• Terug

Angst voor de dood – Moment van het overlijden verdriet of geluk?

De mens kan leven en toch dood zijn in de geest en evenzo kan hij zijn lichamelijke leven verliezen en uit de doodslaap ontwaken tot het eeuwige leven. En hem wordt de keus tussen beide gelaten. Hij neemt zelf de beslissing over de dood of het leven van zijn ziel en hij hecht gedurende zijn leven op aarde toch zo weinig waarde aan dit voorrecht van een vrije keuze.

De toestand van de dood is voor elk mens een onbehaaglijke gedachte, als hij midden in het leven staat. En toch doen maar weinig mensen iets, om deze gedachten wat minder onbehaaglijk voor hen te maken. Dat kunnen ze met gemak, door zo te leven, dat er geen dood meer voor hen bestaat. Dat ze wedergeboren zijn tot het eeuwige leven. En dan heeft de dood voor hen de angel verloren en het moment van het scheiden van de aarde kan het heerlijkste moment zijn, zonder vrees en schrik of angstige onzekerheid over zijn verdere lot.

Het aardse leven op te geven, hoeft niet smartelijk te zijn. De ziel kan zich losmaken van het lichaam zonder enige doodsstrijd, als ze op aarde geen aandacht geschonken heeft aan het lichaam en de vereniging met de geest haar streven op aarde was. Dan is de geest al bij zijn leven naar het geestelijke rijk vooruitgesneld, want deze herkende dit als zijn ware vaderland. Hij zal nu ook dit vaderland zo aan zijn ziel beschrijven, dat ook zij verlangen heeft naar dit rijk en zodoende houdt niets op aarde ziel en geest meer tegen. Maar het lichaam is bij zulke mensen ook in een bepaalde staat van rijpheid en kwelt de ziel niet meer. Bijgevolg maakt de ziel zich gemakkelijk daarvan los en gaat het het rijk van de vrede binnen.

Maar waar het lichaam de geest in zich nog niet de vrijheid gaf, daar zal hij ook nog de grootste invloed uitoefenen op de ziel en omdat het lichaam aan de aarde hecht, zal hij dit verlangen ook op de ziel overdragen en de ziel ziet nu alleen maar, dat ze het haar lief geworden verblijf op de aarde moet verlaten en omdat ze zelf het moment niet tegenhouden of afwenden kan, overvalt haar een grote angst voor wat er “daarna” komt. Want tijdens het moment van de dood beseft ze duidelijk, wat ze verkeerd gedaan heeft en dat bedrukt haar buitengewoon en voor haar zal het moment van de dood een kwelling zijn, want ze komt in de duisternis terecht, waar er helder licht voor haar had kunnen schijnen. Haar toestand is nu troosteloos en vol verschrikkingen.

De mens heeft op aarde alleen maar geleefd voor zijn lichamelijke welzijn en zodoende oogst hij nu de vruchten van zijn leven. Het lichaam en de ziel ondergaan grote kwellingen, want de ziel kan het rijk van het licht niet binnengaan. Bijgevolg is ze verdoemd tot passiviteit, terwijl de zielen in het lichtrijk ononderbroken werkzaam mogen zijn en de werkzaamheid alleen al maakt eindeloos gelukkig.

Leven of dood is het lot van de zielen, die het aardse leven verlaten en leven of dood bepaalt de mens zelf tijdens zijn aardse leven. En het is zalig, als hij nog tijdig zijn wil actief laat worden, zodat hij de wereld leert verachten en onafgebroken aan zichzelf werkt. Dan zal ook voor hem het moment van de dood welkom zijn, want ze betekent voor hem het ontwaken tot het eeuwige leven. Ze is voor hem geen moment van verschrikking, maar de uiteindelijke bevrijding uit de geboeide toestand.

Amen

죽음 앞에 두려움. 죽는 순간의 기쁨 또는 고통.

사람이 살아 있지만, 영적으로는 죽은 상태에 있을 수 있다. 마찬가지로 그는 육체를 잃을 수 있지만, 죽음의 잠에서 깨어나 영원한 생명으로 갈 수 있다. 두 가지는 그 앞에 자유롭게 놓여있고, 그가 스스로 자신의 혼의 죽음이나 생명을 택할 수 있다. 그러나 그가 이 땅에서 사는 동안 이런 자유롭게 선택하는 유리한 점에 아주 적은 가치를 둔다. 모든 살아 있는 사람에게 죽음의 상태는 편안하게 만드는 생각의 대상이 아니다. 가장 적은 수의 사람들만이 이 불편한 생각을 덜 불안하게 만들기 위해 어떤 일을 행한다. 그들은 자신에게는 죽음이 없는 것처럼, 영원한 생명으로 거듭난 것처럼 살면서, 쉽게 죽음에 대한 생각을 편안하게 만들 수 있다.

그러면 죽음이 죽음의 가시를 잃게 되고, 그런 사람에게 이 땅을 떠나는 순간은, 두려움이 없는, 놀람이 없는, 자신의 앞으로의 운명을 알 수 없어 어쩔 줄 몰라 함이 없는, 가장 아름다운 순간이 된다. 이 땅의 삶을 버리는 일이 고통스러울 필요 없다. 그가 이 땅에서 육체를 중요시하지 않고, 영과 하나가 되는 일을 추구했다면, 혼은 죽음과 싸움이 없이 육체로부터 분리될 수 있다.

그는 이 땅에서 사는 동안 영은 이미 영의 나라로 간 것이다. 왜냐하면 그가 영의 나라를 자기 고향으로 깨달았기 때문이다. 영은 이제 혼에게 자신의 고향에 대해 설명해줄 것이고, 혼도 영의 나라를 갈망하게 될 것이다. 그러므로 세상에 있는 어떤 것도 혼과 영을 더 이상 세상에 묶어 두지 못한다. 그러나 이런 사람의 육체는 어느 정도 성숙한 상태여서, 육체가 혼을 더 이상 공격하지 않는다. 결과적으로 혼은 쉽게 육체와 결별하고, 평화로운 나라로 들어간다.

그러나 육체가 자기 안에 있는 영에게 자유를 주지 않은 사람의 육체는 혼에게 아주 큰 영향을 미친다. 육체가 이 땅에 연연해하기 때문에, 육체는 이런 갈망을 혼에게 전하고, 혼은 이제 자기가 사랑스럽게 여기는 이 땅을 떠나야만 하다는 것을 보고, 자기가 이 시간을 멈추게 하거나, 피할 수 없기 때문에, 사후에 자신에게 일어날 일에 대해 큰 두려움을 갖는다. 혼은 죽음의 순간에 자신이 무엇을 잘못했는지 분명하게 깨닫는다. 이런 일이 혼에게 아주 큰 부담을 주고, 혼에게 죽음의 순간은 고통의 순간이다. 왜냐하면 혼이 밝은 빛이 혼에게 비출 수 없는 어두운 곳으로 가기 때문이다. 혼의 상태는 이제 위로 할 길이 없고, 전적으로 끔찍한 상태이다.

사람이 이 땅에서 단지 자신의 육체의 행복을 위해만 살았고, 이제 그의 삶의 열매를 거두고, 그의 육체와 혼은 큰 고통을 당한다. 왜냐하면 혼이 빛의 나라로 들어갈 수 없기 때문이다. 결과적으로 혼은 일할 수 없는 저주를 받는다. 반면에 빛의 나라에 있는 혼은 끊임없이 일할 수 있고, 일하는 자체가 그를 끝없이 행복하게 만든다. 이 땅을 벗어나는 혼의 운명은 생명이거나, 죽음이다. 사람 자신이 이 땅에서 사는 동안에 생명과 죽음을 정한다. 올바른 때에 세상을 경시하는 법을 배우고, 자기 자신에 대해 쉬지 않고 작업하려는 자신의 의지를 행동으로 옮기는 사람은 복이 있다. 그러면 그에게 죽음의 시간은 환영할 만한 시간이다. 왜냐하면 그에게 죽음은 영원한 생명으로 깨어나는 순간이기 때문이다. 이 죽음의 시간은 겁나는 시간이 아니라, 묶여진 상태에서 최종적으로 풀려나는 시간이다.

아멘