• Terug

Geestelijke wedergeboorte – Bemiddelaar – Opdracht

Het moment van de geestelijke wedergeboorte is buitengewoon verheffend en voor het lichaam toch maar weinig voelbaar, omdat de geestelijke wedergeboorte een vereniging van de ziel met de geest in zich is en een scheiden van het lichaam betekent. Het lichaam heeft weinig aandeel in deze daad van vereniging en daarom is dit ook vaak heel moeilijk, zolang het lichaam nog niet stil geworden is. Zolang hij nog een bepaald verzet tegen de ziel biedt, als ze deze vereniging met de geest aan wil vangen.

En toch geeft een innig gebed de ziel de kracht om haar wil tot uitvoering te brengen. En het gebed moet daarom als tegengif gebruikt worden als het verlangen van het lichaam te sterk is en de ziel zwak dreigt te worden. De geest in de mens worstelt eveneens om de ziel en zou haar graag de gelukzaligheid van de vereniging bezorgen en als de ziel dan zijn aandrang niet tegemoetkomt, krijgt het lichaam de overhand en dan wordt zijn verlangen vervuld.

De geest in de mens kan de ziel niet dwingen, precies zoals het lichaam geen dwang op de ziel uit kan oefenen. De ziel is er vrij in om te kiezen waar ze voor kiezen wil. Maar de keuze voor de geest levert de ziel geestelijk loon op, terwijl de ziel enkel een aards loon in het vooruitzicht heeft als ze voor het lichaam kiest. Het geestelijke loon is een totale hervorming van zijn denken, eeuwige waarheid en kennis, dus licht. Het aards loon bestaat uit de goederen van deze wereld, die onbestendig zijn en vergankelijk met de lichamelijke dood van de mens.

De mens, die wedergeboren is in de geest, hoeft geen aardse dood meer te vrezen, want zijn leven duurt eeuwig en hij legt het aardse lichaam alleen maar af om het eeuwige leven binnen te gaan zonder deze uiterlijke omhulling. Hij is dus wedergeboren tot een nieuw leven, waarin geen dood meer bestaat. De wedergeboorte van de geest sluit echter aardse vreugden en wereldse genietingen uit, want er kan niet tegelijkertijd aan de geest en het lichaam gedacht worden. De ziel kan slechts voor één van de twee kiezen.

Wie dus alleen maar wereldsgezind is, zal nooit van de wedergeboorte van de geest kunnen spreken. Hij moet al het wereldse mijden en zich daar in het hart volledig van scheiden. Pas dan kan de ziel de verbinding met de geest aangaan. En het volledig versmelten van beiden heeft de wedergeboorte tot gevolg, die onvoorstelbaar zaligmakend is, omdat ze de mens waardig maakt om de wijsheden uit God te ontvangen, omdat ze hem tot lichtdrager maakt en bijgevolg tot een schakel tussen God en de mensen.

Een bemiddelaar te kunnen zijn, die de medemensen de goddelijke wil bekend mag maken, is een genade van de grootste betekenis en verbonden met een opdracht, waarvan de vervulling weer de hoogste rijpheid van de ziel garandeert. En weer maken maar weinig mensen zich deze genade waardig en maar weinig mensen bieden zich aan God ten dienste aan en vragen Hem om een taak op aarde tot het welzijn van de medemensen. Maar deze weinigen worden door God in overvloed met Zijn liefde en genade bedacht en ze mogen op elk moment om deze genade en liefde vragen. Steeds zal God hun verzoeken gehoor schenken en hen met kracht bedenken, opdat ze in staat zijn om hun taak te vervullen, opdat de kracht van de geest in hen werkt tot zegen van de mensheid.

Amen

Renacimiento espiritual.... Mediador.... Tarea....

El momento del renacimiento espiritual es un momento inmensamente sublime para el alma, y sin embargo, apenas perceptible para el cuerpo, ya que el renacimiento espiritual es una unión del alma con el espíritu en sí mismo y significa una separación del cuerpo. El cuerpo tiene poca participación en este acto de unión, por lo que muchas veces esto es muy difícil mientras el cuerpo aún no se haya quedado tranquillo, es decir, mientras ofrezca todavía resistencia al alma si el alma quiere entrar en esta unión con el espíritu.

Y, sin embargo, la oración sincera le da al alma la fuerza para llevar a cabo su voluntad. Por lo tanto, la oración debería utilizarse como antídoto cuando el deseo del cuerpo es demasiado fuerte y el alma amenaza con debilitarse. El espíritu en el hombre también lucha por el alma y le gustaría traer los gozos de la unión, y si entonces el alma no cumple con su impulso, el cuerpo gana la superioridad y su deseo se cumple....

El espíritu del hombre no puede forzar al alma, así como el cuerpo tampoco puede forzar esta. Depende del alma lo que decida. La decisión por el espíritu, sin embargo, le otorga una recompensa espiritual, mientras que solo la recompensa terrenal llama al alma, si decide por el cuerpo.

La recompensa espiritual es una remodelación completa del pensamiento, la verdad y el conocimiento eternos, por lo tanto, la luz.... La recompensa terrenal son los bienes de este mundo, que son impermanentes y perecederos con la muerte física del hombre. El hombre que nace de nuevo en el espíritu ya no necesita temer la muerte terrenal, porque su vida dura para siempre y solo se despoja del cuerpo terrenal para entrar en la vida eterna sin ninguna cubierta exterior. Así que nace de nuevo a una nueva vida en la que no hay más muerte.

El renacimiento del espíritu, sin embargo, excluye las alegrías terrenales y el disfrute mundano, porque el espíritu y el cuerpo no pueden considerarse al mismo tiempo. El alma solo puede elegir uno de los dos. Quien entonces sólo tenga una mentalidad mundana, nunca podrá hablar del renacimiento del espíritu. Tiene que evitar todo lo mundano y separarse completamente de esto en el corazón, solo entonces el alma puede entrar en conexión con el espíritu, y la fusión completa de ambos tiene como consecuencia el renacimiento espiritual, que es inimaginablemente bienaventurado porque hace al hombre receptivo a las sabidurías de Dios porque le convierten en un portador de luz y, por consiguiente, en un vínculo entre Dios y los hombres.

Poder ser un mediador al que se le permite anunciar la voluntad divina a los semejantes es una gracia de la mayor importancia y vinculada a una tarea, cuyo cumplimiento garantiza nuevamente la máxima madurez del alma, y nuevamente solo unos pocos hombres se hacen dignos de esta gracia, y solo unos pocos se ofrecen a Dios para servirle y le piden una tarea terrenal en beneficio de los semejantes.

Pero a estos pocos Dios les da en exceso Su amor y gracia, y se les permite pedir esta gracia y amor en cualquier momento.... Dios siempre escuchará sus peticiones y les dará fuerzas para que puedan cumplir con su tarea, para que la fuerza del espíritu obre en ellos para la bendición de la humanidad....

Amén