• Terug

Het overwinnen van de materie - De positieve ontwikkeling van de ziel

De ziel moet zich opwaarts ontwikkelen en zich te allen tijde kunnen losmaken van de wereld en haar vreugden en zorgen. Dan pas heeft ze de materie overwonnen, want dan is de wil om op te klimmen sterker dan de wereld. Dan pas kan ze rijp worden en geestelijke rijkdom in ontvangst nemen, als ze het aardse niet meer begeert. Hoe moeilijker het haar valt naar het geestelijke rijk op te stijgen, des te groter is haar verdienste wanneer ze de tocht omhoog toch aflegt. Want door het overwinnen van de weerstanden, wint ze aan kracht voor zover ze om goddelijke bijstand vraagt. De wil van de mens die kiest voor boven, zal waarlijk worden beloond en wat de ziel prijsgeeft, ontvangt ze duizendvoudig terug. Wat ze opgeeft is aards vergankelijk, wat ze ontvangt is echter geestelijk goed dat eeuwigheidswaarde heeft. En daarom moet de mens naar dit geestelijke goed verlangen vanuit het diepst van zijn hart. Pas dan kan het hem worden aangeboden.

De zin en het doel van het aardse leven is de positieve ontwikkeling van de ziel en steeds zal dit voor de ziel een strijd moeten betekenen, daar er zonder strijd geen vooruitgang is. Steeds moet er iets worden overwonnen om succes te kunnen boeken. Wiens leven nu zonder strijd voorbijgaat, diens geestelijke rijpheid staat op losse schroeven, dus zou zijn leven nutteloos geleefd zijn. Daarom zal de mens nooit een helemaal zorgeloos leven beschoren zijn, want dit zou een tekort aan goddelijke liefde voor hem betekenen. Maar God heeft alleen dat ene doel: het opvoeden tot geestelijk rijpe wezens. En Hij moet ze daarom voortdurend in een toestand van strijd plaatsen, opdat ze de gelegenheid hebben geheel rijp te worden. Maar de mensen zien dit niet als een bewijs van Gods liefde, veeleer aanvaarden ze meestal onwillig het hun opgelegde lot. Doch strijden en lijden met overgave levert hun pas het loon van een positieve ontwikkeling op.

Alles aannemen als door God gezonden en het proberen te overwinnen met behulp van goddelijke kracht, plaatst de ziel in die toestand van rijpheid die het doel is van het aardse bestaan. Want dan pas buigt hij zich voor de wil van God. Dan onderwerpt hij zichzelf en zijn wil aan zijn Schepper en dan ziet hij de aardse vreugden als een gevaar dat hij zou moeten overwinnen om daardoor dichter bij God te komen. Want het vragen om kracht levert hem de uitstraling van de goddelijke liefde op en doet hem inniger aaneensluiten met God. De mens kan dus de aaneensluiting met God alleen vinden als hij zich zonder weerstand aan Hem overgeeft, doordat hij alles opgeeft ter wille van dit ene doel: bij God te komen.

De geest is gewillig, maar het vlees is zwak. En zolang de ziel aan het lichaam denkt en dus de wil erop richt, is de geest die graag opwaarts wil klimmen, aan banden gelegd. Dus moet de ziel strijden tegen het vlees. Ze mag geen acht slaan op de begeerten ervan, maar moet de geest de vrijheid geven. De ziel moet zich gewillig van het lichaam losmaken om zich te verenigen met de geest, al kost het ook strijd en lijkt het weinig aantrekkelijk. En dat is de zin en het doel van het leven, dat de mens dagelijks weerstand biedt aan de begeerten van het lichaam, opdat hij dit de baas zal worden en de geest in zich de vrijheid zal geven om op te stijgen naar geestelijke gewesten, daar geestelijk goed in ontvangst te nemen en dus onvergankelijke rijkdom zal vergaren voor de eeuwigheid.

Amen

Überwinden der Materie.... Höherentwicklung der Seele....

Die Seele soll sich zur Höhe entwickeln und muß zu jeder Zeit sich lösen können von der Welt und ihren Freuden und Sorgen. Dann erst hat sie die Materie überwunden. Denn dann ist der Wille nach oben stärker als die Welt, dann erst kann sie reifen und geistigen Reichtum entgegennehmen, so sie Irdisches nicht mehr begehrt. Je schwerer es ihr fällt, sich ins geistige Reich emporzuschwingen, desto größer ist ihr Verdienst, wenn sie den Flug zur Höhe doch zurücklegt. Denn durch das Überwinden der Widerstände gewinnt sie an Kraft, sofern sie göttlichen Beistand erfleht. Es wird wahrlich der Wille des Menschen gelohnet werden, der sich nach oben entscheidet. Und was die Seele aufgibt, empfängt sie tausendfach zurück; was sie hingibt, ist irdisch-vergängliches, was sie empfängt, aber geistiges Gut, das Ewigkeitswert hat. Und deshalb soll der Mensch dieses geistige Gut begehren aus innerstem Herzen, erst dann kann es ihm geboten werden....

Der Sinn und Zweck des Erdenlebens ist die Höherentwicklung der Seele, und immer wird dies für die Seele einen Kampf bedeuten müssen, da ohne Kampf es keinen Fortschritt gibt. Immer muß etwas überwunden werden, um einen Erfolg verzeichnen zu können. Wessen Leben nun kampflos vorübergeht, dessen geistige Reife ist in Frage gestellt, also es wäre sein Leben nutzlos gelebt. Darum wird niemals dem Menschen ein völlig sorgloses Erdenleben beschieden sein, denn dies wäre ein Mangel an göttlicher Liebe für ihn. Gott aber hat nur das eine Ziel, geistig reife Wesen zu erziehen, und muß sie daher in ständigen Kampfzustand versetzen, auf daß sie Gelegenheit zum Ausreifen haben. Doch die Menschen erkennen dies nicht als einen Liebesbeweis Gottes, sondern nehmen zumeist unwillig das ihnen auferlegte Schicksal entgegen. Doch kämpfen und leiden in Ergebung trägt ihnen erst den Lohn einer Höherentwicklung ein.... Alles als Gottes Sendung hinnehmen und es zu überwinden suchen mit Zuhilfenahme göttlicher Kraft versetzt die Seele in jenen Reifezustand, der Ziel des Erdenlebens ist. Denn dann erst beugt er sich dem Willen Gottes, dann unterstellt er sich und seinen Willen seinem Schöpfer, und dann erkennt er die irdischen Freuden als eine Gefahr, die er überwinden mußte, um dadurch Gott näherzukommen. Denn die Kraftanforderung trägt ihm die Ausstrahlung göttlicher Liebe ein und schließt ihn inniger mit Gott zusammen. Es kann also der Mensch den Zusammenschluß mit Gott nur finden, so er sich Ihm hingibt ohne Widerstand, indem er alles aufgibt, um des einen Zieles willen.... zu Gott zu gelangen.... Der Geist ist willig, doch das Fleisch ist schwach, und solange die Seele den Körper bedenkt und also ihm den Willen zuwendet, ist der Geist geknebelt, der zur Höhe möchte.... Also muß die Seele kämpfen wider das Fleisch, sie darf dessen Begierden nicht achten, doch dem Geist die Freiheit geben. Es muß die Seele sich willig vom Körper trennen, um sich mit dem Geist zu einen, ob es auch Kampf kostet und wenig reizvoll erscheint. Und das ist der Sinn und Zweck des Lebens, daß der Mensch täglich Widerstand leistet den Begierden des Körpers, auf daß er zu dessen Überwinder werde und dem Geist in sich die Freiheit gebe, sich hinaufzuschwingen in die geistigen Regionen, dort entgegenzunehmen geistiges Gut, und also unvergänglichen Reichtum sammle für die Ewigkeit....

Amen