• Terug

Een willekeurige terugkeer naar de aarde is niet zinvol

In het vlees verwerkt te worden is een voorrecht, dat het wezen pas dan ten deel valt, wanneer het de daarvoor vereiste rijpheid bereikt heeft. Een bepaalde staat van rijpheid is dus een voorwaarde voor de belichaming als mens op aarde. Deze staat van rijpheid kan nu na afloop van de tijd op aarde toegenomen zijn, het kan hetzelfde gebleven zijn, maar er kan ook een achteruitgang op te tekenen zijn. Dienovereenkomstig is het leven na de dood in de eeuwigheid nu licht, schemering of duisternis. Steeds neemt het wezen in het hiernamaals het loon van zijn gang over de aarde in ontvangst, maar op een andere manier dan de mens het zich voorstelt.

Het besef van een misgelopen aards leven is al een bepaalde geestelijke vooruitgang in het hiernamaals, dus al een hoopvolle toestand, die het wezen ook als gelukkig makend ervaart, want zodra het beseft, begint de weg omhoog, want het streeft dan opwaarts. Maar nooit zal zo’n wezen de gang over de aarde nog een keer door willen maken, want het heeft in het hiernamaals dezelfde mogelijkheid om zich door te dienen in liefde opwaarts te ontwikkelen.

Maar de toestand is hopeloos, waar het deze wezens aan het besef ontbreekt. Want daar heerst de duisternis. Deze wezens verlangen ernaar om naar de aarde terug te keren, maar niet om het misgelopen aardse leven nu op een God welgevallige manier nog eenmaal door te brengen, maar ze verlangen alleen maar naar materiële goederen en houden zich daarom overwegend in de nabijheid van de aarde op.

Deze zielen een tweede belichaming op aarde toe te staan, zou volledig verkeerd zijn, want ze zullen pas dan een geestelijke opwaartse ontwikkeling nastreven, als ze het beseft hebben en daar zijn ze nog ver van verwijderd. Ze moeten wel een tijd van loutering doormaken, opdat ze tot het besef komen. Maar de aarde is waarlijk niet geschikt voor het wezen, dat de tijd van genade niet gebruikte, want het zou ook de tweede keer mislukken. Een nieuwe belichaming is zodoende beslist niet naar de wens van God, want het aardse leven is een genade van God, die de mens nu of als kracht benutten kan, maar waar ook in het geheel geen aandacht aan geschonken kan worden en dus zonder succes voor de ziel kan blijven. Dit ligt geheel aan de wil van de mens.

Maar als deze wil faalt, dan moet het wezen de gevolgen dragen en onder moeilijkere voorwaarden de verzuimde tijd op aarde proberen in te halen, maar altijd in het rijk, dat buiten de aarde ligt. Het moet nu ook de kracht verwerven, die hem in het aardse leven volop ter beschikking stond.

God heeft eerst een eindeloos geduld met de wezens en Hij schenkt hun ook voortdurend Zijn liefde, maar Hij laat de zielen niet willekeurig naar de aarde terugkeren. Hij wijst hun een nieuw werkterrein toe onafhankelijk van de aarde, maar overeenkomstig hun aardse leven van voorheen.

Degene, die de aardse levensproef niet doorstaan heeft, moet in de eeuwigheid strijden om op te klimmen, wanneer hem niet van God uit een buitengewoon voorrecht ten deel valt, dat in verband staat met de verlossing van dwalende zielen.

Amen

임의대로 이 땅으로 육신을 입는 일은 목적에 합당하지 않다.

육신으로 태어나는 일은 존재가 필요한 성숙에 도달한다면, 존재에게 부여되는 특권이다. 따라서 특정한 성장의 상태가 이 땅에서 사람으로 육신을 입기를 위한 조건이다. 이런 성장의 상태는 이제 이 땅의 시간이 끝난 후에 증가할 수 있고, 동일하게 유지될 수 있지만, 그러나 퇴보할 수도 있다. 죽음 후의 영원 가운데 삶은 이제 그에 합당하게 빛이나, 황혼이나 어두움이 된다. 저세상에서 존재는 항상 자신의 이 땅의 삶에 대한 보상을 받지만, 그러나 인간이 상상하는 것과는 다르게 받는다.

잘못 산 이 땅의 삶을 깨닫는 일은 저세상에서 이미 영적인 진보를 의미한다. 그러므로 이미 아주 희망적인 상태이고, 존재도 이를 행복하게 느낀다. 왜냐하면 존재가 이를 깨닫게 되면, 존재가 위를 추구하기 때문에 성장이 시작되기 때문이다. 그러나 그런 존재는 다시는 이 땅의 과정을 가기를 원하지 않게 될 것이다. 왜냐하면 존재가 저세상에서 사랑의 섬김을 통해 성장할 수 있는 동일한 가능성이 있기 때문이다.

존재에게 단지 아직 깨달음이 부족하다면, 이런 상태는 절망적이다. 왜냐면 그곳에는 어두움이 있기 때문이다. 이런 존재들은 이 땅으로 돌아가기를 갈망하지만, 잘못 산 이 땅의 삶을 하나님을 기쁘게 하는 방식으로 다시 살기 위해서가 아니라, 물질적인 재물을 원하기 때문에 주로 이 땅 가까이에 머물러 있는다. 이런 혼들이 이 땅에서 다시 육신을 입도록 허용하는 일은 완전히 잘못된 일이다. 왜냐하면 그들이 깨닫게 된다면, 그들이 비로소 더 높은 영적 성장을 위해 노력할 것이지만, 그러나 그들은 아직 깨달음과는 거리가 멀기 때문이다. 그들이 깨달음에 도달하기 위해 실제 정화의 기간을 거쳐야만 한다.

그러나 이 땅의 은혜의 기간을 사용하지 않은 존재에게 이 땅은 진실로 적합하지 않다. 왜냐하면 그는 또한 두 번째로 실패할 것이기 때문이다. 그러므로 다시 육신을 입는 일은 절대로 하나님이 뜻하는 일이 아니다. 왜냐하면 이 땅의 삶은 인간이 이제 힘으로 사용할 수 있지만, 그러나 또한 완전히 무시할 수 있고, 따라서 혼이 성공하지 못하고 머물 수 있는 하나님의 은혜이기 때문이다. 이일은 전적으로 인간의 의지에 달려 있다. 그러나 의지가 실패한다면, 존재는 그 결과를 견뎌야만 하고, 어려운 상황에서 놓친 이 땅의 시간을 보충하려고 노력해야만 하지만, 항상 이 땅의 밖에 있는 영역에서 보충하려고 노력해야만 한다.

존재는 이제 또한 이 땅의 삶에서 충분히 사용할 수 있었던 힘을 얻어야만 한다. 하나님은 우선 존재들을 향한 무한한 인내심을 가지고 있고, 그들에게 또한 끊임없는 사랑을 베풀지만, 그러나 혼이 임의대로 이 땅으로 돌아가게 하지 않고, 그들에게 이 땅과는 상관이 없는, 그러나 이전의 이 땅의 삶에 합당한 새로운 활동 영역을 준다. 이 땅의 삶의 시험을 통과하지 못한 사람은, 그가 하나님으로부터 오류에 빠진 혼들의 구원과 관련된 특별한 편의을 제공받지 않는 한, 높은 곳에 도달하기 위해 영원히 투쟁을 해야만 한다.

아멘