• Terug

Verwijdering van God – Zelfkennis – Vereniging

Om de verwijdering van God te verminderen, moet de mens zich bewust zijn van de afstand tot Hem en de scheiding dus als bedrukkend of smartelijk ervaren. Dan zal hij een verandering van de voor hem niet bevredigende toestand nastreven en nu dus bewust aan zichzelf werken in het besef, dat zijn eigen rijpheidstoestand verhoogd moet worden om de afstand tot God te verminderen.

Zelfkennis is dus de eerste voorwaarde voor een bewuste arbeid aan de ziel. Maar juist deze zelfkennis is het minst bij de mensen te vinden, want ze houden zich niet voor iemand met gebreken en daarom doen ze ook niets voor de verheffing van hun geestelijke toestand. Het is buitengewoon moeilijk om het gevoel van voortreffelijkheid in de mens te verstoren en toch is juist dit nodig, want pas de mens, die zijn gebreken herkent, helpt zichzelf om deze gebreken uit de weg te ruimen.

En weer is de wil om de waarheid te kennen absoluut nodig, want de mens, die de waarheid liefheeft, geeft zichzelf rekenschap over zijn denken en handelen en hij is kritisch. Daarom is het begrijpelijk, dat de mens, wiens hart de waarheid nastreeft, dicht bij de juiste weg is, want zijn gedachtegang wordt zo geleid, dat hij zichzelf herkent en bijgevolg ook een verandering van zijn wezen nastreeft. En als hij dus zijn gebreken inziet, wordt hij klein en deemoedig. Hij zou deze gebreken graag opheffen en wendt zich vragend tot God om kracht en zo nadert hij de eeuwige Godheid al, want hij wil naar God. Hij beseft zijn onwaardige toestand en zou hem graag ontvluchten.

Hij voelt dat hij er niet alleen toe in staat is en vraagt om de goddelijke genade. En nu wordt de afstand tot God steeds minder, want als de mens de kracht uit God toegestuurd wordt, die hij voor zijn geestelijk welzijn vraagt, grijpt de liefde van God hem ook en maakt zijn hart bekwaam om lief te hebben. En de liefde brengt hem weer steeds dichter bij God. De liefde heft de afstand tot God tenslotte helemaal op. De liefde brengt de vereniging tot stand. De gang over de aarde heeft nu voorgoed tot stand gebracht, dat de mens zijn God tegenstrevende wil opgegeven heeft en zich weer uit eigen wil met zijn Vader van eeuwigheid af verbonden heeft, dus verlost is van een eindeloos lange gebondenheid.

Amen

ODDALJENOST OD BOGA.... SAMOSPOZNANJE.... ZDRUŽITEV....

Človek, da bi zmanjšal oddaljenost od Boga, se mora zavedati, koliko je oddaljen od Njega in torej to ločenost doživljati kot težko ter bolečo. On bo tedaj težil k spremembi tega zanj nezadovoljujočega stanja in potem zavestno delal na sebi v spoznanju tega, da mora biti njegovo lastno stanje zrelosti izboljšano, da bi se zmanjšala oddaljenost od Boga. Se pravi, da je samospoznanje prvi pogoj za zavestno delo na duši, česar pa je pri ljudeh moč najmanj najti, ker oni o sebi ne mislijo, da so pokvarjeni (defektni), zaradi česar tudi ne storijo ničesar, da bi izboljšali svoje stanje duha. Izredno težko je v človeku omajati občutek odličnosti (oz. omajati to, ko človek misli, da je odličen, najbojši), čeprav pa je ravno to tako potrebno, ker se šele tisti človek, ki spozna svoje pomanjkljivosti, trudi, da bi jih odstranil. In zopet je volja za Resnico tista, ki je nujno potrebna, ker človek, ki ljubi Resnico, sam polaga račune za svoje razmišljanje in postopke ter je samokritičen. Zato je torej razumljivo, da je tisti človek, čigar srce teži k Resnici, blizu prave poti, ker bo tok njegovih misli tako usmerjan, da on spozna sebe in da zaradi tega teži k spremembi svojega bitja. In takrat, ko bospoznal svoje pomanjkljivosti, bo postal majhen in ponižen. Želel jih bo odstraniti in bo v molitvi prosil Boga za moč ter se na ta način približeval Večnemu Božanstvu, ker želi priti k Bogu.... On spoznava svoje malovredno (ničvredno) stanje, katerega se želi rešiti.... čuti (zaveda se), da sam ni sposoben za to, tako da prosi za Božjo milost, da tako oddaljenost od Boga postaja vse manjša; ko namreč človeku iz Boga priteka moč, katero on prosi za svoje lastno dobro, ga obenem tudi zajema Božja Ljubezen in njegovo srce oblikuje tako, da je sposobno za Ljubezen.... Ljubezen pa ga ponovno vodi vse bližje k Bogu; Ljubezen na koncu popolnoma ukinja oddaljenost od Boga; Ljubezen vzpostavlja združitev (zedinjenje).... in tedaj je življenje na Zemlji končno omogočilo to, da je človek odnehal od svoje Bogu-nasprotne volje in se iz lastne volje ponovno povezal s svojim Očetom večnosti, zaradi česar je torej osvobojen od neskončno dolge omejenosti....

AMEN