• Terug

Verlossingswerk

Met het onderwerpen van uw wil aan de goddelijke wil geeft u uw geestelijk verzet tegen God op en u herkent en belijdt uw verbondenheid met Hem. Zodoende is het de zin en het doel van het aardse leven dat u uiteindelijk tot God terugkeert en de tegenstander van God veracht. Om het verbonden zijn met God te herkennen, moet u telkens opnieuw de kennis van Hem en Zijn werkzaam zijn gegeven worden, zoals ook van het wezen van de tegenstander van God. U moet het effect van de krachten van beide machten leren herkennen om dan voor één van beide machten te kunnen kiezen.

Maar zodra een macht een einde maakt aan de kennis van het werkzaam zijn van de andere macht, kan van een beslissing niet meer gesproken worden. En dit is de tegenstander van plan om zijn macht te kunnen vergroten. Hij treedt tegen God Zelf op. Hij probeert het denken van de mensen zo te beïnvloeden, dat ze aan de eeuwige Godheid gaan twijfelen, zodat ze ertoe neigen te geloven in een toevallig ontstaan van de schepping zonder de wil en de krachtontplooiing van een hogere macht.

Het kunnen accepteren van God zal dus tegengegaan worden. Een macht neemt nu op een onrechtmatige manier bezit van u. Ze neemt, wat ze vreest te verliezen, zodra de vrije wil kiest. Deze strijd is onrechtmatig en het effect op de mens is buitengewoon schadelijk. De mens zou dus het slachtoffer zijn, als God hem niet te hulp zou willen komen. Hij moet het geloof in Hem en Zijn kracht in dezelfde mate proberen te versterken, als de tegenstander hem verzwakken wil en hem tot leven wekken, waar deze hem al begraven heeft.

En God doet dit op deze manier, dat Hij mensen kiest, die standvastig zijn in het geloof en de wil hebben om Hem te dienen. Dat Hij deze een taak geeft, die een tegengesteld werk betekent voor de tegenstander. Dat Hij opbouwt, wat deze verwoest. God laat deze mensen verbinding krijgen met mensen, die in het gevaar verkeren het te moeten afleggen tegen de tegenstander van God. Ze brengen er bij hen nu argumenten tegenin, die hen opmerkelijk toeschijnen en de mensen komen nu door nadenken dichter bij het wezen van de Godheid. Het grootste gevaar, dat de eeuwige Godheid geheel afwezen wordt, is weggenomen.

Maar nu heeft de tegenstander nog een wapen, dat hij eveneens zonder bezwaar gebruikt. Hij valt de Godheid van Jezus aan. Hij probeert de mensen het geloof in de Verlosser af te nemen en hen daardoor in een krachteloze toestand te brengen. De mens kan de betekenis van dit voornemen in zijn geheel niet begrijpen, zolang hij de betekenis van het verlossingswerk niet begrijpt.

Hij zal pas tot zuivere kennis komen, wanneer de zondenschuld gedelgd is, want zonde en duisternis horen bij elkaar en helderheid van de geest en zuiverheid van het hart zijn eveneens niet zonder elkaar in te denken. Een uit de zonde geboren wezen (dat ontstaan is door de wil van een tegen God gerichte macht) moet eerst gereinigd worden, voordat het tot het licht, dat wil zeggen de nabijheid van God, toegelaten wordt. Maar de reiniging van het hart is hetzelfde als de vergeving van de zondenschuld. De smet van een schuld wordt van het wezen afgenomen.

Maar dit vereist eerst een aanvaarding van de schuld, want pas wanneer een schuld als zodanig erkend wordt, ontwaakt de wil om van deze schuld bevrijd te worden. Dit laatste is een bevrijding van het onvrije, die een enorme wilskracht vereist, omdat de mens de grootte van zijn schuld, die het wezen door de afval van God op zich geladen heeft, helemaal niet in zijn volle omvang kan overzien. En het zou eindeloze tijden duren voordat een wezen de zware schuld aan God afbetaald zou hebben. De verlossing zou eindeloze (vaak oneindige) tijden nodig hebben, want het gaat niet om het boeten voor de zonden, die de mens tijdens zijn leven op aarde begaan heeft, maar het openlijke verzet tegen God was de oorspronkelijke zonde.

Maar deze zonde is enorm. Ze valt met het menselijke verstand niet te begrijpen. De niet te begrijpen grootte van de schuld bewoog Jezus Christus tot het verlossingswerk. In Zijn liefde herkende de Godmens Jezus de erbarmelijke toestand van de mensheid en Hij wilde dit op Zich nemen. Hij wilde voor de mensen lijden, om hen het grote leed van het afbetalen van de zonden te besparen. Hij wilde pijn verdragen om hun pijn te verminderen. Hij wilde de mensen de hele wilsvrijheid teruggeven. Hij wilde hen verlossen van de kwellende toestand van een zondaar voor God.

En zodoende nam Jezus Christus de schuld van alle mensen op Zich en bracht God ter verzoening het offer aan het kruis. Hij gaf Zichzelf over uit liefde voor de mensheid, die zonder dit offer gedurende ondenkbare tijden had moeten lijden, als ze had moeten boeten voor de schuld van het verzet van toen tegen God. Hiertoe zou ze nooit in staat geweest zijn. Pas wanneer de mens in staat is om God te herkennen, zal hij in zijn volle omvang kunnen beseffen, welke liefde de Godmens Jezus bewogen heeft om op aarde Zijn leven te geven voor de mensen. Op aarde kan hij dit niet begrijpen, maar hij moet het grote werk van de liefde niet afwijzen, ook wanneer hij het nog niet in zijn grootte kan beoordelen.

Het was het werk van de grootste liefde voor de medemens. Geen wezen voor- en nadien heeft zo’n offer op zich genomen. Niemand heeft zo’n daad volbracht, die geheel aan de vrije wil ontsprong, die Hij ook krachtens Zijn wil af had kunnen wenden. Maar de liefde voor Zijn medemensen was zo sterk, dat Hij juist door deze liefde een innige verbinding had met God, Die de liefde Zelf is, zodat de Godheid in zijn hele volheid intrek in Hem kon nemen, echter zonder het menselijke lichaam uit te putten, wat anders het gevolg van de innige verbinding met God zou zijn.

Maar het lichaam wilde nog lijden omwille van de zondige mensheid. Hij wilde boete voor deze mensheid doen. Jezus besefte in Zijn wijsheid, die het gevolg van Zijn diepste liefde was, de geestelijk lage stand van de mensen en wist ook van het effect hiervan. Maar deze had zo verstrekkende gevolgen, was zo buitengewoon veel leed veroorzakend, dat Hij medelijden had en Hij door Zijn enorme liefde de liefdeloosheid van de mensen wilde compenseren. Enkel de wil om hen in de grootste nood te helpen, bracht Hem tot Zijn daad.

De liefde, die weliswaar goddelijk was, dreef Hem, maar het lijden van de kruisdood nam de mens Jezus op Zich en Hij dronk de kelk van het lijden tot de laatste druppel. Hij leed onnoemelijk en Hij stierf een martelende dood. Het was Zijn wil om de mensheid verlossing te brengen. Haar te helpen in de strijd tegen het kwaad. Om de mens vrij te maken van de zondenschuld van het vroegere verzet tegen God. Ter wille van hen was Hij op de aarde.

De mens is nog steeds gebonden door de wil van de tegenstander en zijn kracht is te gering om zich van deze boeien te kunnen ontdoen. Deze zwakke kracht wilde Jezus door Zijn verlossingswerk vergroten. Hij wilde de mensen een aanleiding geven voor de strijd tegen deze macht. Ze zouden hier de liefde van Jezus tegenover moeten zetten, opdat deze van hen afziet en zodoende de weg omhoog, naar de vrijheid, niet zo zwaar zou worden.

Maar het verlossingswerk en de goddelijke Verlosser Zelf moeten erkend worden, als het offer van de kruisdood niet vergeefs gebracht moet zijn voor de individuele mens. Hij moet zich bewust binnen de kring van degenen plaatsen, voor wie Jezus aan het kruis gestorven is, omdat hij anders geen deel heeft aan de genade van het verlossingswerk.

Amen

Erlösungswerk....

Mit dem Unterstellen eures Willens unter den göttlichen Willen gebt ihr euren geistigen Widerstand gegen Gott auf, und ihr erkennt und bekennt eure Zugehörigkeit zu Ihm. Also ist Zweck und Ziel des Erdenlebens, daß ihr endgültig zu Gott zurückkehrt und den Gegner Gottes verachtet. Um die Zugehörigkeit zu Gott zu erkennen, muß euch aber zuvor das Wissen vermittelt werden um Ihn und Sein Wirken, sowie auch um das Wesen des Gegners von Gott. Ihr müsset die Auswirkung der Kräfte beider Mächte erkennen lernen, um euch dann entscheiden zu können für eine der beiden Mächte. Sowie aber eine Macht das Wissen um das Wirken der anderen Macht unterbindet, kann von einer Entscheidung nicht mehr gesprochen werden. Dies aber plant der Widersacher, um seine Macht vergrößern zu können. Er geht gegen Gott Selbst vor, er sucht das Denken der Menschen so zu beeinflussen, daß sie die ewige Gottheit anzweifeln, daß sie geneigt sind, zu glauben an ein zufälliges Entstehen der Schöpfung ohne den Willen und die Kraftentfaltung einer höheren Macht. Das Anerkennenkönnen Gottes wird also unterbunden; es nimmt eine Macht von euch Besitz unrechtmäßigerweise; sie nimmt sich, was sie fürchtet zu verlieren, sowie der freie Wille sich entscheidet. Dieser Kampf ist unrechtmäßig und die Auswirkung auf den Menschen ungeheuer nachteilig. Es wäre also der Mensch der Leidtragende, so Gott ihm nicht zu Hilfe kommen möchte. Er muß den Glauben an Ihn und Seine Kraft im gleichen Maße zu stärken versuchen, wie ihn der Gegner schwächen will, und ihn erwecken, wo dieser ihn schon untergraben hat.... Und Gott tut dies in der Weise, daß Er Sich Menschen erwählt, die im Glauben feststehen und den Willen haben, Ihm zu dienen.... daß Er diesen eine Aufgabe erteilt, die eine Gegenarbeit bedeutet für den Widersacher.... daß Er aufbaut, was dieser zerstört.... Diese Menschen läßt Gott Verbindung finden mit Menschen, die in Gefahr sind, dem Gegner Gottes zu unterliegen. Sie setzen jenen nun Argumente entgegen, die ihnen beachtenswert erscheinen, und es kommen die Menschen nun durch Nachdenken dem Wesen der Gottheit näher. Die größte Gefahr ist beseitigt, daß die ewige Gottheit gänzlich abgelehnt wird. Nun aber hat der Widersacher noch eine Waffe, die er gleichfalls unbedenklich anwendet.... Er tastet die Gottheit Jesu an, er sucht den Menschen den Glauben an den Erlöser zu nehmen und sie dadurch in einen kraftlosen Zustand zu versetzen.... Die Bedeutung dieses Vorhabens kann der Mensch gar nicht erfassen, solange er nicht die Bedeutung des Erlösungswerkes begreift....

Zur klaren Erkenntnis wird er erst kommen, wenn die Sündenschuld getilgt ist, denn Sünde und Dunkelheit gehören zusammen, und Helligkeit des Geistes und Reinheit des Herzens sind gleichfalls nicht ohneeinander zu denken. Ein aus der Sünde geborenes Wesen (das entstanden ist durch den Willen einer Gott entgegen gerichteten Macht.) muß zuvor gereinigt werden, ehe es zum Licht, d.h. zur Gottnähe, zugelassen wird. Reinigung des Herzens aber ist gleich der Vergebung der Sündenschuld, es wird der Makel einer Schuld von dem Wesen genommen. Dies setzt aber erst volles Einverständnis der Schuld voraus, denn erst, wenn eine Schuld als solche erkannt wird, erwacht der Wille, von dieser Schuld frei zu werden. Letzteres ist eine Erlösung des Unfreien, die ungeheure Willenskraft erfordert, da der Mensch die Größe seiner Schuld gar nicht ermessen kann, die das Wesen durch den Abfall von Gott auf sich geladen hat. Und es würde endlose Zeiten dauern, ehe ein Wesen die schwere Schuld an Gott abgetragen hat; es würde die Erlösung (oft unendliche) endlose Zeiten benötigen, denn es sind nicht die Sünden zu büßen, die der Mensch im Erdenleben begangen hat, sondern die offene Auflehnung gegen Gott war die eigentliche Sünde. Diese aber ist ungeheuer, sie ist mit menschlichem Verstand nicht zu fassen. Die unfaßbare Größe der Schuld bewog Jesus Christus zu Seinem Erlösungswerk.... In Seiner Liebe erkannte der Gottmensch Jesus den erbarmungswürdigen Zustand der Menschheit und wollte ihn auf Sich nehmen.... Er wollte für die Menschen leiden, um ihnen das große Leid der Schuldentsühnung zu ersparen.... Er wollte Schmerzen dulden, um ihre Schmerzen zu verringern. Er wollte den Menschen die vollste Willensfreiheit wiedergeben, Er wollte sie erlösen von dem qualvollen Zustand eines Sünders vor Gott.... Und also nahm Jesus Christus die Schuld aller Menschen auf sich und brachte Gott zur Sühne das Opfer dar am Kreuze.... Er gab Sich Selbst hin aus Liebe zur Menschheit, die ohne dieses Opfer [({undenkliche Zeiten hindurch hätte leiden müssen, wollte sie die Schuld der einstigen}~ Auflehnung gegen Gott im {Jenseits selbst abbüßen}~. niemals fähig gewesen wäre, diese Schuld der einstigen Auflehnung gegen Gott selbst abzubüßen.) wurde aus der Handschrift übernommen = d. Hg.] Erst wenn der Mensch fähig ist, Gott zu erkennen, wird er es ermessen können, welche Liebe den Gottmenschen Jesus bewogen hat, für die Menschen auf Erden Sein Leben hinzugeben.... Fassen kann er es auf Erden nicht, doch er sollte das größte Werk der Liebe nicht zurückweisen, auch wenn er es noch nicht in seiner Größe würdigen kann....

(16.9.1941) Es war das Werk der größten Liebe zu den Mitmenschen.... Kein Wesen vor- und nachher hat ein solches Opfer auf sich genommen, keiner hat eine solche Handlung vollführt, die gänzlich dem freien Willen entsprang, die Er auch kraft Seines Willens hätte abwenden können. Doch die Liebe zu Seinen Mitmenschen war so stark, daß Er eben durch diese Liebe im innigen Verband stand mit Gott, Der die Liebe Selbst ist.... daß die Gottheit in aller Fülle in Ihm Wohnung nehmen konnte, ohne jedoch den menschlichen Körper zu verzehren, was sonst die Folge der innigen Verbindung mit Gott ist. Der Körper aber wollte noch leiden um der sündigen Menschheit willen.... Er wollte büßen für diese.... Jesus erkannte in Seiner Weisheit, die Folge Seiner tiefsten Liebe war, den geistigen Tiefstand der Menschen und wußte auch um dessen Auswirkung. Diese aber war so folgenschwer, so überaus Leid eintragend, daß es Ihn erbarmte und Er durch Seine übergroße Liebe die Lieblosigkeit der Menschen ausgleichen wollte. Nur der Wille, ihnen zu helfen in der größten Not, bestimmte Ihn zu Seinem Handeln. Die Liebe trieb Ihn, die zwar göttlich war, doch die Leiden des Kreuzestodes nahm der Mensch Jesus auf Sich und trank den Kelch des Leidens aus bis zur Neige.... Er litt unsäglich, und Er starb einen qualvollen Tod.... Sein Wille war, der Menschheit Erlösung zu bringen, ihr zu helfen in dem Kampf wider das Böse, den Menschen frei zu machen von der Sündenschuld der einstigen Auflehnung gegen Gott, um derentwillen er auf Erden wandelte.... Es ist der Mensch noch immer gefesselt durch den Willen des Gegners, und seine Kraft ist zu gering, um sich dieser Fessel entledigen zu können. Diese schwache Kraft wollte Jesus durch sein Erlösungswerk vermehren, Er wollte den Menschen eine Handhabe geben im Kampf gegen jene Gewalt.... Sie sollten ihr die Liebe Jesu entgegensetzen, auf daß sie von ihnen abläßt und also der Weg zur Höhe, zur Freiheit, ihnen nicht so schwer wurde. Es muß aber auch das Erlösungswerk und der göttliche Erlöser Selbst anerkannt werden, soll das Opfer des Kreuzestodes nicht vergeblich gebracht sein für den einzelnen Menschen.... er muß sich bewußt in den Kreis derer stellen, für die Jesus Christus am Kreuz gestorben ist, ansonsten er keinen Anteil hat an den Gnaden des Erlösungswerkes....

Amen