• Terug

Het lijden vanwege het wereldgebeuren is een daad van goddelijke barmhartigheid

Hoe minder het wezen van de Godheid begrijpelijk is voor de mensen, des te onbegrijpelijker lijkt het hen, dat het grote leed dat ze mee moeten maken en moeten dragen geen straf is, maar als een daad van de grootste barmhartigheid beschouwd moet worden. Dit is alleen maar dan begrijpelijk, als de eindeloze liefde van God in aanmerking genomen wordt. De liefde, die alles naar zich toe zou willen trekken en zou willen leiden en die niet herkend wordt. Ze laat de wezens niet vallen en dus verhindert ze, dat de mensen zich in hun blindheid geheel van God scheiden. Ze wil de wezens het martelende lot van de zielen die van God gescheiden blijven, besparen en gebruikt daarom een middel, dat wel wreed lijkt, maar er het makkelijkst toe leidt, dat de mensen zich met God verenigen.

Want nu kan Hij hen bedenken met iets dat kostelijker is dan alleen maar aards geluk en aardse vreugden. God heeft de gelukzaligheden van het paradijs klaar gemaakt voor de weinigen die Hem liefhebben en Hem dienen. Maar Hij kan deze gelukzaligheden nooit doen toekomen aan degenen, die zich ver van Hem weghouden. En God heeft medelijden, omdat Zijn schepselen gebrek moeten lijden. Dat ze geen deel zullen hebben aan de eeuwige heerlijkheid.

En omdat de mensen geen aanstalten maken om de weg te betreden die naar Hem leidt, komt Hij hen tegemoet, doordat Hij bij leed op hun harten klopt en ernaar verlangt om binnengelaten te worden. Hoe lang ze nu koppig zijn en Zijn stem niet willen horen, bepaalt ook de mate van het lijden van deze mensen.

En op dit moment is de geestelijke staat van de mensen dus laag en vereist zodoende bijzondere maatregelen van de kant van de eeuwige Godheid, opdat het doel bereikt wordt. En dus leidt de Heer het door de wil van de mensen teweeggebrachte wereldgebeuren zo, dat de ziel van de mens daardoor tot geestelijke rijpheid kan komen, ofschoon het lichaam iets onnoemelijk zwaars door moet maken.

Want het lichaam is vergankelijk, maar de ziel gaat naar de overkant, het geestelijke rijk binnen. Het lijden van het lichaam komt eens tot een eind, maar aan het lijden van de ziel komt met de dood van het lichaam geen einde. En wat daarom wreedheid lijkt, is een toelating van God, gebaseerd op Zijn eindeloze liefde. Want door het lijden kan de mens de eeuwige zaligheid bereiken. Maar zelden neemt hij de weg naar God, zolang zijn aardse leven in een rustige gelijkmatigheid verloopt.

In de grootste nood stijgt het gebed naar de Vader in de hemel op en wel in geest en waarheid. En zo kan de Vader ook het gebed verhoren en Zijn hulp sturen. En de ziel zal werkelijk eens God lof en dank toezingen, omdat Hij grotere ellende daardoor van haar afgewend heeft. Maar de mensheid begrijpt dit niet eerder dan tot ze in de grote liefde van God de verklaring zoekt.

Amen

Os sofrimentos dos acontecimentos mundiais Act of divine mercy....

Quanto menos compreensível a essência da Deidade é para as pessoas, tanto mais incompreensível lhes parece que o grande sofrimento que elas experimentam e têm de suportar não é um castigo, mas deve ser considerado como um ato da maior misericórdia. Isto só é compreensível quando o amor infinito de Deus é levado em consideração.... o amor que quer atrair tudo para si e dirigi-lo e que não é reconhecido. Não deixa cair os seres, e assim impede que as pessoas se separem completamente de Deus na sua cegueira, quer poupar aos seres o destino agonizante das almas que permanecem separadas de Deus e por isso usa um meio que certamente parece cruel, mas que muito provavelmente resulta na união das pessoas com Deus. Por agora Ele pode conceder-lhes coisas muito mais gloriosas do que a simples felicidade terrena e os prazeres terrenos.... Deus tem preparado as delícias do paraíso para os poucos que O amam e servem. Mas Ele nunca pode dar essas delícias a seres que se afastam Dele. E é misericordioso para com Deus que as Suas criaturas vivam em carência, que não participem da glória eterna. E porque as pessoas não fazem nenhum esforço para entrar no caminho que leva a Ele, Ele vem ao seu encontro batendo em seus corações em sofrimento e buscando a entrada. Quanto tempo eles são obstinados e não querem ouvir Sua voz também determina o grau de sofrimento dessas pessoas. E, atualmente, o estado espiritual das pessoas é tão baixo e, portanto, isso requer medidas muito especiais por parte da Deidade eterna, para que o propósito seja alcançado. E assim o Senhor dirige os acontecimentos mundiais trazidos pela vontade humana de tal forma que a alma do ser humano pode assim atingir a maturidade espiritual, mesmo que o corpo tenha de passar por dificuldades indescritíveis. Pois o corpo é transitório, mas a alma passa para o reino espiritual. Os sofrimentos do corpo terminarão uma vez, mas os sofrimentos da alma não terminarão com a morte do corpo. E o que, portanto, aparece como crueldade é uma permissão de Deus, fundada em Seu infinito amor. Porque através do sofrimento o ser humano pode alcançar a bem-aventurança eterna; mas ele raramente toma o caminho para Deus enquanto a sua vida terrena prossegue em calma equanimidade. Na maior adversidade, a oração ascende ao Pai no céu, e isso em espírito e em verdade. E assim o Pai também pode ouvir a oração e enviar a Sua ajuda. E um dia a alma verdadeiramente cantará louvor e graças a Deus que Ele tem evitado uma miséria maior no além. Mas a humanidade não entenderá isto até que busque a explicação no grande amor de Deus.

Amém