• Terug

Denkvermogen en wereldwijsheid– Gewaarworden van het hart

Niet het denkvermogen is doorslaggevend voor de innerlijke gesteldheid van de ziel van de mens en niet de grootte van de wereldwijsheid veroorzaakt de rijpheid van de ziel, maar alleen de graad van liefde van de ziel, die ongeacht zijn aardse bekwaamheden en levenssituatie probeert om God naderbij te komen en die dit verlangen in het diepste van zijn hart bespeurt. En daartoe behoort waarlijk noch wereldse wijsheid, noch buitengewone activiteit van de gedachten, maar het gewaarworden van het hart kan iedereen beoefenen, omdat het als kiem in hem sluimert en het elk mens zijn eigen zaak is om deze kiem tot bloei te brengen. En hier bezit elk mens ook de bekwaamheid voor.

Waar zou anders de rechtvaardigheid van God zijn, als Hij voor de ene mens de voorwaarde voor het bereiken van volmaaktheid gemakkelijker, en voor de ander moeilijker zou willen maken? Alle mensen staan dezelfde mogelijkheden en dezelfde gunsten ter beschikking, al mag het erop lijken, dat de natuurlijke omstandigheden zo verschillend zijn, dat ze dus ook verschillende ontwikkelingen ten gevolge zouden moeten hebben.

Het eenvoudige, ongecompliceerde denken van een mens heeft schijnbaar dit als voordeel, dat het geloof voor hem gemakkelijker aanvaardbaar is. Aan de andere kant echter is de mens, wiens verstandsmatige denken buitengewoon ontwikkeld is, in staat om het wonder van de goddelijke schepping nauwkeuriger te doordenken. En dus zou hij, die de mogelijkheid heeft, op de meest omvangrijke manier een kijkje kunnen nemen in Gods schepping, eveneens gelovig kunnen worden, als zijn verwaandheid door deze verstandelijke kennis hem niet zou hinderen. En dit is juist weer een weerstand, die hij met de voltooiing als doel, vrijwillig moet overwinnen.

Er worden aan alle wezens dezelfde voorwaarden gesteld en dus moet elk wezen tegen dezelfde zwakheden en fouten strijden. Alleen behaalt de één de overwinning in kortere tijd, terwijl anderen hier vaak bezwijken en juist hierdoor de fouten versterken en dus een steeds grotere kracht nodig hebben om deze fouten de baas te kunnen worden en zo zal om die reden menige onaangename eigenschappen sterker tot uitdrukking komen, omdat de strijd tegen deze eigenschappen niet van het begin af aan gevoerd werd, maar van tevoren werd er eerst aanzienlijk aan de toename van deze eigenschappen bijgedragen en nu is er des te grotere tegenstand vereist.

Er bestaat dus nooit één of ander nadeel voor het zielenleven of de mogelijkheid van het uitrijpen van de ziel, of het denken van de mens zich nu in kleinere of grotere gebieden beweegt, want uiteindelijk is enkel de ontvangstbekwaamheid van het hart doorslaggevend. Maar het is voor eenieder zijn eigen zaak om deze bekwaamheid te ontwikkelen of te laten verkommeren, want de liefde van God heeft al Zijn mensenkinderen met deze vaardigheid uitgerust en het is aan het afzonderlijke wezen overgelaten om haar te gebruiken volgens zijn wil.

Amen

La capacité de penser et l’entendement du monde - la perception du cœur

Ce n'est pas la faculté de penser qui est déterminante pour la constitution animique intérieure de l’homme, ni l’élévation de l’entendement du monde qui détermine l'état de maturité de l’âme, mais uniquement le degré d’amour qu’elle met à essayer, quelques soient ses facultés terrestres et sa situation de vie, de s'approcher de Dieu, et de ressentir ce désir dans le plus profond du cœur. Et pour cela il ne faut vraiment ni la sagesse du monde ni une activité mentale extraordinaire, mais chacun doit soigner la perception du cœur, vu que l’amour somnole en lui sous forme de germe et c’est l'affaire de chaque homme de porter ce germe à la fleuraison, et pour cela chaque homme possède la même capacité. Où serait autrement la Justice de Dieu, s’il avait imposé à un homme des conditions plus faciles pour la réalisation de la perfection, et plus difficiles à d’autres? Tous les hommes ont à leur disposition les mêmes possibilités et les mêmes facilités, bien qu’il puisse sembler que les prédispositions naturelles soient très différentes, ce qui devrait procurer des développements différents. Un homme qui aurait une façon de penser simple et peu compliquée a apparemment un avantage, c’est que pour lui la foi est plus facile à accepter, d’un autre coté un homme dont la pensée intellectuelle est extraordinairement développée est capable de réfléchir plus à fond sur les Miracles de la Création divine, et donc il pourrait, s’il en avait la possibilité, jeter un regard d’une manière plus vaste dans la Création de Dieu, et devenir plus croyant, si à travers ce savoir intellectuel son arrogance ne l’en empêchait pas, mais celle-ci à nouveau crée une résistance qu’il doit vaincre librement dans le but de se perfectionner. À tous les êtres sont imposées les mêmes conditions, et donc chaque être doit combattre contre les mêmes faiblesses et les mêmes erreurs, seulement les uns réussissent leur dépassement dans un temps très bref, pendant que les autres succombent souvent et avec cela ils renforcent vraiment leurs erreurs et donc ils ont besoin de toujours plus de force pour pouvoir les dépasser, et alors quelques laides caractéristiques se manifesteront plus fortement, parce que la lutte contre celles-ci n'a pas été commencée dès le début, et donc elles ont contribué considérablement à leur augmentation et maintenant une très grande résistance est nécessaire. Donc ce n’est jamais un désavantage quelconque pour l’âme ou pour sa possibilité de mûrissement, si les pensées de l’homme s’effectuent dans un espace plus petit ou plus grand, parce qu’à la fin seulement la capacité d’accueil du cœur est déterminante, mais cela est l’affaire de l'individu de la développer ou bien de la laisser dépérir, parce que l’Amour de Dieu a pourvu tous Ses fils terrestres avec cette faculté et a seulement laissé à chaque individu le soin de l’employer selon sa volonté.

Amen