• Terug

Omleiden en doorgeven van de kracht uit God

Er worden door de almacht van de goddelijke Schepper talloze schepselen geboren en deze wezens wijden zich nu aan de taak, die de Schepper hun gegeven heeft. De aardse werkzaamheden van deze wezens zijn heel uiteenlopend, maar geestelijk vervullen ze allemaal dezelfde taak om alles, wat met hen in aanraking komt, te voeden met goddelijke kracht, waarvan het omleiden en doorgeven hun taak is. Ze dienen dus in zekere zin als tussenstation. Ze zijn de verzamelbakken, die in de gehele schepping nodig zijn, opdat de kracht uit God zich een weg baant tot in de meest duistere hoeken, want schepselen zijn overal, ofschoon vanwege hun nietigheid niet altijd zichtbaar voor de ogen.

Maar er is geen tegenstand, die niet door de schepselen bestrooid wordt en omdat elk van deze kleinste schepselen door de wil van God geschapen werd om nu eenmaal een missie te vervullen en deze missie hierin bestaat om de kracht uit God, die voor het aardse leven noodzakelijk is, door te geven, dan moet de geestelijke werkzaamheid van de schepselen enorm belangrijk zijn, dus in de eerste plaats de beweegreden voor het ontstaan van deze wezens. Dus in zekere zin leeft elk wezen door de hulp van andere wezens, omdat de kracht uit God van wezen tot wezen overgedragen wordt. Maar dan past elk schepsel zich aan het goddelijke scheppingsplan aan en wordt dus ook tot aardse werkzaamheid voorbestemd, die weer nuttig is voor het gehele scheppingswerk.

In de schepping is er niets zonder leven, omdat het voortdurend levenskracht van God ontvangt. Deze kracht moet zich in talloze ontvangststations verzamelen en weer naar andere stations omgeleid worden. Dit proces kan alleen met geestelijke ogen bekeken worden. Maar het zal voor de mens in de uitbeelding van een drainagesysteem, dat eerst al het haar toestromende opvangt om het dan verder te leiden zoals het voor de aardbodem nuttig is, zodat de aanvoer dus nooit zonder plan verspild wordt, begrijpelijk zijn.

Amen

Redirecionando e transmitindo o poder de Deus....

Inúmeros seres vivos nascem através da onipotência do Criador divino, e esses seres agora perseguem a tarefa que lhes é dada pelo Criador. A atividade terrena desses seres é muito diferente, porém, espiritualmente todos eles cumprem a mesma tarefa, de alimentar com força divina tudo o que entra em contato com eles, cuja transferência e transmissão é de sua responsabilidade. Assim eles servem, por assim dizer, como uma estação intermediária.... Eles são os vasos coletores necessários em toda a criação, para que o poder de Deus possa penetrar nos cantos mais escuros, pois os seres vivos estão em toda parte, mesmo que nem sempre sejam visíveis aos olhos por causa de sua lata. Mas não há nenhum objeto que não seja povoado por seres vivos, e como cada um desses seres vivos menores foi criado pela vontade de Deus para cumprir uma missão, e essa missão consiste em transmitir de Deus a força necessária para a vida terrena, a atividade espiritual dos seres vivos deve ser imensamente importante, portanto, o motivo principal para o surgimento desses seres. Assim, em certa medida, todo ser vive através da assistência de outros seres, já que a força de Deus é transferida de ser para ser, mas então todo ser vivo se organiza de acordo com o plano divino da criação e, portanto, é também destinado à atividade terrena, que é novamente benéfica para toda a obra da criação. Nada na criação é sem vida, pois recebe constantemente a força vital de Deus. Esta energia deve se reunir em inúmeras estações receptoras e ser desviada novamente para outras estações. Este processo só pode ser visto com o olho espiritual, mas será compreensível para as pessoas na representação de um sistema de drenagem que primeiro recolhe tudo o que nele flui para depois o transmitir de forma a servir a terra, ou seja, o influxo nunca é desperdiçado ao acaso....

Amém