• Terug

Verlossingswerk

Met het onderwerpen van uw wil aan de goddelijke wil geeft u uw geestelijk verzet tegen God op en u herkent en belijdt uw verbondenheid met Hem. Zodoende is het de zin en het doel van het aardse leven dat u uiteindelijk tot God terugkeert en de tegenstander van God veracht. Om het verbonden zijn met God te herkennen, moet u telkens opnieuw de kennis van Hem en Zijn werkzaam zijn gegeven worden, zoals ook van het wezen van de tegenstander van God. U moet het effect van de krachten van beide machten leren herkennen om dan voor één van beide machten te kunnen kiezen.

Maar zodra een macht een einde maakt aan de kennis van het werkzaam zijn van de andere macht, kan van een beslissing niet meer gesproken worden. En dit is de tegenstander van plan om zijn macht te kunnen vergroten. Hij treedt tegen God Zelf op. Hij probeert het denken van de mensen zo te beïnvloeden, dat ze aan de eeuwige Godheid gaan twijfelen, zodat ze ertoe neigen te geloven in een toevallig ontstaan van de schepping zonder de wil en de krachtontplooiing van een hogere macht.

Het kunnen accepteren van God zal dus tegengegaan worden. Een macht neemt nu op een onrechtmatige manier bezit van u. Ze neemt, wat ze vreest te verliezen, zodra de vrije wil kiest. Deze strijd is onrechtmatig en het effect op de mens is buitengewoon schadelijk. De mens zou dus het slachtoffer zijn, als God hem niet te hulp zou willen komen. Hij moet het geloof in Hem en Zijn kracht in dezelfde mate proberen te versterken, als de tegenstander hem verzwakken wil en hem tot leven wekken, waar deze hem al begraven heeft.

En God doet dit op deze manier, dat Hij mensen kiest, die standvastig zijn in het geloof en de wil hebben om Hem te dienen. Dat Hij deze een taak geeft, die een tegengesteld werk betekent voor de tegenstander. Dat Hij opbouwt, wat deze verwoest. God laat deze mensen verbinding krijgen met mensen, die in het gevaar verkeren het te moeten afleggen tegen de tegenstander van God. Ze brengen er bij hen nu argumenten tegenin, die hen opmerkelijk toeschijnen en de mensen komen nu door nadenken dichter bij het wezen van de Godheid. Het grootste gevaar, dat de eeuwige Godheid geheel afwezen wordt, is weggenomen.

Maar nu heeft de tegenstander nog een wapen, dat hij eveneens zonder bezwaar gebruikt. Hij valt de Godheid van Jezus aan. Hij probeert de mensen het geloof in de Verlosser af te nemen en hen daardoor in een krachteloze toestand te brengen. De mens kan de betekenis van dit voornemen in zijn geheel niet begrijpen, zolang hij de betekenis van het verlossingswerk niet begrijpt.

Hij zal pas tot zuivere kennis komen, wanneer de zondenschuld gedelgd is, want zonde en duisternis horen bij elkaar en helderheid van de geest en zuiverheid van het hart zijn eveneens niet zonder elkaar in te denken. Een uit de zonde geboren wezen (dat ontstaan is door de wil van een tegen God gerichte macht) moet eerst gereinigd worden, voordat het tot het licht, dat wil zeggen de nabijheid van God, toegelaten wordt. Maar de reiniging van het hart is hetzelfde als de vergeving van de zondenschuld. De smet van een schuld wordt van het wezen afgenomen.

Maar dit vereist eerst een aanvaarding van de schuld, want pas wanneer een schuld als zodanig erkend wordt, ontwaakt de wil om van deze schuld bevrijd te worden. Dit laatste is een bevrijding van het onvrije, die een enorme wilskracht vereist, omdat de mens de grootte van zijn schuld, die het wezen door de afval van God op zich geladen heeft, helemaal niet in zijn volle omvang kan overzien. En het zou eindeloze tijden duren voordat een wezen de zware schuld aan God afbetaald zou hebben. De verlossing zou eindeloze (vaak oneindige) tijden nodig hebben, want het gaat niet om het boeten voor de zonden, die de mens tijdens zijn leven op aarde begaan heeft, maar het openlijke verzet tegen God was de oorspronkelijke zonde.

Maar deze zonde is enorm. Ze valt met het menselijke verstand niet te begrijpen. De niet te begrijpen grootte van de schuld bewoog Jezus Christus tot het verlossingswerk. In Zijn liefde herkende de Godmens Jezus de erbarmelijke toestand van de mensheid en Hij wilde dit op Zich nemen. Hij wilde voor de mensen lijden, om hen het grote leed van het afbetalen van de zonden te besparen. Hij wilde pijn verdragen om hun pijn te verminderen. Hij wilde de mensen de hele wilsvrijheid teruggeven. Hij wilde hen verlossen van de kwellende toestand van een zondaar voor God.

En zodoende nam Jezus Christus de schuld van alle mensen op Zich en bracht God ter verzoening het offer aan het kruis. Hij gaf Zichzelf over uit liefde voor de mensheid, die zonder dit offer gedurende ondenkbare tijden had moeten lijden, als ze had moeten boeten voor de schuld van het verzet van toen tegen God. Hiertoe zou ze nooit in staat geweest zijn. Pas wanneer de mens in staat is om God te herkennen, zal hij in zijn volle omvang kunnen beseffen, welke liefde de Godmens Jezus bewogen heeft om op aarde Zijn leven te geven voor de mensen. Op aarde kan hij dit niet begrijpen, maar hij moet het grote werk van de liefde niet afwijzen, ook wanneer hij het nog niet in zijn grootte kan beoordelen.

Het was het werk van de grootste liefde voor de medemens. Geen wezen voor- en nadien heeft zo’n offer op zich genomen. Niemand heeft zo’n daad volbracht, die geheel aan de vrije wil ontsprong, die Hij ook krachtens Zijn wil af had kunnen wenden. Maar de liefde voor Zijn medemensen was zo sterk, dat Hij juist door deze liefde een innige verbinding had met God, Die de liefde Zelf is, zodat de Godheid in zijn hele volheid intrek in Hem kon nemen, echter zonder het menselijke lichaam uit te putten, wat anders het gevolg van de innige verbinding met God zou zijn.

Maar het lichaam wilde nog lijden omwille van de zondige mensheid. Hij wilde boete voor deze mensheid doen. Jezus besefte in Zijn wijsheid, die het gevolg van Zijn diepste liefde was, de geestelijk lage stand van de mensen en wist ook van het effect hiervan. Maar deze had zo verstrekkende gevolgen, was zo buitengewoon veel leed veroorzakend, dat Hij medelijden had en Hij door Zijn enorme liefde de liefdeloosheid van de mensen wilde compenseren. Enkel de wil om hen in de grootste nood te helpen, bracht Hem tot Zijn daad.

De liefde, die weliswaar goddelijk was, dreef Hem, maar het lijden van de kruisdood nam de mens Jezus op Zich en Hij dronk de kelk van het lijden tot de laatste druppel. Hij leed onnoemelijk en Hij stierf een martelende dood. Het was Zijn wil om de mensheid verlossing te brengen. Haar te helpen in de strijd tegen het kwaad. Om de mens vrij te maken van de zondenschuld van het vroegere verzet tegen God. Ter wille van hen was Hij op de aarde.

De mens is nog steeds gebonden door de wil van de tegenstander en zijn kracht is te gering om zich van deze boeien te kunnen ontdoen. Deze zwakke kracht wilde Jezus door Zijn verlossingswerk vergroten. Hij wilde de mensen een aanleiding geven voor de strijd tegen deze macht. Ze zouden hier de liefde van Jezus tegenover moeten zetten, opdat deze van hen afziet en zodoende de weg omhoog, naar de vrijheid, niet zo zwaar zou worden.

Maar het verlossingswerk en de goddelijke Verlosser Zelf moeten erkend worden, als het offer van de kruisdood niet vergeefs gebracht moet zijn voor de individuele mens. Hij moet zich bewust binnen de kring van degenen plaatsen, voor wie Jezus aan het kruis gestorven is, omdat hij anders geen deel heeft aan de genade van het verlossingswerk.

Amen

L’Opera di Redenzione

Con la sottomissione della vostra volontà alla Volontà divina rinunciate alla vostra resistenza spirituale contro Dio, e riconoscete e dichiarate la vostra appartenenza a Lui. Quindi lo scopo e la meta della vita terrena è che ritorniate definitivamente a Dio e disprezzate l’avversario di Dio. Per riconoscere l’appartenenza a Dio, vi deve però essere trasmesso prima il sapere su di Lui ed il Suo Agire, come anche sull’essere dell’avversario di Dio. Dovete imparare a riconoscere l’effetto delle Forze della Potenza dell’Uno ed il potere dell’altro, per potervi poi decidere per l’Una o l’altro. Ma appena un potere impedisce il sapere sull’Agire dell’altra Potenza, non si può parlare di una decisione. Questo però lo pianifica l’avversario, per poter aumentare il suo potere. Procede contro Dio Stesso, cerca di influenzare il pensare degli uomini in modo che mettano in dubbio l’eterna Divinità, che siano inclini di credere in un casuale sorgere della Creazione senza la Volontà ed il dispiego di Forza di una Potenza Suprema. Viene quindi impedito il poter riconoscere Dio; un potere prende illegittimamente possesso di voi; si prende ciò che teme di perdere, appena la libera volontà si decide. Questa lotta è illegittima e l’effetto sull’uomo immensamente sfavorevole. Quindi l’uomo sarebbe colui che soffre, se Dio non volesse venirgli in Aiuto. Egli deve cercare di fortificare la fede in Lui e la Sua Forza nella stessa misura, come la vuole indebolire l’avversario, e risvegliarla dove costui l’ha già minata. E Dio lo fa in un modo, che sceglie degli uomini che stanno saldi nella fede ed hanno la volontà di servire Lui, assegna loro un compito che significa un lavoro opposto per l’avversario, che Egli edifica ciò che l’altro distrugge. A questi uomini Dio fa trovare il collegamento con persone che sono in pericolo di soccombere all’avversario di Dio. Presentano loro soltanto degli argomenti, che a costoro sembrano considerevoli ed ora attraverso la riflessione, gli uomini si avvicinano all’Essere della Divinità. E’ eliminato il più grande pericolo, che l’eterna Divinità venga del tutto rifiutata. Ma ora l’avversario ha ancora un’arma che impiega pure tranquillamente. Tocca la Divinità di Gesù, cerca di togliere agli uomini la fede nel Redentore e di metterli così in uno stato inerme. L’uomo non può assolutamente afferrare il significato di questa intenzione, finché non comprende l’importanza dell’Opera di Redenzione Giungerà alla chiara conoscenza soltanto quando è estinta la colpa di peccato, perché il peccato e l’oscurità stanno insieme, e nemmeno la chiarezza dello spirito e la purezza del cuore sono impensabili l’una senza l’altra. Un essere nato dal peccato (che è sorto attraverso la volontà di un potere rivolto contro Dio) deve dapprima essere purificato prima che venga ammesso nella Luce, cioè nella Vicinanza di Dio. La purificazione del cuore è però pari al Perdono della colpa di peccato, dall’essere viene tolta la macchia di una colpa. Ma questo premette dapprima la piena confessione della colpa, perché solo quando una colpa viene riconosciuta come tale, si risveglia la volontà di essere liberato da questa colpa. Quest’ultima è una Redenzione dall’impuro, che richiede una immensa forza di volontà, dato che l’uomo non può proprio misurare la grandezza della sua colpa, che l’essere ha caricato su di sé attraverso la caduta da Dio. E ci vorrebbe un tempo infinitamente lungo, prima che l’essere abbia rimesso la grave colpa verso Dio; la Redenzione richiederebbe tempi infiniti (sovente eterni), perché non sono da espiare i peccati che l’uomo ha commesso nella vita terrena, ma l’aperta ribellione contro Dio era il vero peccato. Ma questo è immenso, non è afferrabile con l’intelletto umano. L’inafferrabile grandezza della colpa ha mosso Gesù Cristo alla Sua Opera di Redenzione. Nel Suo Amore l’Uomo Dio Gesù ha riconosciuto lo stato compassionevole dell’umanità e lo voleva prendere su di Sé. Voleva soffrire per gli uomini, per risparmiare loro la grande sofferenza dell’Espiazione della colpa. Voleva sopportare dei dolori, per diminuire i loro dolori. Voleva ridare agli uomini la pienissima libertà della volontà, voleva liberarli dallo stato tormentoso di un peccatore dinanzi a Dio. E così Gesù Cristo ha preso su di Sé la colpa di tutti gli uomini ed ha portato il Sacrificio sulla Croce in Espiazione verso Dio. Egli Stesso Si E’ dato per Amore per l’umanità, che senza questo Sacrificio non sarebbe mai stata in grado di espiare fino in fondo lei stessa questa colpa della ribellione di una volta contro Dio. Solo quando l’uomo è capace di riconoscere Dio, potrà misurare quale Amore ha mosso l’Uomo Dio Gesù per dare la Sua Vita sulla Terra per gli uomini. Non lo può afferrare sulla Terra, ma non dovrebbe respingere la più grande Opera d’Amore, anche se non la può ancora degnare in tutta la sua Grandezza. (16.09.1941) Era l’Opera del più grande Amore per i prossimi. Nessun essere né prima né dopo ha preso su di sé un tale Sacrificio, nessuno ha compiuto una tale Azione che sorse totalmente dalla libera Volontà, che Egli, grazie alla Sua Volontà, avrebbe anche potuto evitare. Ma l’Amore per i Suoi prossimi era così forte, che appunto attraverso questo Amore stava in intima unione con Dio, il Quale E’ l’Amore Stesso, che la Divinità ha potuto prendere dimora in Lui in tutta la pienezza, senza però consumare il Corpo umano, che diversamente è la conseguenza con l’intimo collegamento con Dio. Ma il Corpo voleva ancora soffrire per via dell’umanità peccaminosa. Egli voleva espiare per lei, Gesù nella Sua Sapienza, che era conseguenza del Suo profondissimo Amore, ha riconosciuto il basso stato spirituale degli uomini e sapeva anche del suo effetto. Questo però era così grave, procurava una ultragrande sofferenza, che Egli ha avuto Compassione ed attraverso il Suo ultragrande Amore voleva pareggiare l’assenza d’amore degli uomini. Solo la Volontà di aiutarli nella più grande miseria Lo ha determinato al Suo Agire. Lo ha spinto l’Amore, che era comunque divino, ma l’Uomo Gesù ha preso su di Sé le sofferenze della morte sulla Croce ed ha bevuto il Calice della sofferenza fino in fondo. Egli ha indicibilmente sofferto, ha subìto una morte tormentosa. Era la Sua Volontà portare la Redenzione all’umanità, di aiutarla nella lotta contro il maligno, a liberare l’uomo dalla colpa di peccato della ribellione di una volta contro Dio, per via della quale Egli camminava sulla Terra. L’uomo è ancora legato attraverso la volontà dell’avversario, e la sua forza è troppo scarsa per poter liberarsi da questa catena. Gesù voleva aumentare questa forza tramite la Sua Opera di Redenzione, Egli voleva dare agli uomini un mezzo nella lotta contro quel potere. Dovevano mettere contro l’avversario l’Amore di Gesù, affinché li lasciasse e quindi la via verso l’Alto, nella libertà, non fosse troppo difficile per loro. Ma l’Opera di Redenzione ed il divino Redentore Stesso devono essere riconosciuti, se il Sacrificio della morte sulla Croce non dev’essere stato portato invano per il singolo uomo, deve mettersi coscientemente nella cerchia di coloro per i quali Gesù Cristo E’ morto sulla Croce, altrimenti non ha parte nelle Grazie dell’Opera di Redenzione.

Amen