• Terug

Herkennen van de waarheid – Eigenliefde – Naastenliefde

Een geruime tijd zal voorbijgaan, voordat het denken van de mensheid zich met gedachten bezighoudt, die het zielenheil betreffen. Al het geestelijke is voor haar nog een onwaarschijnlijk denkbeeld en ze is nog niet bereidwillig haar aardse interesses op te geven. En de eigenliefde is een hindernis om dat te herkennen, wat het belangrijkste in het aardse leven is; de opwaartse ontwikkeling van de ziel.

De mate van liefde is bepalend voor het herkennen van de waarheid. Maar wie zichzelf meer liefheeft dan zijn naaste, die is nog ver van het herkennen van de waarheid verwijderd. Want de eigenliefde heeft niets goddelijks. Ze streeft aardse goederen na en kan daarom nooit verlossende kracht hebben.

De mens wordt pas vrij, wanneer hij zijn eigen ik opzij zet en zijn denken en handelen er alleen maar op gericht zijn om de naaste zijn aards lot draaglijker te maken. Dan komt zijn ziel vrij van haar aards omhulsel en beschouwt ze het aardse leven niet meer als het belangrijkste, maar ze houdt zich bezig met het geestelijke leven, met het leven na de dood en zijn eigenlijke aardse taak. De mens zal steeds afwijzend tegenover deze geestelijke waarheid blijven, zolang zijn ziel het omhulsel rondom zich niet doorbroken heeft.

Het één is het gevolg van het ander en wie de kennis heeft, probeert vergeefs de barrières te doorbreken om de medemens te helpen en toch zal hij niet moedeloos worden, want God Zelf helpt, waar de kracht van de mens niet toereikend is. Er bestaat geen andere mogelijkheid om het denken van zulke mensen om te draaien dan ingrijpende veranderingen, die hen de broosheid van dat, wat ze eerst als belangrijk nastreefden, duidelijk maken.

En de komende tijd zal tot stand brengen, dat menigeen nadenkend zal worden als hij aandacht schenkt aan het gebeuren rondom zich. Hij zal veranderingen plaats zien vinden, hij zal mensen zien sterven en zijn levensbeschouwing zal sterk aan het wankelen gebracht worden. En gezegend zal degene zijn, die daar zijn conclusies uit trekt. Die daar niet gedachteloos aan voorbijgaat en zich van zijn eigenlijke doel bewust wordt. Om iedereen te helpen, die hulp nodig heeft.

Want dezen verlossen zichzelf door de liefde, die zij op de medemens richten, want zij worden ziende. Ze treden nu in verbinding met de eeuwige Godheid, Die de liefde Zelf is en nu vallen hen de schellen van de ogen. God wil deze mensen helpen en daarom stuurt Hij hun een lichtje, opdat de duisternis van de geest in hen doorbroken wordt. Maar vaak ontvluchten de mensen het heldere licht en blijven in de duisternis, die deel uitmaakt van de tegenstander van God.

En daarom moet steeds weer de liefde van de medemens bereid zijn hun opheldering te geven en elke gedachte, die zulke armen van geest betreft, zal gezegend worden. Het voor hun zielen smeken, zolang ze nog op aarde verblijven, levert hem de hulp van de wezens in het hiernamaals op, want zij verminderen nu hun inspanningen niet en wat spreken niet tot stand brengt, kan door een gelovig gebed bereikt worden. Alle opvattingen tot dusver kunnen aan het wankelen gebracht worden en de mens kan tot een geheel nieuw denken geleid worden en nu streeft de ziel onophoudelijk naar boven.

Het is nodig dat God Zelf ingrijpt, omdat enkel aan dat, wat heel zeldzaam en buitengewoon lijkt, nog aandacht geschonken wordt, want zonder gewelddadige schokken in het aardse leven zal het denken van de mens zich nauwelijks op geestelijke vraagstukken richten. En daarom verkeert de ziel in het grootste gevaar. Maar dat moment zal vreselijk zijn. Toch is deze onafwendbaar, want er wordt geen aandacht geschonken aan de stille aanwijzingen en de tijd op aarde zal verstrijken en brengt de ziel noch verlossing, noch inzicht.

Amen

Saber a verdade.... Auto-amor - Caridade....

Passará um tempo considerável antes que a mente da humanidade se preocupe com os pensamentos que dizem respeito à salvação da alma. Tudo o que é espiritual ainda é um conceito do improvável para ele, ele ainda não está disposto a renunciar aos seus interesses terrenos. E o amor-próprio é um obstáculo para reconhecer o que é mais importante na vida terrena.... o desenvolvimento superior da alma. O grau de amor é decisivo para o reconhecimento da verdade. No entanto, quem se ama mais a si mesmo do que ao seu próximo ainda está longe de reconhecer a verdade. Porque o amor-próprio não é nada divino, ele se esforça por bens terrenos e, portanto, nunca pode ter poder redentor. O ser humano só se tornará livre quando colocar o seu próprio ego de lado e as suas ações e pensamentos forem dirigidos apenas para tornar suportável o destino terreno do seu próximo, então a sua alma estará livre da sua cobertura e não mais considerará a vida terrena como o mais importante, mas se preocupará com a vida espiritual, com a vida após a morte e com a sua verdadeira tarefa terrena. O ser humano sempre rejeitará toda verdade espiritual enquanto sua alma ainda não tiver rompido a casca ao seu redor. Uma é a consequência da outra, e qualquer pessoa que se apresente na realização tenta em vão romper as barreiras para ajudar o seu semelhante, mas não deve desanimar, pois o próprio Deus ajuda onde a força do ser humano é insuficiente. Não há outra forma de virar a mente dessas pessoas a não ser através de mudanças drásticas que as façam perceber a decrepitude daquilo a que anteriormente aspiravam como importante. E isto é o que o próximo tempo trará, para que muitos se tornem atenciosos se prestarem atenção ao que está acontecendo ao seu redor. Ele verá mudanças acontecerem, verá pessoas morrerem e a sua visão da vida será grandemente abalada. E abençoado será aquele que tirar suas conclusões a partir disto, que não passar impensadamente e se lembrar de seu verdadeiro propósito.... para ajudar todos aqueles que precisam de ajuda.... Pois estes se redimem através do amor que se voltam para os seus semelhantes, pois tornam-se vendo.... Eles entram em contato com a Deidade eterna, que é o Amor Próprio, e agora as escamas caem de seus olhos. Deus quer ajudar essas pessoas e por isso Ele lhes envia um pouco de luz para que a escuridão de espírito nelas seja rompida. Mas as pessoas muitas vezes fogem da luz brilhante e permanecem na escuridão, que é parte do adversário de Deus. E, portanto, uma e outra vez, o amor do semelhante deve estar sempre pronto a dar-lhe esclarecimento, e todo pensamento será abençoado, o que se aplica a tais pobres em espírito. Rezar pelas suas almas enquanto ainda estão na terra lhe rende a ajuda dos seres do além, pois estes agora não se afrouxarão nos seus esforços, e o que a fala não pode ser conseguida através da oração fiel.... Todas as visões anteriores podem ser abaladas e o ser humano pode ser guiado para uma maneira completamente nova de pensar, e agora a alma se esforçará constantemente para cima. É necessário que o próprio Deus intervenha, porque só aquilo que parece completamente estranho e extraordinário é que ainda se prestará atenção, pois sem um tremor violento da vida terrena a mente do ser humano dificilmente se voltará para problemas espirituais. E a alma está, portanto, em maior perigo. Mas o momento será terrível, mas é inevitável, pois as indicações suaves não serão atendidas, e o tempo terreno passará e não trará nem redenção nem realização à alma....

Amém