• Terug

Geestelijke onvrijheid of het ondergeschikt maken van de wil

De gevolgen van het verzet tegen God moeten door het geestelijke, dat daardoor tegen God zondigt, zelf gedragen worden of het geestelijke moet zich aan God ondergeschikt maken om weer de toestand, die voorheen ook bestond, tot stand te brengen. Dus moet het geestelijke of de onvrijheid als kwelling ervaren of zich weer de vrijheid verwerven, doordat het aan God onderworpen is. Maar de onvrije toestand kan nooit anders eigenmachtig door het wezenlijke beëindigd worden, dan door het onderschikt maken van de wil aan de goddelijke wil. Bijgevolg bestaat er alleen maar een blijven in de gebonden toestand of een zich daaruit verlossen.

De eerste is de wil, die zich tegen God verzet. De laatste is een opgeven van het verzet tegen God. Het opgeven van het verzet is in zekere zin een vlucht uit de onvrije toestand, die een kwelling voor het wezen betekent en daarom moet het de eindeloos lange weg over de aarde gaan om uiteindelijk de liefde voor God te kunnen voelen, opdat het wezen zich dan in een blij verlangen naar God toekeert.

Hij moet de gebonden toestand niet meer alleen als kwelling ervaren, maar het moet hem schijnbaar ook geluk en vreugde opleveren. En nochtans moet de mens naar God verlangen. Pas dan bevindt hij zich niet meer in de gerichte toestand, dat wil zeggen gedwongen tot zijn beslissing vόόr God gebracht worden, maar de volledig vrije wil bepaalt het om de vereniging met God te zoeken en pas dan kan hij volledig vrijkomen uit zijn gebondenheid. Want nu onderwerpt hij zich aan de goddelijke wil en brengt de oorspronkelijke verhouding weer tot stand en het eens afgevallen geestelijke is nu weer bij God en met God verenigd tot in alle eeuwigheid.

Amen

Cativeiro espiritual ou subordinação da vontade....

As conseqüências da rebelião contra Deus devem ser suportadas pelo próprio ser espiritual, que assim pecou contra Deus, ou o ser espiritual deve se submeter a Deus para restaurar o estado anterior. Assim, o ser espiritual deve ou sentir a escravidão como um tormento ou adquirir novamente a liberdade, estando sujeito a Deus. Mas o ser espiritual nunca pode acabar com o estado de descontração por sua própria autoridade, a não ser subordinando sua vontade à vontade divina. Consequentemente, há apenas uma continuação no estado banido ou uma libertação do mesmo. A primeira é uma vontade que resiste a Deus, a segunda uma desistência de resistência contra Deus. De certa forma, renunciar à resistência é uma fuga do estado de não liberdade, o que significa tormento para o ser, e por isso tem de percorrer o caminho terreno infinitamente longo para poder finalmente sentir amor por Deus, para que o ser se volte então para Deus em alegre desejo.... Já não tem de sentir o estado constrangido como mera agonia, mas aparentemente também tem de lhe trazer felicidade e alegria e, no entanto, o ser humano tem de desejar a Deus, só então é que já não é julgado, ou seja, compulsoriamente induzido a tomar a sua decisão por Deus, mas o livre arbítrio total determina que procure a união com Deus, e só então pode tornar-se completamente livre da sua constrangimento. Por agora ele se submete à vontade divina e restabelece o relacionamento original, e a substância espiritual outrora apóstata está agora novamente com Deus e unida a Deus para toda a eternidade...._>Amém