• Terug

Vereniging van de ziel met de geest is een daad van genade

Dat de ziel zich met de geest kan verenigen, is een begenadiging, die van het grootste belang is. De geestvonk, die God in elk mens gelegd heeft, is een deel van God. Het is een vonk van goddelijke liefde, die de ziel eerst nog ontbrak en nu de verbinding tot stand brengt tussen dat, wat door de tegenstander van God met de verkeerde wil voortgebracht is en de Schenker van de kracht, die voor deze verwekking nodig was. De liefdesvonk is een deel van God, maar deze kan ook door de mens misbruikt worden, doordat de liefde zich richt op degene, die het wezen verwekt heeft. Maar het kan zich ook tot een heldere liefdesvlam ontwikkelen, wanneer de liefdesvonk ernaar streeft om terug te keren naar God.

Als nu de ziel zich met de geest in zich verenigt, is dus al het denken, voelen en willen van de mens erop gericht om met de goddelijke liefde zelf in verbinding te treden. Dus dan streven de ziel en de geest naar de eeuwige liefde, naar de geest van God terug. Als nu de goddelijke geestvonk niet bij de ziel gevoegd zou zijn, dan zou ze op aarde nauwelijks haar laatste levensproef doorstaan. Ze zou onvermijdelijk weer terugvallen en naar dat streven, waarvan ze door eindeloze tijden heen afhankelijk was, omdat haar de kennis zou ontbreken, van wat het deel van God is.

Maar de geest in haar probeert haar naar het eeuwig goddelijke toe te laten keren. Hij strijdt dus met de tegenstander van God om de ziel, ofschoon hij haar niet dwingt om zich bij hem aan te sluiten. Maar hij heeft toch invloed op de ziel, als deze niet geheel weerspannig is. God helpt zo de zwakke, doordat Hij kracht bij hem brengt, die hij alleen maar hoeft te gebruiken. Want de goddelijke geestvonk in het hart van elk mens is kracht, zoals God Zelf eveneens kracht in Zichzelf is.

Het is nu een ongeëvenaarde zegen, als de ziel één wordt met de geest. Dat wil zeggen de kracht gebruikt, die haar door Gods grote liefde toekomt. Want één worden met de geest betekent voor de ziel dat ze van elke verantwoordelijkheid ontheven is, want dan zal de geestvonk, de kracht uit God, het denken van de mens leiden en wat hij nu ook onderneemt, het zal de goedkeuring van de hemelse Vader vinden.

En hiermee is de vereniging van de geestvonk met de ziel de zekerheid voor de uiteindelijke terugkeer naar God, want de goddelijke geestvonk straalt van God uit en ook weer naar Hem terug. En hij trekt als het ware de ziel met zich mee. Maar de goddelijke geestvonk is liefde. Hij zal liefde onderwijzen en daarom moet de mens, wiens ziel zich met de geest verenigt, zich volledig tot liefde vormen. Hij moet de liefde voor de materie overwinnen en in vurige liefde voor God ontvlammen en dan is de ziel teruggewonnen door God. Ze is één geworden met Degene, Die de liefde Zelf is.

Amen

L’unione dell’anima con lo spirito è un Atto di Grazia

Che l’anima si possa unire con lo spirito, è un Atto di Grazia della più grande importanza. La scintilla spirituale che Dio ha immesso in ogni uomo, è la Parte divina, è una scintilla dell’Amore divino che prima manca ancora all’anima ed ora stabilisce il collegamento fra ciò che dall’avversario di Dio è stato generato nella volontà invertita e dal Donatore di Forza che diventava necessaria per generare. La scintilla d’Amore è la Parte di Dio, ma può anche essere abusata dall’uomo mentre l’amore si rivolge a colui che ha generato l’essere. Ma può anche svilupparsi in una fiamma d’amore che divampa altamente, quando la scintilla d’amore tende a ritornare a Dio. Quando l’anima si unisce ora con lo spirito in sé, tutto il pensare, sentire e volere dell’uomo è rivolto ad entrare in collegamento con il divino Amore Stesso. L’anima e spirito tendono quindi a ritornare all’eterno Amore, allo Spirito di Dio. Se ora all’anima non fosse assoggettata la divina scintilla spirituale, non potrebbe quasi superare la sua ultima prova di vita sulla Terra. Ricadrebbe inevitabilmente di nuovo indietro e tenderebbe a colui al quale era succube attraverso tempi infiniti, dato che le mancherebbe la conoscenza di ciò che è la Parte di Dio. Ma lo spirito in sé cerca di rivolgerla all’eterno-Divino. Quindi lotta per l’anima con l’avversario di Dio, anche se non la costringe ad unirsi con lui. Ma ha comunque influenza sull’anima se questa non è del tutto ribelle. Così Dio aiuta il debole, mentre gli assoggetta una Forza che deve soltanto usare, perché la divina scintilla spirituale in ogni cuore d’uomo è Forza perché Dio Stesso E’ in Sé Forza. E’ ora una incomparabile Benedizione quando l’anima si unisce con lo spirito, cioè usa la Forza che è a sua disposizione attraverso il grande Amore di Dio, perché unirsi con lo spirito significa per l’anima di essere sospesa da ogni responsabilità, perché allora la scintilla spirituale, la Forza da Dio, guiderà il pensare dell’uomo e qualunque cosa ora inizia, troverà l’Approvazione del Padre celeste. E con ciò l’unificazione della scintilla spirituale con l’anima è al sicuro per il definitivo ritorno a Dio, perché la scintilla spirituale divina irradia da Dio e di nuovo di ritorno a Lui e porta con sé pure l’anima. La divina scintilla spirituale però è amore, insegnerà amore e perciò l’uomo la cui anima si unisce con lo spirito, deve formarsi del tutto nell’amore, l’amore deve vincere la materia e divampare nell’ardente amore per Dio e Dio ha riconquistato l’anima, è diventata una con Colui il Quale E’ l’Amore Stesso.

Amen