• Terug

De doornenvolle weg naar het eeuwige vaderland

Degene, die ernaar verlangt in de waarheid te staan, bescherm Ik tegen elke dwaling. En de stappen van degene, die zich vol vertrouwen aan Mij overgeeft, opdat Ik hem leid, zullen nooit verkeerd gaan, want Ik waak over hem en Ik voorkom, dat hij ver van de weg afdwaalt.

En hoor nu Mijn stem: De weg naar het eeuwige vaderland is net als een steil oplopend voetpad, dat door struikgewas en doornen voert. Degene, die moedig en vol kracht alle hindernissen overwint, zal zeker het doel bereiken en zich verheugen over zijn klim, want nu hij aan het einde is, liggen alle moeilijkheden van de weg achter hem, maar het prachtigste uitzicht over het hele land, dat onder zijn voeten ligt, bevindt zich voor hem. En hij zal zwelgen in genot om na een moeizame klim het beeld, dat zich nu aan zijn ogen aanbiedt, zo goed in zich op te kunnen nemen. En net zo zal het een mensenkind aan het einde van zijn leven vergaan, als het Mij tot zijn leider kiest en het aan Mijn hand de doornige levensweg afgelegd heeft.

Er zijn weliswaar vele wegen in het aardse leven en vaak zijn ze gemakkelijk begaanbaar en door sierstruiken van allerlei soorten omzoomd en ze verlokken tot rust en beloven de wandelaar, die over deze wegen wandelt, verkwikking en rust, maar deze wandelaar zal nooit zijn doel bereiken. Want zulke wegen leiden met zekerheid ver weg van het doel en in zijn rust en traagheid beseft de mens niet, waar hij op aanstuurt en hij verwijdert zich steeds meer van de juiste weg, die weliswaar met veel moeite afgelegd moet worden en lastig is, maar onvermijdelijk omhoog leidt. Want alleen dit al geeft de zekerheid, dat u de juiste weg gevonden hebt, wanneer het leed u bedrukt, want er zijn doornen en struikgewas op de weg naar het eeuwige vaderland.

Degene, die hier geen acht op slaat en moedig verdergaat, overwint met gemak alle komende en daaropvolgende hindernissen. U mag daar alleen niet voor terugschrikken, u mag de geneugten niet zoeken, maar uw denken moet eenvoudig en onbedorven zijn, dan lijkt de weg naar boven voor u niet zwaar. Overal langs de weg wachten Mijn boden en ze ondersteunen de wandelaar, die moe wordt en op zoek is naar een plaatsje om te rusten. Want zoiets is alleen maar een gevaar voor degenen, die opwaarts streven.

Vastberaden moet de weg met vreugde in het hart vervolgd worden en gedreven door het verlangen om Mij aan het einde van de weg te zien. En alle afleidingen moeten ontweken worden, alle tot rust uitnodigende rustplaatsen moeten gemeden worden, want ze maken de geest van de mensen traag en te lusteloos om de moeizame weg omhoog te gaan. Maar zonder zelfoverwinning, zonder afstand te doen van alle geneugten is het onmogelijk om tot Mij te komen en opnieuw trekt Mijn liefde elk wezen omhoog, als het maar bereidwillig is en zich niet tegen Mij verzet.

En dus druk Ik jou weer op het hart om jouw kleine kruis geduldig op je te nemen, niet moe te worden, ook als de weg voor jou vermoeiend lijkt en je met steeds helderdere ogen en een gelovig hart aan je Heer en Heiland toe te vertrouwen, die ieders lot in Zijn handen houdt en Die de mensen bedenkt, zoals het nodig voor hen is. En Mijn liefde behoedt jou en al Mijn kindertjes ervoor, dat ze de juiste weg niet vinden. Ik bescherm al Mijn schaapjes en draag hen zorgvuldig over onoverkomelijke, moeilijk begaanbare wegen, opdat ze onbeschadigd de hoogte, het eeuwige vaderland bereiken._>Amen

Der dornenvolle Weg zur ewigen Heimat....

Der in der Wahrheit zu stehen begehrt, den schütze Ich vor allem Irrtum.... Und der sich Mir vertrauensvoll überläßt, auf daß Ich ihn führe, dessen Schritte werden nimmermehr in die Irre gehen, denn Ich wache über ihm und verhüte, daß er abseits des Weges gehe. Und nun vernimm Meine Stimme: Der Weg zur ewigen Heimat ist gleich einem steil aufwärts führenden Fußsteig, der durch Gestrüpp und Dornen führt.... Der mutig und kraftvoll alle Hindernisse überwindet, wird sicher zum Ziel gelangen und sich seines Aufstiegs freuen, denn nun er am Ende ist, liegen alle Schwierigkeiten des Weges hinter ihm, doch vor ihm die prachtvollste Aussicht über alles Land, das unter seinen Füßen liegt.... Und er wird im Genuß schwelgen, nach mühevollem Aufstieg so recht das Bild in sich aufnehmen zu können, das sich seinen Augen nun bietet. Und ebenso wird es einem Erdenkind ergehen am Ende seiner Tage, so es Mich zum Führer gewählt und an Meiner Hand den dornigen Lebensweg zurückgelegt hat. Es gehen zwar der Wege viele durch das Erdenleben, und oft sind sie leicht gangbar und mit Ziersträuchern aller Art begrenzt, und sie locken zur Rast und versprechen Erquickung und Ruhe dem Wanderer, der diese Wege wandelt, doch es erreicht dieser niemals sein Ziel.... Denn es führen solche Wege mit Sicherheit weitab vom Ziel, und in seiner Ruhe und Trägheit erkennt der Mensch nicht, wohin er steuert, und entfernt sich immer mehr von dem rechten Weg, der zwar mühselig und beschwerlich ist, doch unweigerlich zur Höhe führt. Und dies ist allein schon die Sicherheit, daß ihr den rechten Weg gefunden habt, wenn das Leid euch drückt, das da sind die Dornen und das Gestrüpp auf dem Wege zur ewigen Heimat. Wer dieser nicht achtet und mutig weitergeht, überwindet mit Leichtigkeit alle nachträglich noch folgenden Hindernisse.... Nur dürfet ihr davor nicht zurückschrecken, ihr dürfet nicht die Annehmlichkeiten suchen, sondern euer Sinn muß einfach und unverbildet sein, dann erscheint euch auch der Weg nach oben nicht schwer.... Überall am Wege harren Meine Boten und stützen den Wanderer, der ermüden will und sich nach einem Plätzchen der Erholung umsieht.... Denn solche ist nur eine Gefahr für den nach oben Strebenden. Unbeirrt muß der Weg fortgesetzt werden in Freudigkeit des Herzens und vom Verlangen getrieben, Mich am Ende des Weges zu erblicken.... Und alle Ablenkungen müssen umgangen, alle zur Ruhe einladenden Raststätten gemieden werden, denn sie machen den Geist des Menschen träge und unlustig zu mühevollem Aufstieg. Doch ohne Selbstüberwindung, ohne Verzicht auf alle Annehmlichkeiten ist es unmöglich, zu Mir zu gelangen, und wiederum zieht Meine Liebe jedes Wesen empor, so es nur willig ist und Mir nicht widerstrebt.... Und so lege Ich auch dir wieder ans Herz, dein Kreuzlein geduldig zu ertragen, nicht müde zu werden, so auch der Weg dir beschwerlich dünkt, und immer hellen Auges und gläubigen Herzens deinem Herrn und Heiland zu vertrauen, Der eines jeden Geschick in Seinen Händen hält und die Menschen bedenket, wie es für sie vonnöten ist.... Und Meine Liebe bewahret dich und alle Meine Kindlein davor, daß ihr den rechten Weg verfehlt, Ich hüte alle Meine Schäflein und trage sie sorgsam über unüberwindliche, schwer gangbare Wege hinweg, auf daß sie unbeschädigt zur Höhe, zur ewigen Heimat gelangen....

Amen