan kunnen komen. Daarbij houden ze ook geen rekening met het wereldgebeuren en nog veel minder met de kennisgevingen, die het werkzaam zijn van God aankondigen. Ze letten niet op de verschijnselen, die samengaan met het geestelijk verval. Ze zien de inbreuken niet, die al als geoorloofd gelden. Ze slaan ook geen acht op de verkeerde opvattingen van recht en rechtvaardigheid en ze hebben daarom ook geen kritiek op de geest der tijd, de negatieve houding tegenover al het religieuze. Ze houden veel meer alles voor goed, wat duidelijk aan de invloed van de tegenstander is toe te schijven.

En daarom ook doet God Zijn invloed gelden, dat wil zeggen Hij werkt zo duidelijk die geestelijke vervlakking tegen, dat kan inzien wie het wil inzien. Want Hij trekt alle macht naar Zich toe; Hij maakt de mensen machteloos, Hij laat hen voelen, dat ze van zichzelf uit tot niets in staat zijn tegen de ingreep van God, dat ze deze moeten ondergaan, zonder daar het geringste aan te kunnen veranderen. En nu kunnen ze alleen maar hun wezen veranderen, wanneer ze daartoe bereid zijn. Er worden hen gelegenheden geboden in overvloed, de vonk van liefde in zich te doen opgloeien, hem te voeden tot een vlam en dan in overeenstemming daarmee in liefde werkzaam te worden. Grijpen ze deze laatste mogelijkheid niet aan, dan kunnen ze op aarde niet meer worden geholpen, want wier egoïsme te groot is, die zullen ook dan nog niet hun eigenlijke bestemming inzien. Ze zullen verknocht zijn aan hun leven en aan hun have en goed, zo mogelijk weer proberen te vervangen wat ze verloren hebben. En dan was het ingrijpen van God voor hen tevergeefs, dan moeten ze de gevolgen van hun materialistische toestand dragen, zoals ze dit zelf willen, want door dwang kunnen ze niet uit hun egoïsme worden bevrijd.

Amen

El egoísmo.... La intervención divina es el último remedio....

La humanidad se hunde espiritualmente por su egoísmo indecible si Dios no interviniera con un remedio en contra para disminuir este egoísmo. El hombre solo piensa en su propio ego y el destino de sus semejantes no le toca mucho. Sus pensamientos y acciones se reflejan según, siempre buscando la ventaja más grande para sí mismo, en el bien espiritual se refleja negativo. Por esto cada día se vive en vano, si se busca ventajas terrestres. De momento en el mundo solo hay una parte pequeña que se concentra en su bien espiritual. Ellos no pasan por la penuria de sus semejantes. Más bien, intentan suavizarla donde haya posibilidad y ellos mismos dan sacrificios, porque piensan más en la penuria de los demás que en la suya. Y por su culpa Dios todavía espera con la aplicación del último remedio, porque Su amor quiere apartar un sufrimiento inaguantable de los hombres, donde este posible moverlos sin sufrimiento a activar obras de caridad. Porque la intervención de Dios atrae mucho sufrimiento, porque justamente la penuria debe hacer cambiar los corazones de los hombres, deben olvidar su pena viendo el sufrimiento de los demás para luchar contra el egoísmo y solo buscar disminuir la miseria de los semejantes. Entonces la vida terrestre les lleva a éxitos espirituales. Pero desgraciadamente los hombres de ahora tienen un anhelo terrestre extraordinariamente fuerte, un deseo por bienes de esta tierra. Cada pensamiento juega con la pregunta de qué manera lo pueden lograr. Sobre esto olvidan mirar al acontecimiento mundial y mucho menos a las señales que pronostican las obras de Dios. No contemplan las apariencias que se juntan con el declive espiritual. No ven los asaltos que ya valen como normal, no prestan atención a los términos falsos de la ley y justicia, y por esto no ponen en duda la manera de vivir del presente, la contraindicación frente todo lo religioso.... lo ven todo como correcto y que aparentemente sale de la influencia del adversario. Y por esto Dios pone Su influencia en primera fila, es decir, Él trabaja obviamente contra un aflojamiento de lo espiritual, lo cual puede reconocer si quiere reconocer. Porque Él contrae todo el poder.... Él quita el poder de los hombres, Él les deja sentir que no pueden hacer nada por sí mismos contra la intervención divina, que tienen que hacerlos pasar sin poder cambiar ni la menor cosa. A partir de aquí solo pueden cambiar su ser si están dispuestos a hacerlo. Se les ofrece oportunidades una tras otra para encender la chispa de amor en sí mismos, para alimentarlo hasta tener una llama y para poder trabajar ahora con amor.... Si no toman las últimas rindas, ya no les puede ayudar nadie en la tierra; porque su egoísmo es demasiado grande, ni van a reconocer su destino auténtico, van a temer por su vida y por sus bienes y lo que han perdido y buscan sustituirlo. Y entonces la intervención fue en vano, tienen que cargar con las consecuencias de su estado incrédulo, como ellos quieran, porque no se les puede liberar a la fuerza de su egoísmo....

amén