• Terug

“Neem en eet. Doe dit ter gedachtenis aan Mij”

Het bewustzijn het juiste inzicht te hebben, geeft de mens ook het recht om dat, wat hij als waarheid herkent, aan de medemensen door te geven. Hij mag dus nooit angstig vragen of, en in hoeverre, deze waarheid begeerd wordt. Hij moet proberen om deze aan de medemensen te geven en enkel een hardnekkig afwijzen ontslaat hem van de plicht van een doorgeven van dat, wat hem zelf gelukkig maakt. Het is een tijd van strijd en overwinnen zal alleen degene, die de strijd niet vreest, waar het erom gaat om voor God en de waarheid te vechten.

Omdat de mensen weinig verlangen kennen naar de waarheid, kan de waarheid hen niet rechtstreeks toegestuurd worden. Maar door middelaars bestaat de mogelijkheid om het verlangen naar de waarheid op te wekken, doordat deze hen aangeboden wordt om te accepteren. Als de mens afwijst, dan is dat zijn vrije wil, die niet gedwongen kan worden. Maar net zo kan de wil kiezen om te accepteren. Zodoende moet er zonder bezwaar een poging gedaan worden om onwetende mensen de kennis binnen te leiden. En dat is de taak van degene, die God dienen wil. Zodra hij God de leiding geeft over zijn wil, doet hij niets meer naar eigen goeddunken, maar hij zal bestuurd en geleid worden volgens de wil van God. En zodoende hoeft hij zich ook niet aarzelend te kwijten van zijn taak, want omdat hij dient, is hij van elke verantwoordelijkheid ontheven.

“Neem en eet, dat is Mijn vlees. Neem en drink, dat is Mijn bloed. Doe dit tot Mijn gedachtenis”, zo spreekt de Heer en Zijn woord zal tot in alle eeuwigheid nageleefd worden. Het is Zijn wil dat de mensen steeds aan Hem denken, als ze lichamelijk voedsel tot zich nemen. Hij zegende vooraf het brood en de wijn en zodoende moeten de mensen ook ditzelfde doen. Ze moeten de zegen van God afroepen over alles, wat ze tot zich nemen, opdat het voedsel hen lichamelijke en geestelijke kracht oplevert. En Hij wil dat ze hetzelfde doen, omdat dan hun eigen wil actief wordt, omdat ze dan een verlangen hebben naar de zegen van God, als ze deze uit eigen beweging afsmeken.

Wie dus het brood eet en de wijn drinkt en daarbij aan de Heer denkt, dat Hij het voedsel zou willen zegenen, die neemt gelijk met het lichamelijke voedsel ook geestelijke kracht in zich op en nu eet hij het vlees van de Heer en drinkt hij Zijn bloed. Want als er geestelijke kracht naar zijn ziel stroomt, zal ze verlangen naar geestelijk voedsel. En Gods woord is geestelijk voedsel. Wie dus het lichamelijke voedsel op de juiste manier tot zich neemt, dat wil zeggen met een innige gedachtenis aan de Heer, die hongert naar het voedsel uit de hemel, dat kracht en geestelijke voedsel is voor zijn ziel.

Want als de gedachten van de mens bij God zijn, kan hij niet anders dan ook naar Zijn goddelijke woord verlangen, want de innige verbinding met God is woord en weerwoord. Ze is vraag en antwoord. En het hongerende kind neemt dankbaar in het hart het voedsel in ontvangst, dat de Vader hem in Zijn liefde aanbiedt. Zijn vlees en Zijn bloed. Geestelijk voedsel, dat de mens sterker maakt en hem kracht geeft voor zijn streven naar boven.

De woorden “Doe dit tot Mijn gedachtenis” betreffen de zegening van dat, wat de mens tot lichamelijk voedsel dient. Alles, wat de mens tot zich neemt, kan alleen maar het lichaam dienen, als het gegeten wordt, zonder aan de Gever te denken. Maar naast het lichaam, kan het ook de ziel van een krachttoevoer voorzien, maar dan moet elke spijs door God gezegend zijn en om deze zegen moet gevraagd worden door een innig gedenken. Want wie aan God denkt, zal ook naar Hem verlangen en zijn gedachten zullen een stil gebed zijn. Een verlangen naar Zijn liefde en een schenking van Zijn genade.

Een innige gedachte aan God omsluit ook al deze verzoeken, want een innige gedachte getuigt van de liefde en dus het verlangen naar vereniging en God wil alleen maar deze liefde van de mensen. Hij wil dat ze voortdurend aan Hem denken. Daarom eist Hij een handeling tot Zijn gedachtenis. Hij eist, dat de mens elke lichamelijk voedsel tegelijkertijd tot voedsel voor de ziel laat worden, doordat hij de Heer vraagt om Zijn zegen. Als hij lichamelijk voedsel tot zich neemt, zonder aan de Heer te denken, dan neemt hij brood en wijn tot zich. Maar als hij in een innige gedachtenis aan Hem om Zijn zegen vraagt, dan eet hij Zijn vlees en drinkt hij Zijn bloed, want nu stroomt er geestelijk voedsel naar hem toe.

Ook deze woorden werden verkeerd begrepen en een juiste verklaring wordt niet geaccepteerd. Menselijke wijsheid en de wil van de mens liet aardse handelingen uit deze woorden voortkomen en de ware bedoeling herkenden ze niet. Bijgevolg is ook het verlangen naar de waarheid maar zwak, omdat het geestelijke voedsel alleen maar daar aangeboden kan worden, waar de waarheid begeerd wordt. De mensen lijden gebrek en alleen daarom, omdat ze te weinig aan de Heer denken en omdat ze elk voedsel enkel voor het lichaam gebruiken, maar de ziel van de mens leeg achterblijft. De ziel wordt ook geen geestelijke honger gewaar, waardoor het niet om geestelijk voedsel vraagt. Als u eet en drinkt, moet u er steeds aan denken, dat de Heer elk voedsel zegende, voordat Hij dit aan de discipelen gaf en de woorden sprak: “Doe dit tot Mijn gedachtenis”.

Amen

"Receba e coma.... Faça isso em Minha memória...."

A consciência de estar no conhecimento certo também dá ao ser humano o direito de transmitir o que ele reconhece como verdade aos seus semelhantes. Portanto, ele nunca deve perguntar com ansiedade se e até que ponto essa verdade é desejada. Ele deve tentar transmiti-lo ao seu semelhante, e só uma rejeição obstinada o liberta do dever de transmitir aquilo que o faz feliz. É um tempo de luta, e só quem não teme a luta será vitorioso, onde se trata de lutar por Deus e pela verdade. Como as pessoas têm pouco desejo de verdade, a verdade não pode alcançá-las diretamente, no entanto, através de intermediários é possível despertar nelas o desejo de verdade, oferecendo-lhes a verdade para aceitação. Se uma pessoa a rejeita, então é o seu livre arbítrio que não pode ser forçado, mas a sua vontade também pode decidir aceitar. Portanto, a tentativa de guiar pessoas ignorantes ao conhecimento deve ser feita sem hesitação. E esta é a tarefa de quem quer servir a Deus.... Assim que submete sua vontade a Deus, ele não faz mais nada a seu próprio critério, mas é guiado e dirigido de acordo com a vontade de Deus. E assim ele também não precisa dispensar timidamente a sua missão, pois como serve ele está isento de toda responsabilidade.... "Recebe e come, esta é a minha carne.... Tome e beba, isto é o My Blood.... Fazei isto em memória de Mim....", assim diz o Senhor, e a Sua palavra será obedecida para todo o sempre. A sua vontade é que as pessoas se lembrem sempre Dele quando comem comida corporal. Ele abençoou o pão e o vinho de antemão, e por isso as pessoas devem fazer o mesmo.... Eles devem chamar a bênção de Deus sobre tudo o que comem, para que o alimento possa trazer-lhes força física e espiritual.... e Ele quer que eles façam o mesmo, porque então a sua própria vontade se tornará ativa, porque então eles desejarão a bênção de Deus, se eles a invocarem por sua própria vontade.... Portanto, quem come o pão e bebe o vinho e ao mesmo tempo se lembra do Senhor para que Ele possa abençoar o alimento leva em si a força espiritual ao mesmo tempo que o alimento físico, e agora Ele come a carne do Senhor e bebe a Sua.... Pois se a força espiritual flui para a sua alma, ela carregará um desejo de alimento espiritual.... E o alimento espiritual é a Palavra de Deus.... Portanto, quem comer o alimento físico da maneira correta, ou seja, em íntima lembrança do Senhor, terá fome do alimento do céu, que é força e alimento espiritual para a sua alma. Pois se os pensamentos de uma pessoa estão com Deus, ela não pode deixar de desejar também a Sua Palavra divina, pois a conexão íntima com Deus é a fala e a falta de palavras.... é pergunta e resposta.... E a criança faminta aceita com gratidão a comida que o Pai a oferece em seu amor.... A sua carne e o seu sangue.... alimento espiritual que fortalece o ser humano e lhe dá força para a sua luta para cima. As palavras "Fazei isto em memória de Mim" aplicam-se, portanto, à bênção daquilo que serve de alimento físico para o ser humano. Tudo o que o homem ingere só pode servir ao corpo se ele for desfrutado sem se lembrar do doador. Mas, além do corpo, também pode dar à alma o suprimento de força, mas então todo alimento deve ser abençoado por Deus, e essa bênção deve ser pedida através de uma sincera lembrança.... Pois quem pensa em Deus também O desejará, e os seus pensamentos serão uma oração silenciosa, um desejo do Seu amor e a outorga da Sua graça.... Um pensamento íntimo de Deus inclui todos estes pedidos, pois um pensamento íntimo testemunha o amor e, portanto, o desejo de união, e Deus só quer este amor do ser humano.... Ele quer que eles pensem nele sempre e constantemente. Portanto, Ele exige um acto em Sua memória.... Ele requer que o ser humano deixe todo o alimento corporal tornar-se alimento para a alma, ao mesmo tempo em que pede ao Senhor a Sua bênção. Se ele come comida corporal sem se lembrar do Senhor, ele come pão e vinho.... mas se ele pede a Sua bênção em íntima lembrança dEle, ele come a Sua carne e bebe o Seu sangue, pois o alimento espiritual agora flui para ele.... Estas palavras também foram mal entendidas, e uma explicação correta não é aceita. A sabedoria humana e a vontade humana deixaram emergir destas palavras ações terrenas, e não reconheceram o verdadeiro significado. Consequentemente, o desejo de verdade também é fraco, porque o alimento espiritual só pode ser oferecido onde a verdade é desejada. As pessoas estão famintas, e apenas porque pensam muito pouco no Senhor e porque só dão todo o alimento ao corpo, mas a alma no ser humano vai de mãos vazias.... Assim, a alma também não sente fome espiritual para pedir alimento espiritual. Quando comerdes e beberdes, deveis recordar sempre que o Senhor abençoou cada alimento antes de o dar aos discípulos e disse as palavras: "Fazei isto em memória de Mim"._>Amém