• Terug

Materialisten – Vergankelijkheid van aardse bezittingen

Niets in het aardse leven is hinderlijker voor het opklimmen naar de hoogte, dan de aanhoudende pogingen om de aardse goederen te vermeerderen. Er gaat voor de mens zoveel kracht nutteloos verloren, die hij louter voor dat ene doel, om geestelijke goederen te vermeerderen, had moeten toewenden. Hoe meer hij alleen aardse rijkdom nastreeft, des te minder kan hij zich met de verdere ontwikkeling van zijn ziel bezighouden en de gedachte over wat er na zijn dood van hem zal worden, ligt des te verder weg. Hij laat zich door zulke kort opduikende gedachten niet afschrikken en wendt zijn aandacht steeds alleen naar de aardse werkzaamheid. Hij probeert daar het grootst mogelijke voordeel uit te trekken en blijft dus in een voortdurende verbinding met de materie, die hij echter tijdens zijn aardse leven moet overwinnen.

Dit is des te betreurenswaardiger, omdat het hem nu ook aan kracht tot geestelijk streven ontbreekt, want zijn neiging tot aards bezit lokt alle onzuivere krachten aan, die hem ondersteunen, terwijl de goede geestelijke krachten steeds minder invloed op hem kunnen uitoefenen en zodoende de strijd tussen de goede en boze krachten buitengewoon volhardend gevoerd moet worden en de wil van de mens er in de eerste plaats voor nodig is om een definitieve zege te behalen. En deze wil moet zich van aardse verlangens afkeren, anders is het nooit mogelijk om overmacht te krijgen in de strijd tegen het boze.

Wie onophoudelijk alleen zijn aards voordeel voor ogen heeft, kan onmogelijk met die krachten, die alle materie allang overwonnen hebben, in contact treden. Hij richt door dit verlangen zelf een barrière op tussen zichzelf en de geestelijke krachten, die hem hulp willen bieden. En de menselijke wil moet eerst werkzaam worden om deze barrières af te breken. Pas dan hebben de goede krachten toegang tot hem en kunnen ze hun invloed laten gelden.

Het valt de materialist dus buitengewoon zwaar om datgene, wat geestelijk geboden wordt, te accepteren. Hiervoor ontbreekt hem eenvoudigweg elk begrip, omdat alleen die kracht invloed op hem heeft, die immers de ijverigste tegenstander is van dat, wat als de puurste waarheid de mensen aangeboden wordt. Deze kracht zal natuurlijk de wil om af te wijzen in de mensen versterken.

Het ontbreekt hem aan inzicht. Hij doet vanuit zichzelf niets om dit gebrek op te heffen en het zal dus onnoemelijk moeilijk zijn om een materialist het evangelie te prediken. De woorden van God zullen holle klanken zijn en zijn gedachten zullen na korte tijd weer afdwalen naar zijn aardse zaken, die hem geheel en al beheersen en dus de grootste belemmeringen zijn voor de verdere ontwikkeling van de ziel.

Daarom moet de mens eerst de waardeloosheid van al het aardse leren beseffen, voordat hij succesrijk aan de arbeid aan zijn ziel kan beginnen. Hij moet gewezen worden op de nutteloosheid van zijn aardse leven. Hij moet gewezen worden op de vergankelijkheid van dat, wat zijn hele denken in beslag neemt. Het moet hem voor ogen gebracht worden, dat de mens ten slotte de ondergang van het aardse, zijn verval, niet tegenhouden kan, als het de goddelijke wil is, dat het aan de vernietiging ten prooi valt. Hij zal zijn hele bezit onder zijn handen moeten zien vergaan, om uiteindelijk na te denken over het waardevolle, dat duurzaam is en de aardse dood overleeft.

Amen

Materialistas.... Transitoriedad de las posesiones terrenales....

En la vida terrenal, nada obstaculiza más el ascenso a las alturas que el intento continuo de aumentar los bienes terrenales. El hombre desperdicia tanta fuerza que sólo debería usarla con el único objetivo de aumentar la riqueza espiritual. Cuanto más se esfuerza por conseguir riquezas terrenales, tanto menos puede ocuparse con el desarrollo mayor de su alma y más lejos de él está el pensamiento de lo que será de él después de su muerte.... No se dejar asustar por pensamientos que surgen tan brevemente, inmediatamente dirige su atención únicamente a la actividad terrenal, trata de obtener de ella el mayor beneficio posible y, por lo tanto, permanece en contacto constante con la materia, que se supone debe superar durante su vida terrenal.

Esto es tanto más lamentable porque ahora también le falta la fuerza para el esfuerzo espiritual, porque su inclinación por las posesiones terrenales atrae todas las fuerzas injustas que lo apoyan, mientras que la buena fuerza espiritual puede tener cada vez menos influencia sobre él y, por lo tanto, la lucha entre las fuerzas del bien y del mal deben actuar con extrema perseverancia y, en primer lugar, se necesita la voluntad del humana para lograr la victoria final. Y esta voluntad debe alejarse de los deseos terrenales, de lo contrario nunca sería posible dominar la lucha contra el mal.

Quien constantemente sólo piensa en su ventaja terrenal imposiblemente puede entrar en contacto con las fuerzas que ya han superado la materia desde hace mucho tiempo. A través de este deseo, él mismo levanta una barrera entre sí y las fuerzas espirituales que quieren ayudarlo, y la voluntad humano primero debe actuar para derribar estas barreras, sólo entonces las fuerzas del bien tendrán acceso a él y podrán hacer valer su influencia. Por lo tanto, al materialista le resulta extremadamente difícil aceptar lo que se le ofrece espiritualmente.... simplemente no lo comprende, porque sólo la fuerza que se opone más celosamente a lo que se ofrece a la gente como la verdad más pura tiene influencia sobre él. Esta fuerza, por supuesto, aumentará la voluntad de rechazar en el hombre.

Carece de conocimiento, no hace nada por sí solo para remediar esta deficiencia, por lo que será increíblemente difícil predicar el Evangelio a un materialista. Las Palabras de Dios serán ruido vacío, y sus pensamientos pronto volverán a divagar hacia sus asuntos terrenales, que lo dominan por completo y, por lo tanto, son el mayor obstáculo para el mayor desarrollo del alma.

Es por eso que el hombre primero debe aprender a reconocer la nulidad de todo lo terrenal antes de poder comenzar con éxito el trabajo de su alma; hay que hacerle consciente de la inutilidad de su vida terrenal; debe tomar consciencia de la fugacidad de lo que llena todo su pensamiento; Debe quedarle claro que, en última instancia, que al final el hombre no puede detener el decaimiento de lo terrenal, su ruina, si es la voluntad divina que sea presa de la destrucción.... Verá perecer todas sus posesiones bajo sus manos, para poder finalmente reflexionarse sobre los valores que perduran y sobreviven a la muerte terrena....

amén